Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
L
Loyd S.
•
ติดตาม
31 ม.ค. 2022 เวลา 15:30 • นิยาย เรื่องสั้น
"Norwegian Wood หนังสือที่จะทำให้เรามองความรัก ความปรารถนา และการสูญเสีย เปลี่ยนไปตลอดกาล"
เรื่องราวของความรักที่ไม่ใช่ความรักทั่วไป
เรื่องราวของหนุ่มสาวที่เรียนรู้และเติบโต
เรื่องราวของหญิงสาวผู้สับสน
เรื่องราวของชีวิตและความตาย
ผมหยิบ Norwegian Wood นวนิยายลำดับที่ 5 ฮารูกิ มูราคามิ กลับมาอ่านอีกครั้ง เริ่มต้นอ่านในช่วงเวลารอยต่อของชีวิต ที่มีเศษเสี้ยวบางอย่างหลุดลอยแตกสลายไป ว่ากันว่าหนังสือบางเล่ม มักจะเข้ามาได้ถูกที่ ถูกเวลาของจังหวะชีวิตเสมอ หนังสือเล่มนี้ก็เช่นกัน การได้อ่านในช่วงเวลาแหลกสลาย ช่วยชุบชูใจคนอ่านเช่นผมได้ไม่น้อย เพราะ “เราทุกคนต่างเป็นมนุษย์เว้าแหว่งอาศัยอยู่ในโลกบูดเบี้ยว” กันทั่วทุกคน
ผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยผ่านช่วงเวลาของความรักและความแหลกสลาย เป็นความรักที่มากกว่าแค่ความรักของหนุ่มสาว ความแหลกสลายที่มีมากกว่าคำว่า ‘อกหัก’
การอ่าน Norwegian Wood เหมือนเราได้ย้อนกลับไปคิดถึงความทรงจำเหล่านั้น แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นผลงานการเขียนของฮารูกิ มูราคามิ มันจึงไม่ใช่เรื่องราวความรักสดใสเพียงด้านเดียว เพราะเมื่อมีรักย่อมมีสักวันที่หัวใจอาจสลาย “ไม่ว่าจะพยายามเพียงใด คนเราก็เจ็บปวดได้เสมอเมื่อถึงคราวที่ต้องเจ็บปวด”
___________________________________
เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น จากฤดูใบไม้ผลิปี 1968 โทรุ วาตานาเบะ คือตัวเอกผู้ดำเนินเรื่อง เมื่อเขาต้องเข้าไปพัวพันกับการตายของคิซึกิ เพื่อนที่สนิทที่สุดของเขา
“ความตายดับอะไรบางสิ่งไป ยังความเศร้าเสียใจ และเจ็บปวดชอกช้ำยิ่งนัก”
ร่องรอยความทรงจำเดียวที่คิซึกิฝากวาตานาเบะไว้ คือแรกรักและรักเดียวของเขา กับผู้หญิงที่ชื่อว่านาโอโกะ ความสัมพันธ์อันสุดแสนคลุมเครือของทั้งคู่ ระหว่างวาตานาเบะกับนาโอโกะ จึงเกิดขึ้นหลังความตายของคิซึกิ
ใน Norwegian Wood มีความรักมากมายเกิดขึ้น ความสัมพันธ์ของหนุ่มสาวพัวพันยุ่งเหยิง เหมือนเส้นด้ายที่พันกันเกินกว่าจะสะสางได้ สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกต่อเรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ คือคนทุกคนต่างต้องการความรัก เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายของตัวเอง ใช่! “การรักใครสักคนเป็นเรื่องวิเศษสุด หากรักนั้นก่อเกิดจากความจริงใจ จะไม่มีผู้ใดหลงอยู่ในเขาวงกต”
...แต่ใน Norwegian Wood ตัวละครแทบทุกตัว ต่างติดแหง็กกันอยู่ในเขาวงกตแห่งความสัมพันธ์
วาตานาเบะ... ตัวเอกของเรื่องกับความรักที่แม้จะอยากกอดแต่ก็โอบกอดเธอไม่ได้
