#เรื่องสั้นๆว่าด้วยความรัก(2),#บิดาอาทร(สเตอเก้-Storge)
#จันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ
สวัสดีครับ เพื่อนๆ,
คืนนี้ผมขออนุญาตส่งเรื่องสั้นความรักในจันทร์เจ้าขาตอนพิเศษที่ตั้งใจเขียนถึงความรัก4แบบ ในเทศกาลแห่งความรักของคุณตอยและสมาชิกชาว BD ทุกท่านนะครับ
สุขสันต์วันอาทิตย์ครับ😇❤️🎹
ขอบคุณครับ
(T.Mon)
13/2/2022
-
#เรื่องสั้นๆว่าด้วยความรัก,
#ความรักแบบที่สองบิดาอาทร(Storge),
#บริเวณประตูเมืองบังบดเขตไทรโยคที่ครอบครัวชาวมอญกำลังเดินเท้า,
สมิงเป่อ เร่งขี่ม้า พร้อมกับสมิงอะคร้าน ผ่านทางลัดของเมืองบังบดบริเวณด่านกรามช้าง แล้ว ใช้พระคาถาย่นระยะทางทะลุออกทางลัดบริเวณประตูเมืองบังบดบริเวณไทรโยค ..
จนเมื่อออกจากประตูทางลัดเมืองบังบดแล้ว
สมิงอะคร้านก็เหลียวมองรอบบริเวณ อย่างระแวดระวัง ก่อนที่จะชักม้าให้เดินเข้าไปใกล้ม้าของสมิงเป่อผู้พี่ ..จากนั้นจึงกระซิบพูดขึ้นว่า..
“มคขฝถพอจร อล ลพป..”
สมิงเป่อดึงสายบังเหียนทั้งสองข้างพร้อมกันเบาๆมาทางขาหลัง ให้ม้าของตนหยุดเดิน แล้วจึงหันไปพูดกับสมิงอะคร้านผู้น้อง ด้วยเสียงอันดัง ว่า..
“พู๊ดให้มั๋นดั๋งๆ ชั๊ดถ้อยชั๊ดคำ กว้านี้จะได้ไหม๋ ห๋าาา? ไอ่หม๋า ท่านอาจ๋านเร๋า เคยสอนกี่ครั้งแล้วใช่ไหม๋ !!”
สมิงอะคร้านสะดุ้งกับเสียงอันดังของพี่ชาย ที่พูดถึงคำอาจารย์สอน..จึงพูดด้วยเสียงดังขึ้น ตอบกลับไปว่า
“เมื่อคื๋น ข้าฝั๋นถึงพระอาจารย์อีกแล๊ว ล่ะผี๋เป่อ!!”
สมิงเป่อสะดุ้งกับเนื้อความนั้น แล้วจึงหันกลับไปถามสมิงอะคร้าน ด้วยความร้อนใจ ว่า..
“อาจ๋านมาในสภาพใด๋ และกล่าวสิ่งใด๋ถึงเจ้ากั๊บพี่ บ้างรึ๊?”
สมิงอะคร้าน ครุ่นคิด ไล่เรียงลำดับความฝันอยู่ครู่หนึ่ง..แล้วพูดขึ้น ว่า..
“อาจ๋านอยู่ในแส๊งสว่างจ้า แต่อบอุ่นอย่างที๊สุด ขอรั๊บ
แล้วอาจ๋านก็บอกว่า..
เป่อเอ๋ย อย่าวิ่งตรงสู่ความตาย .. แต่จ๋งเลี้ยวซ้ายกลับสำนัก..เถิด..
จากนั้น แสงสว่างก็ค่อยๆเลือนหายไป๋ พร้อมกับเสียงของอาจารย์ ที่ค่อยๆห่างออกไป๋ น่ะขอรั๊บ ”
เมื่อสมิงเป่อได้ยินความ ก็รู้ได้ในทันทีว่า ข้อความอันเป็นความเป็นความตายนั้น ย่อมมาจากพระอาจารย์ของตนแน่ๆ..
สมิงเป่อจึงหลับตา พร้อมกับ ยกมือขึ้นไหว้เหนือศีรษะ สงบนิ่ง ระลึกถึงความรัก ความคิดถึง ความซาบซึ้งในพระคุณอันล้นเหลือที่มีต่อพระอาจารย์ของตน ราวครึ่งธูปไหม้..
แล้วจึง หันหน้ากลับมาจ้องตา สมิงอะคร้าน และพูดขึ้นว่า..
“เห็นที ศึกครานี้..ข้า กับ เจ้า คงมิอาจเลี่ยงความตาย ได้เช่น ศึกทุกๆครั้ง
หากข้ายังคงพาเจ้า วิ่งตรงผ่านทางแยกด้านหน้า แล้ว
ปลายทางของเราคงเป็นสัมปรายภพ ที่ซึ่งเราจะพบกับอาจารย์ที่เราเคารพรักเหมือนบิดา.. ณ.ที่แห่งนั้น”
สมิงอะคร้าน หันไปมองสมิงเป่อ ผู้พี่ ด้วยรอยยิ้ม และสายตาอันซาบซึ้ง พลางพูดขึ้น เบาๆ ว่า..
