8 ก.พ. 2022 เวลา 07:26 • ปรัชญา
ถ้าคุณคิดว่าความคิดเกิดจากสมองแล้วละก็ ผมขอตั้งสมมติฐานอย่างหนึ่งให้ลองพิจารณาดู
สมมติว่าวิญญาณมีจริง คุณคิดว่า ผีหรือวิญญาณที่ไม่มีร่างกาย ไม่มีสมองจะคิดได้ไหม? จะคุยกันเองหรือไม่? เทวดา โอปปาติกะ พรหม ( ถ้ามีจริง ) มีความคิดและสื่อสารกันเองได้ไหม? และมนุษย์ต่างดาวจําเป็นต้องมีร่างกาย มีตัวตนมีสมองใช้งานหรือไม่? มนุษย์ต่างดาวมีแต่จิต ไม่มีร่างกายได้หรือไม่? แล้วคุยกันเองหรือไม่?
ถ้าสมมติว่าเราไม่เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้มีจริง ดังนั้นความคิดต้องมาจากสมองแน่นอน เพราะเห็นๆกันอยู่ แต่เราลองผ่าเซลสมองและคํานวณความจุหรือหน่วยความจําดูว่า สมองจะบรรจุความจําได้แค่ไหน? ในเมื่อเราระลึกถึงอารมณ์ต่างๆได้เป็นอนันต์ ซึ่งสมองมีความจุไม่พอ และถ้าความคิดมาจากสมอง แล้วความฝันเกิดจากอะไร? ในเมื่อสมอง ก็ต้องหลับไปด้วย ? ถ้าเราคิดจากสมอง เราก็ต้องตื่นและไม่ฝัน เราคิดเมื่อเราไม่รู้สึกตัวได้หรือไม่? ทําไมเราหลับจึงต้องฝัน? และความฝันบางครั้ง เราไม่เคยเห็นและมีประสบการณ์มาก่อน สมองมันเก็บหน่วยความจํานี้ตอนไหน?
ดังนั้นผมจึงสรุปว่า จิตเป็นผู้คิด เป็นผู้ทํางานสั่งการผ่านสมองอีกที เพื่อสั่งให้ร่างกายทํางาน ตามความรู้สึก นึกคิดต่างๆ โดยเฉพาะอารมณ์ ความรู้สึก ความรัก ความศรัทธาอยู่ที่จิตหรือใจแน่นอน ไม่มีใครบอกว่ารักกันด้วยสมอง มีแต่รักกันด้วยใจ
โฆษณา