การดำรงตนของนักบวชในพระพุทธศาสนา
การที่บุคคลใดบุคคลหนึ่งจะตัดสินใจเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ หรือนักบวชในพระพุทธศาสนาไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นอย่างง่ายดาย..
สมณะ
เพราะ
1. ต้องเห็นภัยในวัฏสงสาร (การเวียนว่ายตายเกิด)
2. เบื่อหน่ายหรือเห็นโทษภัยในการครองเรือน
3. รักชีวิตสงบเรียบง่าย ต้องการปฏิบัติธรรมอย่างสะดวก ไร้เรื่องกังวลและสิ่งรบกวน
การตัดสินใจเช่นนี้ ไม่นับรวมกับการที่บุคคลตั้งใจบวช เพราะหนีโทษทางโลก หนีการทำผิดโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ หากการได้เข้าบวชแล้วตั้งใจศึกษาและปฏิบัติธรรม เปลี่ยนแปลงตนเองจากคนชั่วกลายเป็นคนดี โทษทั้งหลายจึงจะเป็นโมฆะได้ทั้งหมดดั่งเช่นกรณีศึกษาจากเรื่องราวขององคุลีมาล
แต่การรับองคุลีมาลเข้ามาบวช..โดยอานุภาพหยั่งรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า เมื่อบวชแล้วจักสามารถทำพระนิพพานให้แจ้งได้
สถานการณ์ในพระพุทธศาสนาช่วงเวลาปัจจุบันนี้ เราจะพบการบวชโดยหนีโทษทางโลกเป็นจำนวนหนึ่ง นอกจากนี้ยังพบการบวชโดยหนีความทุกข์อื่น ๆ ที่เกิดจากการกระทำของตนเอง เช่น เป็นหนี้สิน เป็นต้น
หากจุดเริ่มต้นจาก "ต้นคด แต่ปลายตรง" เริ่มบวชเพราะทำสิ่งไม่ดีมา แต่สามารถแก้ไขทำสิ่งที่ดี (ตั้งใจศึกษาและปฏิบัติธรรม) จนเปลี่ยนแปลงกลายเป็นคนดี (ชำระล้างสิ่งสกปรกจนขาวสะอาด) การได้เป็นหน่อเนื้อเชื้อไขแห่งองค์พระสัมมาพุทธเจ้า จึงก่อให้เกิดประโยชน์ได้อย่างแท้จริง
จนก่อให้เกิดคุณสมบัติของผู้รับในทานของสาธุชนดังต่อไปนี้
1. ภิกษุผู้เป็นนาบุญ หรือเป็นบุญเขตอันเยี่ยม
2. ภิกษุผู้เป็นทักษิณาทาน
3. ภิกษุผู้เป็นห้วงบุญ ห้วงกุศล
4. ภิกษุผู้เป็นอริยสาวก
5. ภิกษุผู้มีคุณสมบัติในหลักธรรม
6. ภิกษุผู้เว้นจากโลกวัชชะ
ดังเนื้อหารายละเอียดที่สามารถศึกษาอ่านในฉบับเต็มได้ที่ร้านหนังสือออนไลน์
SE-ED https://bit.ly/3fZjdiP
Ookbee https://bit.ly/3BCwA22
ขอบคุณภาพประกอบ
ภาพพระบิณฑบาตด้านหลังองค์พระ จากเพจ Unseen Tour Thailand
ภาพพระกำลังเดินธุดงค์ จาก ภาพดี ๆ ๐๗๒
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
