- หมดไฟ ไม่อยากทำงาน -
ตื่นเช้ามาได้รับข้อความจากเพื่อนคนหนึ่ง
“รู้สึกหมดไฟ ไม่อยากทำอะไรเลย ทำงานเช้า 8.30 เลิก 17.30 เบื่อ อยากอยู่เฉย ๆ อยากทำอะไรที่ไม่ต้องใช้สมองคิดเยอะ มดเคยเป็นมั้ย?”
ซึ่งน่าจะเป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจหลาย ๆ คน
ในบางช่วงบางระยะของชีวิต
มดเองก็ไม่ได้รับข้อยกเว้นนี้
ต่อให้งานที่ทำเป็นงานที่ชอบ เป็นงานที่รัก
วันหนึ่ง ช่วงหนึ่ง ที่ล้าและเหนื่อย
มันก็มีอารมณ์อย่างนี้ขึ้นมาได้
อันที่จริงมีบทความมากมายที่อธิบายถึงภาวะแบบนี้
และก็มีบทความอีกมากมายเช่นกัน
ที่จะทำให้เราลุกขึ้น มองหาไฟ เดินเก็บฟืน
แล้วก่อมันขึ้นมาใหม่
ส่วนตัวมดนั้นตอบเพื่อนไปว่า
อาการหมดไฟคือข่าวร้ายเล็ก ๆ ในชีวิต
แต่มันมีข่าวร้ายมากกว่านั้นอีกซึ่งก็คือ
ณ ปัจจุบันนี้ Life Expectation
ของมนุษย์เราคือ 70-80 ปี
ตอนนี้เราเพิ่งเดินทางมาถึงแค่กลางทางเท่านั้น
ยังเหลืออีกครึ่งที่เราต้องเดินต่อ
ซึ่งข่าวร้ายในข่าวร้ายก็คือว่า
พออายุ 60-65 ปี
ก็ไม่ใครจ้างงานเราแล้ว เงินเก็บที่เราสะสมไว้
จะมีพอใช้ไปจนกว่าจะตายมั้ยก็ไม่รู้
ค่าของเงินก็น้อยลงเรื่อย ๆ อายุ 70
เงินที่เก็บไว้ก็อาจจะไม่มีค่ามากแล้ว
ฝากธนาคารดอกเบี้ยก็ไม่มี
เอาเงินไปลงทุนก็มีความไม่แน่ไม่นอนเยอะเหลือเกิน
รู้อย่างนี้ทำให้อยากทำงานต่อมั้ย มีไฟขึ้นมาบ้างรึยัง
งานที่ทำปัจจุบันนี่มีค่ามากนะ
ในช่วงที่คนตกงานทั่วทุกหัวระแหง
และล้มละลายเป็นโดมิโน่
ใครยังมีงานทำ ก็เหมือนกอดห่วงยางชูชีพไว้ได้
ท่ามกลางน้ำเชี่ยวและพายุ
ดังนั้นไม่อยากทำงานอย่างไร ก็ต้องทำ
ต้องรู้สึกขอบคุณที่ยังมีงานทำ
ต้องรู้สึกขอบคุณที่เราไม่ต้องดิ้นรนหางานหาเงินในขณะที่เราอายุเลย 40 แบบนี้
ออกจากงานตอนนี้ ไปสมัครงานใหม่
ใครจะรับ? ไม่มีแล้วนะ
หลับตาแล้วจินตนาการสิ
ถ้าบริษัทไล่ออกตอนนี้ จะทำยังไง? จะรู้สึกยังไง?
ชีวิตผู้ใหญ่ก็แบบนี้แหละ
มันดูเหมือนไม่มีอะไรให้ชีวิตได้ตื่นเต้นค้นหาแล้ว
ทุกวันของชีวิตเหมือนถูกตั้งรายการไว้ให้เราเดินไปเหมือนหุ่นยนต์
แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่เลย
สำหรับมดเองมีคนสองคนในชีวิต
เป็นตัวอย่างให้ได้เห็นทุกวัน
👧🏽คนที่หนึ่งคือลูก
เด็กทำให้เราเห็นว่า เค้าตื่นเต้นกับเรื่องใหม่ ๆ ทุกวัน
เพราะเค้ากระหายที่จะเรียนรู้ อยากเห็น อยากลอง
อยากค้นหาเรื่องที่ไม่รู้ไปเรื่อย ๆ
🧔♂️อีกคนหนึ่งคือผัว
ผู้ชายที่คนรอบตัวยกย่องว่าเป็นพหูสูตร
รู้เยอะรู้ลึกไปเสียทุกเรื่อง
เมื่ออยากรู้อะไรก็ลงลึกไปถึงแก่น
และไม่เคยหยุดเรียนรู้เลย
ช่วงโควิดที่ไม่มีงาน
ก็ไปลงเรียนในวิทยาลัยตั้งสองคอร์ส
ไปนั่งเรียนกับเด็ก ๆ อายุ 17-18
ทั้งที่ตัวเองแก่กว่าอาจารย์ซะอีก
แต่ไม่เคยทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้วเลย
ยังทำตัวเป็นเด็กคือ
กระหายที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่น่าสนใจเสมอ
ลองถามตัวเองดูว่า
มีเรื่องอะไรที่เราสนใจอยากเรียนรู้บ้าง
ถ้ามี
เราเคยกระหายใคร่รู้มันอย่างจริงจังและลงลึกบ้างมั้ย
เคยทุ่มเทและให้เวลากับมันโดยไม่สนใจสิ่งตอบแทนใด ๆ นอกจากได้รู้ ไ้ด้เจาะลึกบ้างมั้ย?
เรียนรู้ เพื่อที่จะ ได้รู้ เราเคยลองมันสักเรื่องหรือยัง?
ผัวเคยบอกว่า ☝️
เรียนอะไรใหม่ ๆ ตอนอายุสามสิบสี่สิบนั้น
สมองอาจจะไม่ปราดเปรียวเท่าตอนอายุน้อยกว่านี้
แต่มันจะมีความเข้าใจที่รวดเร็ว
และความมุ่งมั่นจริงจังมากขึ้น
เพราะในช่วงอายุนี้
เราจะเลือกเรื่องที่เราอยากรู้อยากเรียนจริง ๆ
ความตั้งใจจึงต่างจากการเรียนตามหลักสูตรภาคบังคับมากนัก และผลที่ได้จะเป็น
ความรู้ที่เราเข้าใจมันลึกซึ้งถึงแก่น
ลองไป take course อะไรสั้น ๆ ยามว่าง
แล้วตั้งใจใส่ใจกับมัน
น่าจะช่วยเปิดโลก เปิดสมอง เปิดความสนใจใหม่ ๆ
ก็เป็นการจุดไฟชีวิตได้ดีเหมือนกัน
แต่งานประจำห้ามเบื่อ หรือเบื่อก็ต้องอดทนทำไป
อายุมากแล้ว หางานใหม่ยาก
ไม่มีใครง้อเราแล้วนะ!!!
❤️
ป.ล. ตอบเพื่อนยาว ๆ แบบนี้จริง ๆ เรื่องแบบนี้ไม่เคยตอบเล่น ๆ แค่ “เบื่อก็พักก่อนมึง ไปเที่ยวเดี๋ยวก็หาย” ไม่เลย … ถ้าจับสัมผัสได้ถึงปัญหาจริงจัง เราก็จะตอบจริงจังเช่นกัน อายุมากแล้ว เพื่อนใกล้ตัวก็เหลือไม่กี่คน ต้องถนอมกันไว้หน่อย
หลักฐาน👇
- 14
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
