" Safe zone "
ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนที่เรายังเป็นเด็ก ยังเป็นเด็กที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ถามว่ารู้สึกอะไรรึเปล่า? รู้สึก เเต่ไม่เท่าตอนนี้
ความรู้สึกมันกลับกัน จากเด็กที่ยิ้มเก่งร่าเริง เข้ากับสังคมเก่ง เป็นเด็กที่มีความสามารถ เด็กคนนี้อนาคตเขาคงอีกไกล
เเต่.....
เมื่อวันเวลาผ่านไปนานเข้า ทำไมทุกอย่างกลับดำดิ่งลง ไม่เหมือนกับตอนนั้นเลย ทำไมอึดอัด ทำไมเหนื่อย ทำไมท้อ ทำไมต้องเป็นเเบบนี้ ตอนนี้ในหัวสมองมีเเต่คำว่า" ทำไม "
หรือว่ามีใครคนหนึ่งกำลังทดสอบชีวิตของเราอยู่ บางทีการทดสอบครั้งนี้มันก็เหนื่อยเกินไปนะ
" ฮัลโหลเเก "
"..... "
" ได้ยินรึเปล่า ทำไมเเกเงียบมีอะไรรึเปล่า "
" เเก เราเหนื่อยอ่ะ "
" เเกเป็นอะไร ตอนนี้อยู่ไหน "
ทุกอย่างขาวโพลน นึกอะไรไม่ออกเเล้ว เหนื่อยทุกอย่างจริงๆ ได้โปรดอยากให้โลกนี้ใจดีกับเราหน่อย ถือว่าเราขอร้อง ไม่ใช่ว่าเราไม่อดทนเเต่เราอดทนจนไม่สามารถอดทนต่อไปได้เเล้ว
ตอนนี้เวลานี้ ณ ตอนนี้ เราพยายามที่สุดเเล้ว..
" โอเคเดี๋ยวเราไม่หานะ รอตรงนั้นก่อน "
" อื้มเราจะรอนะ "
มือถือได้ปิดลง พร้อมกับมองลงไปข้างล่าง กว้างดีว่าไหม? ถ้าเราลงไปมันจะรู้สึกดีไหมนะ จะทำให้คนรอบข้างรู้สึกดีรึเปล่า เเล้วทุกอย่างจะดีขึ้นไหม หรือเเย่ลงกันนะ
ความคิดในหัวตอนนี้ตีกันไปหมด ทั้งเรื่องดีเเละไม่ดี ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ เพราะมันเหนื่อยจนชาเเล้วจริงๆ
พรึ่บ!
เหมือนจะรู้สึกถึงเเรงกอดจากด้านหลัง พร้อมกับหยดน้ำตาที่กลิ้งไหลออกมา เเรงกอดเเน่นขึ้นราวกับอยากให้เรารู้สึกว่า เราไม่ได้โดดเดี่ยว เรายังมีเขาอยู่
สองเเขนจับไหล่ให้หันหน้าเข้าหากัน พร้อมมองหน้านิ่ง ปาดน้ำตาอย่างเบามือ เเละสวมกอดอีกครั้งเเละพูดขึ้นว่า
" กลับบ้านกันนะ "
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