นาโอโกะ... ผู้สูญเสียเศษเสี้ยวหนึ่งของชีวิต จากความตายของคนที่รักถึง 2 คน
มิโดริ... เด็กสาวผู้หิวความรัก เมื่อเธออยากจะรู้สักครั้งว่า การได้รับความรักนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร
นางาซาวะ... หนุ่มมหาวิทยาลัยผู้มั่นใจในวิถีทางของตัวเอง แต่กลับย่ำยีหัวใจของตนจนไม่เหลือชิ้นดี
เรโกะ... หญิงวัยกลางคน ผู้ผ่านการแตกสลายมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เธอยังยืนหยัดมีชีวิตต่อไป
ตัวละครทุกคนในเนื้อเรื่อง ต่างวนเวียนเข้ามาในชีวิตของวาตานาเบะ ทุกคนมีเรื่องราว มีปมชีวิต มีความเว้าแหว่งเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง เสน่ห์อย่างหนึ่งของ Norwegian Wood คือตัวละครทุกตัวมีชีวิตจิตใจ มีทางเดินเป็นของตัวเอง แม้ทุกคนจะเว้าแหว่งไม่สมบูรณ์ แต่นั่นก็ช่วยตอกย้ำกับผม(คนอ่าน)ให้มั่นใจได้ว่า
“เราทุกคนต่างบกพร่อง เว้าแหว่ง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง”
เช่นนั้นแล้วความสมบูรณ์แบบจึงไม่เคยมีอยู่จริงทั้งในนิยายเล่มนี้ และในความเชื่อของผมบนโลกแห่งความจริง การได้อ่าน Norwegian Wood ช่วยให้ผมได้ปลอบประโลมกับตัวเองว่า ความบกพร่อง บาดแผล ร่องรอยที่ปรากฏในชีวิตคือเรื่องจริงของชีวิต เป็นเรื่องราวธรรมดาสามัญ เหมือนที่เราต้องตื่นในยามเช้า กินข้าวในยามหิว หลงรักเมื่อหัวใจเบ่งบาน แตกสลายเมื่อถึงวันที่ต้องจากลา หรือแม้แต่ความตายที่ดำรงอยู่ ก็มิใช่ฝั่งตรงข้ามกับชีวิต หากแต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่เราต่างต้องเผชิญ
...อาจเป็นเรื่องเศร้าสำหรับคนอ่าน Norwegian Wood มีตัวละครที่เลือกความตายเป็นทางออกของชีวิต แต่เมื่อผมได้เข้าไปสัมผัสกับเรื่องราวชีวิตของเขาเหล่านั้นผ่านตัวอักษร ทุกความตายมีความหมาย และมีเหตุผลเป็นของตัวเอง ไม่มีใครเลือกความตายเป็นทางออกแรกของชีวิต ทุกคนต่างพยายาม ต่อสู้ เยียวยาตัวเองจนถึงที่สุด แต่บางครั้งการอยู่ต่อมันอาจจะเหนื่อยเกินไปสำหรับพวกเขา ความตายจึงเป็นการปลดปล่อยพันธนาการทั้งหมดทั้งมวล ให้มันแหลกสลายไปพร้อมกับร่างหนักอึ้งของตนเอง เราจะเคารพความตายทุกความตายอย่างมีความหมาย เมื่อได้อ่านและสัมผัสเรื่องราวของพวกเขา
“หากฉันทิ้งรอยแผลไว้ในใจคุณ ก็ไม่เพียงแต่เกิดแผลในใจคุณเพียงคนเดียว ฉันเองก็ได้รอยแผลนั้นติดตัวเช่นกัน”
แต่บางครั้งความตายกลับไม่ใช่จุดสิ้นสุดของความเจ็บปวด เมื่อคนที่ตายได้นำเอาอีกส่วนหนึ่งของชีวิตคนที่ยังอยู่จากไปด้วย หลังความตายที่เกิดขึ้นใน Norwegian Wood หลายครั้งหลายครานั้น บางคนก็ติดอยู่ในหล่มของความตายของคนรักจนไม่สามารถพาตัวเองขึ้นมาได้ แต่สำหรับบางคนความตายนำมาซึ่งความโล่งใจ เป็นการปลดเปลื้องพันธนาการทั้งหมดทั้งมวลไปกับผู้ตาย คนที่อยู่ต่อนั้นต่างก็ต้องใช้ชีวิตต่อไป ไม่ว่าจะเริ่มชีวิตต่อจากนี้จากจุดใดก็ตาม
