57# ชมยาก...หรือ...ไม่อยากชม
เมื่อก่อนนี้ เวลาที่ ทำอะไร
แล้วผู้ใหญ่ ให้คำชม ก็ฮึกเหิม
ยิ่งได้ฟัง รู้สึกดี มีแรงเติม
ได้เสริมเพิ่ม พลังใจ ให้ทำดี
ครั้นโตมา เหมือนกับว่า โลกนั้นเปลี่ยน
กับคำชม ฟังแล้วเลี่ยน เอียนอยากหนี
เหมือนหลอกใช้ เลยชมกัน เคยเห็นมี
หลายครั้งที่ โดนใครชม ไม่วางใจ
นับวันยิ่ง ไม่ค่อยอยาก ชมใครนัก
กลัวเขาทัก มีแอบแฝง อะไรไหม
ใครทำดี ให้กับเรา คืออะไร
ต้องสงสัย ระแวงไป ดูให้ดี
เราเลยห่าง จากคำชม ไปไกลลับ
เนิ่นนานนับ กับใครไหน ใจหลบหนี
กว่าจะชม คำหนึ่งได้ ยากจะมี
เอ่ยวจี กันไปแบบ แห้งแล้งใจ
กลัวพูดไป แล้วเค้าไม่ ได้ซาบซึ้ง
คิดไปถึง ว่าเราหวัง ประโยชน์ไหม
พูดไปแล้ว เหมือนกับว่า ไม่จริงใจ
ต้องการไร ถึงได้พูด ยกยอกัน
《...คำชมดีๆก็เหมือนยาดีๆ...》
เลยรู้สึก ว่าเมื่อก่อน ตอนเป็นเด็ก
"ตัว"ยังเล็ก เห็นโลกสวย ด้วยสีสัน
สุขสดใส บริสุทธ์ใจ ทุกสิ่งอัน
จำผ้าขาว ผืนเก่านั้น ได้อย่างดี
ยิ่งตอนนี้ "ตัว"ใหญ่ขึ้น ไม่ชมกัน
เรื่องด่านั่น เรียนจากไหน สาดใส่สี
สังคมเรา ยิ่งแตกแยก ไปทุกที
เมินคำชม กับคำดี ทำไม่เป็น
เลยตั้งใจ ต่อนี้ไป ให้หมั่นชม
ไม่ไปสม น้ำหน้าเขา สิ่งดีเห็น
ใครทำดี ก็หัดชม ทำให้เป็น
ใครเขาเน้น คำเกลียดชัง ให้ห่างไป
เราชมไว้ คิดมากไป ทำไมเล่า
คำพูดเรา ไม่เคลือบแฝง ด้วยใจใส
ช่วยเสริมแรง สร้างพลัง ให้มีไฟ
ควรพูดไป ใช้คำชม เป็นยาดี
■ เรามาชมกันไม่ใช่มายอกัน
เราชมเรื่องจริงจะกลัวอะไรเล่า
▪ตะกลอนสอนตน▪
《 กดไล้ค์...ถ้าชอบกลอน 》
《 กดฟอล...ถ้าชอบกัน 》
《 กดแชร์นั่นเอาใจไปเลย!》555
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
