หลังเรียนจบมหาวิทยาลัยปักกิ่ง เข้าใจเลยว่าทำไมคนธรรมดาถึงควรเรียนหนัก
เกิดการบาดเจ็บอีกรายหนึ่ง กุมารแพทย์อายุห้าสิบเศษ มีเด็กและครอบครัวกี่คนที่รอดตายได้เช่นนี้
เห็นข่าวนี้แล้วนึกถึงเพื่อนร่วมชั้นที่มหาลัยควรเลือกกุมารศาสตร์ สอบเข้า ป.โท สอบไม่ผ่าน เลยย้ายมาเรียนที่ กรมโรคติดเชื้อ เลยรับโอน จบปริญญาโท ไม่ได้เรียนต่อ ปริญญาเอก ด้วยความกดดันซ้ำสองทางวิญญาณ จึงร้องตะโกนลาออก แต่ฉันไม่มีความกล้าที่จะออกจากมัน และฉันยังคงถูกทรมานอยู่
เห็นข่าวแบบนี้ก็ไม่กล้าถามเธอ หวังเพียงเธอปลอดภัย ฉันคิดว่าเธอควรคิดบ้างเป็นบางครั้ง ว่าถ้าเธอสอบได้เพิ่มอีกสองสามคะแนนในการสอบเข้าระดับสูงกว่าปริญญาตรี จะดีกว่าที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้หรือไม่?
หากว่ากันว่ากุมารแพทย์ส่วนใหญ่ ยังคงเลือกกุมารเวชศาสตร์เพราะรักเด็กและกุมารเวชศาสตร์มากเมื่อสองสามทศวรรษที่แล้ว ในปัจจุบัน กุมารเวชศาสตร์เป็นตัวเลือกที่นักศึกษาแพทย์แทบทุกคนไม่มีทางเลือก พูดตรงๆ เลยคือ เป็นอย่างอื่น ไปแผนกไม่ได้ โอนได้แต่กุมาร
ดังนั้นเวลาพี่สาวถามว่าจะทำอย่างไรถ้าไม่อยากเรียน ฉันจะบอกทุกคนว่าคนธรรมดาเรียนหนักเพียงเพื่อจะมีทางเลือกให้ตัวเองมากขึ้น
ฉันเคยเห็นนักศึกษาแพทย์หลายคนบอกว่าถึงจะเปลี่ยนอาชีพ แม้จะอยู่ตามท้องถนน แม้จะไม่ได้ไปแผนกกุมารเวชศาสตร์หรือแผนกฉุกเฉิน คนเหล่านี้ก็เรียนเอกสาขาอื่นอยู่แล้วหรือไม่เคยมีประสบการณ์ การเต้นที่แท้จริง ถามคนที่เลือกแผนกกุมารศาสตร์และแผนกฉุกเฉินจริงๆ ว่าเคยมีสำนวนแบบนี้มาก่อนไหม แต่เกรดในการสอบเข้า ป.โท ไม่ดีพอสำหรับวิชาเอกอื่น ถ้าไม่ย้ายบล็อก ต้องไปแผนกฉุกเฉิน เพื่อได้งานกับองค์กรหรืออยู่บ้านเป็นเวลาหนึ่งปีในสงครามโลกครั้งที่ 2 ต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ มันไม่ง่ายเหมือนคำถามแบบปรนัย A หรือ B แต่ยังพิจารณาความคาดหวังของผู้ปกครอง การเปรียบเทียบระหว่างเพื่อนร่วมชั้น และหนึ่งปีหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ฉันไม่รู้ว่าฉันจะขึ้นฝั่งได้หรือไม่ และปัจจัยอื่นๆ ในเวลานี้หลายคนจะประนีประนอมและเลือกตัวเลือก A ซึ่งไม่ค่อยดีนัก แต่อย่างน้อยก็มีการศึกษาและการทำงาน
ฉันต่างจากคนที่มีพื้นเพทางครอบครัวที่สามารถเลือกไปทำงานได้ตามใจชอบ (จริงๆ แล้วรุ่นสองรวยๆ หลายรุ่นก็ทำงานหนักด้วย) คนธรรมดาอย่างเราต้องทำงานหนักเพื่อใช้ชีวิตธรรมดาอย่างที่เราคาดหวัง .
ดังนั้น พี่น้องทั้งหลายที่ยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายและมหาวิทยาลัย บางทีคุณอาจยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการทำอะไรในอนาคต แต่ไม่สำคัญหรอก ตราบใดที่คุณพยายามทำสิ่งที่อยากทำให้ดีที่สุดในตอนนี้ คุณจะสามารถเผชิญกับทางเลือกต่างๆ ได้ในอนาคต ขอแค่มีอิสระมากขึ้น
ตื่นกี่โมง เข้านอนกี่โมง ขโมยเวลาสักสองสามนาทีเพื่อเกียจคร้าน ทำอะไรสักสองสามนาที ทั้งหมดนี้เป็นการเขียนคำตอบในข้อสอบที่คุณจะไป มอบตัวเมื่อคุณอายุ 30 หรือ 40 ปี จะไม่มีแรงจูงใจได้อย่างไร?
ฉันก็อยากบอกนักศึกษาแพทย์ที่อ่านเรื่องนี้ด้วยนะว่า ตั้งใจทำงาน อย่าปล่อยให้ตัวเองไม่มีทางเลือก
📷 mc7418
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