___________________________________
กล่าวโดยสรุปแล้ว Norwegian Wood หรือชื่อภาษาไทยว่า ด้วยรัก ความตาย และหัวใจสลาย ที่แปลโดย คุณนพดล เวชสวัสดิ์ ของสำนักพิมพ์กำมะหยี่ ในมุมมองของผมที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือของฮารูกิ มูราคามิ เป็นทุนเดิม ผมยกให้เล่มนี้เป็นเล่มที่อ่านง่ายที่สุด เชื่อมโยงและรู้สึกร่วมกับเรื่องราวได้ไม่ยากเย็นนัก เพราะเราทุกคนต่างเคยมีความรักใช่ไหมล่ะ…ไม่จำเป็นต้องรักแบบหนุ่มสาวก็ได้
...เพราะใน Norwegian Wood มีทั้งความรักระหว่างเพื่อน ครอบครัว คนแปลกหน้า คนรัก ผมเชื่อว่าเราต่างสัมผัสได้ และงานเขียนของฮารูกิ มูราคามิชิ้นนี้ จะทำให้เราเข้าใจตัวตนของเราว่าท้ายที่สุดแล้ว เราไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกอย่างก็ได้ บางความรู้สึกก็ไร้คำอธิบาย บางอย่างเกิดขึ้นก็ไม่มีเหตุผล หรือบางอย่างที่ดูไร้เหตุผลมันก็ต่างมีเหตุผลเป็นของตัวเอง ไม่มีการตัดสินถูกผิด ดีชั่ว ในความสัมพันธ์เราต่างไร้กฎเกณฑ์ที่จะมากำหนดกะเกณฑ์
...แต่อย่างที่เรโกะตัวละครที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาโชกโชนที่สุด ในเนื้อเรื่องกล่าวไว้ และคงต้องกล่าวซ้ำอีกครั้งว่า “การรักใครสักคนเป็นเรื่องวิเศษสุด หากรักนั้นก่อเกิดจากความจริงใจ จะไม่มีผู้ใดหลงอยู่ในเขาวงกต” ขอให้ทุกคนได้รู้จักความรัก ซึมซับความเจ็บปวด และวางใจต่อความตาย ที่จะได้รับจากหนังสือเล่มนี้
.
.
“อย่าลืมฉันได้ไหม คุณจะจำได้ไหมว่าฉันเคยดำรงอยู่ และฉันเคยยืนอยู่ข้างคุณเหมือนตอนนี้” นาโอโกะกล่าวกับวาตานาเบะ
“ผมจะไม่มีวันลืมคุณ” วาตานาเบะตอบ “...ผมไม่อาจลืมคุณได้”
สำหรับใครที่กำลังอยากหานิยายรักที่ไม่ใช่แค่ความรักทั่วไป เรื่องราวการเติบโตของหนุ่มสาวที่ล้วนเจ็บปวด และไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ Norwegian Wood เป็นหนังสืออีกเล่มที่จะเป็นเพื่อนทำให้ผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปอย่างไม่โดดเดี่ยว หรือแม้แต่การได้กลับมาอ่านอีกครั้ง ในวันที่ผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาแล้ว หนังสือเล่มนี้ก็เหมือนไทม์ แมชชีน ให้เราได้ย้อนกลับไปคิดถึงวันวานรักแรกยามวัยรุ่นอีกครั้ง
***แนะนำสำหรับคนที่กำลังอ่าน เคยอ่าน หรือคิดว่าจะอ่าน Norwegian Wood หากอ่านจนจบแล้ว อยากจะให้ลองกลับไปอ่านบทที่ 1 อีกครั้ง สำหรับผมบทดังกล่าวทำให้ความรู้สึกต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับนาโอโกะและวาตานาเบะนั้นชัดเจนขึ้น
“บ่อลึก…ลึกเหลือเกิน” นาโอโกะบอกผม
//Podnathaphob
norwegianwood
นิยาย
นิยายแปลญี่ปุ่น
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย