ถ้าแบ่งเป็นเหตุการณ์ ผมเคยเฉียดกับการเสียชีวิต 2 ครั้ง เหตุเกิดจากพฤติกรรมการใช้ชีวิตโลดโผนที่ไม่ได้มองตัวเองหรือดูแลตัวเองเลยซักครั้ง สุดท้ายบทสรุปที่เกิดขึ้นถึง 2 ครั้ง ครั้งที่ 2 คิดว่าคงไม่เป็นอะไรมั้ง ก็โลดๆโผนๆต่อไป....
หลังจากครั้งที่ 2 ก็ผ่านมา 1 ปีเองคับ การนอนอยู่ในห้องไอซียู วิกฤติมาก แต่ผมมีสติตลอดเวลา ก็แค่หลับไปชั่วคืน การนอนในห้องไอซียู ทำให้ผมมองเห็นความจริงที่เราต้องยอมรับและสิ่งที่เป็นไปของคนเราเมื่อสุดทางเดินของชีวิต การมองเห็นความจริงว่า ชีวิตคนเราเมื่อถึงเวลาการเจ็บป่วยและตายก็จะเกิดขึ้น สิ่งนี้จะเกิดขึ้นเสมอไป
ผมมองเห็นสิ่งสุดท้ายก่อนที่จะเสียชีวิต การยื้อชีวิต การนอนรอคอย ความเจ็บปวด ทุกอย่างทำให้ผมมองกลับมาที่ตัวเองได้ทันทีว่าที่ผ่านมาเราทำอะไรอยู่....เราทำสิ่งที่ดีและสร้างคุณค่ามากแค่ไหน และปล่อยวางและมองตัวเองให้เข้าใจเริ่มถามหาเหตุผลกับตัวเองในสิ่งที่ผ่านมา และนึกย้อนไปว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำแบบนั้นแบบนี้.... หลังจากความคิดนั้นหมดไป ผมเริ่มคิดโอกาสในการมีชีวิตต่อไป ที่ผมต้องออกจากห้องนี้ และสร้างกำลังใจที่มีและต่อสู้กับอาการป่วยด้วยการไม่โอดครวญ และใช้จิตสั่งให้เราคิดว่าเราจะต้องออกไป
หลังจากกลับออกมาแล้ว
1. อย่างแรกที่ผมทำคือ เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น หันไปศึกษาสิ่งที่เรียกว่าพุทธศาสนาให้เข้าใจจริงๆ เป้าหมายคือการมองเห็นธรรมโดยแท้จริง ที่คิดคือเราเกิดมาเป็นชาวพุทธแล้วชาตินี้ แต่เรากลับไม่เข้าใจแก่นแท้เลย มันเสียโอกาสมากที่เกิดมา งั้นขอศึกษาให้เข้าใจ
2. มองครองครัวให้มากขี้น ให้เวลากับครอบครัวให้มากที่สุด
3. ละเลิกพฤติกรรมที่ส่งผลเสียต่อตัวเองและคนอื่น
4. มองทุกอย่างให้เป็นกลาง สติ
5. ใช้ชีวิตแบบที่รักตัวเองให้มากขึ้น
6. และเดินต่อในเป้าหมายที่ยังทำไม่สำเร็จโดยทันที
ก็อาจจะมีอีกนะคับ แต่ Todo มันจะยาวเลย วันนึงหากคุณผ่านจุดต่ำสุดและปีนขึ้นมาได้ ผมขอแนะนำว่า ใหัคุณรีบปีนขึ้นไปให้ถึงยอดที่สูงขึ้นไปจนถึง เพราะหากคุณรอคอยอยู่ที่ปากหลุมมันจะมีค่าอะไรกับเวลาที่เหลือซึ่งไม่รู้เมื่อไร ทำวันนี้ให้ดีด้วย สติ ปัญญา ความรู้ ความสามารถ และสร้างคุณค่าให้เกิดขึ้นได้ทุกวัน เหมือนว่ามันจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
