สมหวังบ้าง ผิดหวังบ้าง อนาคตเราจะหาความแน่นอน
อะไรกับมันไม่ได้เลย แต่สิ่งที่แน่นอนที่สุดคือ
ตัวเรานั้นต้องตายอย่างแน่นอน จะตายวันใหน
เราก็ไม่อาจรู้ได้ แต่เราก็จะเห็นได้ทุกวันว่า
คนที่อายุน้อยกว่าเราที่ต้องจากโลกนี้ไปก่อน
ก็เป็นตัวอย่างให้เราได้เห็นมานักต่อนัก ตัวเราเองก็เช่นเดียวกัน เราไม่มีทางรู้หรอกว่าเราจะมีชีวิต ไปอีกกี่วัน
กี่เดือน หรือ กี่ปี สิ่งที่เราควรทำ และ หน้าที่ของเรา
ที่ได้เกิดขึ้นมาเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา
ก็คือ การฝึกฝนพัฒนายกระดับจิตใจของตนเอง
จากปุถุชน ไปเป็น อริยชน สร้างบารมีธรรมให้แก่ตนเอง
เตรียมตัวก่อนตาย เราท่านทั้งหลาย ทำได้เต็มที่หรือยัง
คนจำนวนมาก พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย ก็มักจะ
ย้อนคิดถึงเรื่องราวในอดีต เราน่าจะทำอย่างนี้ให้มาก
เราไม่น่าทำอย่างนั้นเลย เมื่อเรามีปัญญาเห็นคนที่ตาย
ก่อนเราเป็นครู ก็จะทำให้เรานั้น ใช้ทุกนาทีในปัจจุบัน