เรื่องสั้น : เจ้าชายหมื่นคำถาม กับ เด็กหญิงแสนคำตอบ
========================
<ตอนที่ 1> สงกานคร
กาลครั้งหนึ่ง ยังมีเมืองๆหนึ่งชื่อว่า “สงกานคร”
ที่มีชื่อแปลกๆแบบนี้เป็นเพราะว่า ชาวเมืองทุกคนในเมืองนี้ล้วนแต่เป็นคนช่างสงสัยกันทั้งสิ้น
พวกเขาจะค้นหาจากในหนังสือ ค้นคว้าจากในอินเทอร์เน็ต
เพื่อหาคำตอบของทั้งคำถามของตัวเอง ….
และคำถามของเจ้าชายผู้ช่างสงสัย…กว่าชาวเมืองเสียอีก
เธออาจจะสงสัยว่าเจ้าชายผู้ช่างสงสัยกว่าชาวเมืองช่างสงสัยผู้นี้เป็นอย่างไร?
(…จะสงสัยอะไรกันซ้ำซ้อนขนาดนั้น = =+)
มา….ฉันจะเล่าให้ฟัง
ที่ปราสาทสงกา castle ที่ตั้งอยู่กลางเมือง
มีเจ้าชายช่างสงสัยอยู่องค์หนึ่ง (เธอคงจะรู้ตั้งแต่สองย่อหน้าที่แล้ว)
เจ้าชายผู้นี้มีพลังพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง
ว่ากันว่า เป็นพรวิเศษที่พระราชาผู้เป็นพ่อของเจ้าชาย มอบให้ไว้ก่อนตาย
พรวิเศษนั้นก็คือ…..ทุกครั้งที่เจ้าชายถามคำถาม
คำถามนั้นจะแปลงกายเป็นลูกแก้วหลากสี
บ้างก็แดง เหลือง เขียว ส้ม ชมพู ฟ้า บ้างก็สีผสม
ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง (บางอันก็เล็กเหมือนขนมเยลลี่ จนเจ้าชายเกือบเผลอกินไป)
…. บ้างก็หนักอึ้ง บ้างก็เบาหวิวจนคล้ายลูกโป่ง
ทุกๆวัน เจ้าชายจะแบกถุงที่บรรจุลูกแก้วคำถาม
มานั่ง ‘บัลลังค์อัศเจรีย์’* ในท้องพระโรง กลางปราสาทหลังใหญ่
แล้วเทลูกแก้วออกมา
( *ชื่อบัลลังค์ของเจ้าชาย ที่เป็นรูปเครื่องหมายคำถาม)
ครั้นพอเจ้าชายเอื้อมมือไปแตะที่ลูกแก้วลูกใด
มันก็จะมีแสงหลากสีพุ่งออกมาจากลูกแก้ว คล้ายสายรุ้งเล็กๆ
แล้วไปเรียงกันเป็นตัวหนังสือลอยเด่นอยู่กลางอากาศอยู่ชั่วขณะ
ก่อนที่จะพุ่งกลับสู่ลูกแก้วตามเดิม
(ผู้คนก็จะปรบมือให้ เหมือนได้มาดูมายากล)
“ทำไมพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก?”
“ทำไมปลาหมึกถึงมีหนวด?”
……
ที่ท้องพระโรงก็จะมีผู้คนมากมายจากในเมือง (และแขกจากนอกเมือง)
ทั้งนักวิทยาศาสตร์ หมอ พ่อค้า พยาบาล ช่างจักสาน พนักงานธนาคาร
มานั่งรอตอบคำถามเจ้าชาย
หากตอบถูก ลูกแก้วจะเปล่งแสง ขณะที่ลอยสูงขึ้นๆ
แล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นตัวหนังสือที่เรียงกันเป็นคำถาม
ก่อนจะแตกออกเป็นแสงระยิบระยับคล้ายดอกไม้ไฟ
….
พร้อมกับเสียงปรบมือเกรียวกราวจากฝูงชน
หากตอบผิด ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น…
(อาจมีเสียงโห่เบาๆแซมมาบ้าง)
คนที่ตอบถูก จะได้รับรางวัลจาก’มหาดเล็ก’ของเจ้าชาย
(หากเธอสงสัยว่าทำไมมีแต่ ‘มหาดเล็ก’ ไม่มี ’มหาดใหญ่’ ….อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่า’หาดใหญ่’ นั้นอยู่ภาคใต้ และมีตลาดตันหยงมัส)
รางวัลก็จะเป็นลูกกวาด ขนม ของเล่น ของใช้ สกู๊ตเตอร์ขาไถ หรือ เครื่องเกม Nintendo Switch
….ตามแต่ผู้นั้นจะรีเควสท์
…….
จนเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว
มีเด็กหญิงคนหนึ่งมาที่ปราสาท
เธอจะมาทุกๆวันอังคารเป็นประจำ
ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน
แต่ผู้คนต่างเรียกเธอว่า “แสนคำ”
อันย่อมาจากคำว่า “แสนคำตอบ”
เนื่องจากเธอสามารถตอบทุกคำถามที่เจ้าชายเคยถามได้หมด
หากมีบางคำถามที่เธอตอบไม่ได้
เธอก็จะกลับมาตอบให้ในวันอังคารหน้า หรืออังคารหน้าๆ (…หรืออังคารหน้าๆๆๆ)
….
ดังนั้นทุกๆวันอังคาร เจ้าชายจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
เขาจะขัดเช็ดถูลูกแก้วคำถามจนมันวาวด้วยตัวเอง
เอามาวางเรียงไว้กลางท้องพระโรงเป็นรูปต่างๆตามแต่ว่าช่วงนั้นฮิตอะไร
แล้วมานั่งรอเด็กหญิงแสนคำที่บัลลังค์
เป็นแบบนี้มาหลายปี
…กับคำถามหลายร้อยพันหมื่นคำถามที่ถูกตอบ
…และมิตรภาพของเด็กน้อยทั้งสองที่เติบโต
……..
เป็นแบบนี้เรื่อยมา
แต่วันนี้เด็กหญิงไม่มา…
รอจนเย็นย่ำ ก็ยังไม่มีวี่แวว…
จวบจนพลบค่ำ เธอก็ยังไม่มา…..
เจ้าชายจึงกลับเข้าห้องนอน
ส่วนลูกแก้วคำถามที่ยังตอบไม่ได้จะถูกเก็บไว้ในหีบด้านหลังบัลลังค์
….
แต่กระนั้นแล้ว
แม้อังคารหน้า หรืออังคารนู้น และอังคารโน้น
….จะอังคารไหนๆ
เด็กหญิงก็ยังไม่กลับมา
เจ้าชายได้แต่นั่งซึมอยู่ครึ่งหนึ่ง และนิ่งเซ็ง..อีกครึ่งหนึ่ง
….หรือว่า ‘คำถามที่เราถามเธอไปครั้งนั้น มันจะยากเกินไปนะ?’
เจ้าชายคิด
…..
เอาล่ะ เราจะปล่อยให้เจ้าชาย ครึ่งซึมครึ่งเซ็งกันก่อนซักพัก
แล้วย้อนกลับไปดูเหตุการณ์ในวันนั้น
….เมื่อ 6 อังคารก่อนหน้า
เจ้าชายได้ถามคำถามหนึ่งขึ้นมาในท้องพระโรง
ครั้นถามเสร็จ……. คำถามก็ปรากฏเป็นลูกแก้วสีทองลูกใหญ่ขนาดเท่าผลแตงโม
นั่นเป็นลูกแก้วลูกใหญ่ที่สุดแล้ว ที่เจ้าชายและใครๆเคยพบเห็น
“ชีวิต คือ อะไร?”
…….คือ คำถามที่สร้างลูกแก้วนี้ขึ้นมา
ผู้คนต่างนื่งอึ้ง ตะลึงงันกันไปทั่วท้องพระโรง
…บางคนอ้าปากค้าง จนแลเห็นฟันคุด ที่ฟันกรามซี่สุดท้ายด้านใน
ส่วนเด็กหญิงก็ยังคงจดคำถามลงในสมุดเช่นเคย
ก่อนจะขอตัวลาไป…
…..ไป
“ ไปไหนกันนะ? “
เจ้าชายพึมพำ พลางมองเหม่อไปยังภูเขาสูงใหญ่ ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของปราสาท
ใช่แล้ว ….เขาเคยเห็นเด็กหญิงเดินไปตามถนนที่มุ่งสู่ภูเขาลูกนี้ …บ้านเธอน่าจะอยู่ที่นั่น
(‘ ทำไมฉันถึงไม่เคยถามที่อยู่เธอนะ’ เจ้าชายนึกโกรธตัวเอง)
“ ถ้าแสนคำไม่มาตอบคำถามฉัน ฉันนี่แหละจะไปถามเธอถึงที่เอง “ เจ้าชายคิดเสียงดัง จนยามเฝ้าประตูห้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากหลับใน แล้วตะเบ๊ะให้กับอากาศทีนึง (ก่อนจะหลับต่อ เมื่อไม่เห็นใคร )
…….
คืนนั้น เจ้าชายรอให้ทุกคนในปราสาทหลับไปก่อน
เขาจึงย่องไปที่ท้องพระโรง แล้วเลือกลูกแก้วทีละ 5-6 ลูกใส่ในถุงเล็กๆ ห้อยไว้รอบเข็มขัด ได้ทั้งหมด 10 ถุง
และเขาก็เปิดหีบอีกอัน ที่บรรจุลูกแก้วสีทองลูกใหญ่ ปัดเศษฝุ่นนิดๆออก
แล้วเก็บใส่ไว้ในเป้(รูปมังกรยิ้ม)แล้วสะพายหลัง …มันแอบหนักพอดูเลยล่ะ
เสร็จแล้ว เจ้าชายก็แอบย่องออกมาทางปล่องไฟปราสาท (จำมาจากเรื่อง ซานตาคลอส)
ใช้โซ่ตะขอเกี่ยวที่ปล่องไฟ แล้วโรยตัวลงมาที่พื้น (จำมาจากหนังสือการ์ตูนนินจา อะไรซักอย่าง)
แล้วเดินไปตามถนนลำพัง (จำมาจากเรื่อง …..แหม แค่เดินไปตามถนนแค่นี้ ไม่ต้องไปจำมาจากใครหรอกมั้ง!!)
โดยมีพระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นเป็นฉากหลัง…...
………
(อ่านต่อตอนหน้า)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
