ขออนุญาตเสนอมุมมองเล็ก ๆ ที่อาจจะทำให้คุณรู้สึกเหมือนมีเพื่อนร่วมชะตากรรมเพิ่มขึ้นอีกคนค่ะ
ในโลกนี้ยังคงมีพ่อแม่มากมายที่อยากให้ลูกใช้ชีวิตแทนตัวเอง ทำนองว่าอยากให้ลูกเป็นในสิ่งที่ตัวเองตั้งความหวังไว้ประมาณนั้น เรามองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดานะที่เรามักจะคาดหวังในตัวคนที่เรารักและหวังดีด้วย ไม่ต้องมองไกล มองแค่ตัวเรา ณ ขณะนี้
เราก็กำลังคาดหวังความเห็นใจและคำพูดที่ดีกว่านี้จากพ่อแม่เราเช่นกัน แต่เมื่อเราผิดหวังก็ย่อมเสียใจและรู้สึกหมดกำลังใจ หรือมีความรู้สึกอื่น ๆ ตามมา จากนั้นเราก็แสดงออกถึงความเสียใจด้วยการระบายทางใดทางหนึ่ง ทีนี้ย้อนกลับไปตรงคำถามที่ว่าทำไมพ่อแม่ต้องซ้ำเติมเราด้วยแทนที่จะให้กำลังใจกัน ก็ขอเดาว่า
นั่นเป็นวิธีการแสดงออกแบบอัตโนมัติของพ่อแม่
ท่านทั้งสองไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคุณด้วยเจตนาร้าย แต่เพราะขาดสติปัญญาชั่วคราว พฤติกรรมและคำพูดทั้งหมดจึงเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