“ฮื่อออ.. ข้า สมิงอะคร้าน ดีใจ๋นัก..ที่วันสุดท้ายแห่งชีวิต ขือ ก๋าร ได้รบเคียงบ่าเคียงไหล่กับผีเป่อ และได้ต๋ายในสนามรบกับผี๋เป่อ นะขอรั๊บ..
แต่ว่า ผี๋เป่อขอรั๊บ
พระอาจ๋าน ท่านต๋ายตั้งแต่เมื่อไหร่กั๋นนะขอรั๊บ..”
สมิงเป่อ ได้ยินคำถามนั้น ก็ส่งสายตาที่เศร้าสร้อย แต่อบอุ่นเอ็นดู ให้สมิงอะคร้าน แล้วเอ่ยตอบว่า..
“อาจ๋าน ท่านเมตต๋า ปิดความทรงจำของเจ้า ไว้
เสมอหม๋า..
แต่ครานี้ เจ้ากับข้า เลือกความต๋ายในศึกนี้ เพื่อทดแทนคุณแผ่นดิ๋น..
ข้าก็จะขอเล่าความลั๊บนั้น ให้แก่เจ้า สมิงอะคร้านน้องข้า..”
สมิงเป่อ หันหน้ากลับไป มองทางแยกด้านหน้า แล้วพูดเล่าต่อ ว่า..
“ข้ายังจำเหตุการณ์ในคืนนั้นได้ดี..
อาจ๋าน ถ่ายทอดเคล็ดวิชาพระคาถาอันลึกล้ำให้แก่ข้า ติดต่อกันเป็นคืนที่ 3..
จากนั้นอาจ๋าน ก็ถ่ายทอดมนต์วิชาแปลงร่างสรรพสัตว์ให้แก่เจ้า ..
และในขณะนั้นเอง ร่างกายเจ้ามิอาจทนทานขยายร่างได้เพียงพอต่อร่างอันใหญ่โตของช้างพลายดำในตำนาน..
ร่างกายเจ้ากำลังจะถูกฉีก และระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ
ในเวลานั้นเอง อาจ๋านจึงเอาตัวเข้าไปเสี่ยงช่วยเจ้า โดยสมานแผลทุกจุดบนร่างของเจ้า..”
หยดน้ำตาของสมิงอะคร้าน ค่อยๆไหลออกมา เมื่อได้ยินความจริงนั้น..
จากสมิงเป่อผู้พี่..
และสมิงอะคร้าน ก็รำพึงออกมาเบาๆ ว่า..
“นี่เอง สิน๊ะขอรั๊บ ..พระอาจ๋านได้ใช้พลังในการต่อชีวิตกระผม จนสิ้นชีวิ๊ต..”
สมิงเป่อ ได้ยินดังนั้น ก็ส่ายหน้าช้าๆ แล้วพูดตอบว่า..
“การมิได้เป็นเช่นที่เจ้าคิดดอก.. อาจ๋านของพวกเร๋ายิ่งใหญ่กว่านั้นมาก..ท่านได้ต่อจุดชีวิตเจ้าครบทุกจุด อย่างง่ายดาย และรวดเร็วยิ่งนั๊ก..
และเมื่ออาจ๋านทำสำเร็จเช่นนั้นแล้ว ท่านก็กล่าวสวดอำนวยพรยาวยืดให้เจ้า..ให้เจ้าฟัง..
จนเจ้า..
หลับ..และ..ล้ม ทับ อา จ๋าน
ที่ กำ ลั๋ง สวด..”
สมิงอะคร้าน ตกใจอย่างที่สุด ละล่ำละลัก เอ่ยถามต่อว่า..
“พระอาจ๋ารย์ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ใช่ไหมขอรั๊บ..”
สมิงเป่อ เอื้อมมือขึ้นมาแตะไหล่ สมิงอะคร้าน แล้วพูดตอบ ว่า..
“ข้าก็ไม่แน่ใจ ว่า ท่านเป๋น หรือ ท่านต๋าย..
เพราะข้ากำลังบริกรรมพระคาถาอีกบทหนึ่งอยู่..
แต่ข้าก็ได้ยินเสียง..ดัง
“กร๊อบ..”
และเสียงอุทานเบาๆ ว่า
“แอ๊บ แอ้..
จากนั้น ร่างอาจ๋านก็หายไป..”
สมิงเป่อ ตบไหล่ เรียกสติของสมิงอะคร้าน อีกครั้ง แล้วพูดด้วยเสียงอันดัง ขึ้นว่า..
“ไว้เสร็จศึกครานี้.. เจ้า กับข้า ก็ถามอาจ๋านที่สัมปรายภพ ให้ชัดเจนกันอีกที เถิ๊ด..
แต่บัดนี้ เราจงตัดใจในทุกสิ่ง และมุ่งหน้าเข้าสู่สมรภูมิ ที่เราทั้งสองจะฝากนามไว้บนแผ่นดิน ร่วมกันเถิด น้องข้า..”
สมิงเป่อ กล่าวเสร็จ ก็กระตุกสายบังเหียน ควบออกไปล่วงหน้า อย่างรวดเร็ว..
..
..
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
ปอลอ เรื่องสั้นในตอนนี้ เป็นช่วงที่คาบเกี่ยวกับจันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ ตอนนี้ครับ 😇
ร้อยเรียงจันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ
T.Mon
(13/2/2022)
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
