หนี่งปีผ่านไปแล้วค่ะ
วันนี้เมื่อปีที่แล้ว ฉันสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกของที่นี่
ฉันชอบการเขียน เอาจริง ๆ ฉันรักมันเลยแหละ
การเข้ามาเขียน ณ สถานที่แห่งนี้
มีบางช่วงที่ทำให้หลงทางไปบ้าง
แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจ
และใช้ประโยชน์กับมันได้อย่างสบายใจแล้ว
มันทำให้ฉันนึกถึงประโยคนึงของ Zen ที่ว่า
“ก่อนรู้จัก Zen ภูเขาคือภูเขา
ระหว่างศึกษา Zen ภูเขาไม่ใช่ภูเขา
เมื่อรู้จัก Zen ภูเขาก็คือภูเขา”
ก่อนที่ฉันจะเข้ามาเขียนที่นี่ การเขียนก็คือการเขียน
ระหว่างทางที่ฉันเขียนอยู่ที่นี่
การเขียนคือการได้รับการยอมรับ
การเขียนคือการได้ค่าตอบแทน
การเขียนคือความนิยมชมชอบ
เมื่อฉันได้รู้จักที่นี่ดีแล้ว
การเขียนก็กลับมาเป็นการเขียนอีกครั้ง
ฉันเคยมุ่งมั่นเอาเป็นเอาตายกับการเขียนทุกวัน
นั่งคิดนั่งค้นหาข้อมูลเพื่อที่จะเขียนเรื่องที่คิดว่า
คนอ่านต้องชอบ ต้องถูกใจ และต้องทันกระแสนิยม
เมื่อฉันทำมันได้ ฉันก็เสพติดมัน
เสพติดจนไม่สนใจภาษาที่ใช้ การนำเสนอที่มีชั้นเชิง
ไม่แม้แต่จะเรียบเรียงให้สวยงาม
ฉันสนใจแต่เพียง การหารูปที่สะดุดตา
คำโปรยที่กระแทกใจ
เพราะฉันรู้ว่า
หากหลอกล่อให้คนกดเข้ามาตรง Read more
เท่านั้นฉันก็จะได้ยอด view ที่เยอะพอที่จะถูกติดดาว
ซึ่งฉันทำมันได้ดีเชียวล่ะ
แต่เดี๋ยวก่อน .... นี่ฉันเริ่มเขียนเพื่ออะไรกันล่ะ??
ฉันรักการเขียน
เพราะฉันรู้สึกว่าฉันเป็นนายของตัวอักษร
ฉันสามารถปรุงร้อยถ้อยคำให้มันออกมาได้อย่างใจ
ฉันรักการเขียน
เพราะบางครั้งฉันถ่ายทอดสิ่งที่คิดเป็นคำพูดได้ยาก
ฉันไม่ใช่นักพูด
แต่ฉันถ่ายทอดสิ่งที่คิดออกมาเป็นภาษาเขียนได้
นั่นทำให้ฉันชอบที่จะเขียน
ตอนนี้ฉันกลับมาเขียนด้วยความรักในการเขียน
ฉันแทบไม่สนใจเลยว่า
สิ่งที่ฉันเขียนจะมีคนอ่านมากน้อยแค่ไหน
แรก ๆ มันก็ยาก
คนเคยขึ้นไปสูงแล้ว ชินกับการเป็นที่สนใจ
อยู่ดี ๆ จะลงมากลายเป็น nobody
เขียนแล้วคนสนใจจะอ่านมันแทบไม่มี
มันก็ทำใจยากนิดหน่อย
แต่เมื่อกลับไปถามตัวเองว่า ฉันเขียนเพราะอะไร
ฉันเขียนเพราะ
ฉันไม่อยากเก็บสิ่งที่คิดไว้ให้มันรกอยู่ในสมอง
ฉันเขียนเพราะฉันอยากถ่ายทอดเรื่องที่ฉันคิด
ฉันเขียนเพราะอยากเก็บบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ไว้
ฉันเขียนเพราะมันคือตัวตนของฉัน
ฉันเขียนเพราะอยากจะเขียนให้มันดีขึ้นในทุก ๆ วัน
ดังนั้นฉันจึงเลิกเขียนเพื่อความสนใจของใครต่อใคร
ฉันเริ่มเขียนในเรื่องที่ฉันสนใจเท่านั้นพอ
ฉันเขียนทุกวันเพื่อเพิ่มทักษะ
และไม่ให้ลืมวิธีการของมัน
ฉันเขียนเพื่อสนุกกับการเรียบเรียงเรื่องต่าง ๆ
ฉันเขียนเพื่อรับใช้ถ้อยคำต่าง ๆ ที่วนเวียนอยู่ในหัว
ฉันปรุงรสที่ฉันชอบ เพื่อตัวฉันเองได้เสพสุขกับมัน
และถ้าจะมีใครชอบมันด้วย นั่นคือกำไรที่ได้มาเพิ่ม
ฉันชอบสถานที่แห่งนี้
เพราะฉันสามารถแบ่งหมวดหมู่มันได้
ทำให้ฉันกลับมาค้นหามันได้ในภายหลัง
เรื่องราวดี ๆ ที่ฉันเขียนไว้นานมาแล้ว ยังมีคนที่สนใจเข้ามาอ่านมันเสมอ
เรื่องไม่น่าเชื่อก็คือ
เมื่ออาทิตย์ก่อน มีคนของสำนักพิมพ์หนึ่ง
ติดต่อฉันมาว่า สนใจงานเขียนในชุด Stamp ของฉัน
มันอาจจะพัฒนาเป็นหนังสือเล่มได้
เรื่องมันไม่น่าเชื่อก็เพราะว่า งานเขียนชุดนั้น
ไม่ได้เป็นที่นิยมอะไรนัก ไม่มีใครอ่านมันสักเท่าไหร่
แต่ฉันก็ตั้งใจทำมันทุกบทความ
มันเป็นงานเขียนชุดแรก ๆ ที่ฉันยังคิดว่า
งานเขียนก็คืองานเขียน
ทำมันลงไปด้วยความสนใจส่วนตัว
มันจึงทำให้ฉันเข้าใจแล้วว่า
งานเขียนที่ใส่ใจลงไป
สักวันมันก็จะเปล่งแสงให้คนเห็นเอง
ผู้คนในสถานที่แห่งนี้
มีจุดประสงค์ในการเขียนต่างกันไป
จุดประสงค์ในวันนี้ของฉันก็คือ
ฉันเขียนเพื่อที่จะเขียน
ไม่มีอะไรซับซ้อนกว่านั้นแล้ว
❤️
🙏ขอบคุณ Blockdit ที่สร้างสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา การจัดหมวดหมู่ ทำให้ฉันเก็บคลังงานเขียนไว้ได้อย่างเป็นระบบ หาง่ายเมื่อต้องการใช้งานภายหลัง ทั้งยังทำให้งานเก่า ๆ ไม่เคยจมหายไป ทุกวันนี้ยังมีคนเข้าไปอ่านงานที่เขียนไว้นานแล้วเสมอ (ดูจาก comment)
🙏 ขอบคุณเพื่อน ๆ พี่น้องทุกคนที่เข้ามาพูดคุยกัน สร้างสรรค์ให้สังคมนักเขียนแห่งนี้อบอุ่นตลอดเวลา
❤️ ขอให้คนที่เริ่มเขียน และกำลังเขียนอยู่ จงเขียนด้วยความสุขต่อไป ไม่ว่าจะมีคนอ่านหรือไม่ อย่างน้อยคุณได้เพิ่มทักษะให้ตัวเองในทุกวัน
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
