"หัดผิดหวังซะบ้าง ชีวิตจะได้แกร่งขึ้น"
นี่คือคำพูดของปู่ที่บอกผมตอนผมสอบเรียนต่อไม่ได้สมัยอยู่ ม.3
ตอนนั้นผมตั้งใจจะไปเรียนต่อสถาบันด้านเทคโนโลยีที่มีชื่อเสียงระดับต้น ๆ ของประเทศแห่งหนึ่ง
สถาบันแห่งนี้ตั้งอยู่ในกรุงเทพ การสอบเข้าอัตราการแข่งขันก็ไม่สูงมาก อยู่ที่ 5,000 : 1 ...😬
ผมเรียนโรงเรียนต่างจังหวัด ผลการเรียนก็ระดับกลาง ๆ
วันไปสอบ แค่เห็นผู้ร่วมเข้าสอบแข่งขันที่เป็นเด็กนักเรียนมาจากโรงเรียนดัง ๆ ในกรุงเทพ ผมก็ขาสั่นไปหมดแล้ว ขอบอก
เปิดข้อสอบมา มือไม้นี่สั่นไปหมด ไม่รู้เพราะว่าโจทย์มันยากหรือเราเป็นโรคอ่านภาษาไทยไม่ออกแบบฉับพลัน ก็ไม่รู้
สรุปทำข้อสอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
ให้หลังไม่นานนัก ทางสถาบันก็ประกาศผลสอบ...
ไม่มีชื่อผม แต่มีชื่อเพื่อนที่ไปสอบด้วยกัน 2 คนจากทั้งหมด 5 คน
😓
ผมกลับมาพร้อมกับความผิดหวังอย่างแรง
เศร้าสร้อย หงอยเหงา เป็นเวลานานนับสัปดาห์
จนเย็นวันหนึ่งขณะที่ผมนั่งทำหน้าเป็นหมาเหงาอยู่หน้าบ้าน ปู่ของผมคงสังเกตุเห็นอาการเหมือนคนหายใจขัดของผมมาหลายวัน
ท่านเลยเดินเข้ามาหา....พร้อมกับพูดว่า
"เกิดเป็นคนมันต้องหัดผิดหวังซะบ้าง ชีวิตจะได้แกร่งขึ้น"
"คนที่ทำอะไรได้อย่างใจ สมใจไปหมดทุกอย่าง คนพวกนี้ภูมิต้านทานความทุกข์ร้อนมันจะน้อย"
"พอมีอะไรที่ไม่ได้อย่างใจสักครั้ง อาการทุรนทุรายมันจะกำเริบมากกว่าคนที่คุ้นเคยกับความผิดหวังจนชำนาญ"
"สอบคราวนี้ไม่ได้
คราวหน้าก็สอบใหม่
ถ้าสอบใหม่ยังไม่ได้อีก
ก็ไปสอบเข้าที่อื่นแทน
วันหนึ่งมันต้องได้สักที่แหละน่า"
คำพูดของปู่ในวันนั้น ปลุกให้ผมตื่นจากความผิดหวังได้พอสมควร ผมรู้สึกว่า ที่ปู่พูดมันก็ถูก คนเราล้วนแต่เคยผ่านการผิดหวังกันมาแล้วทั้งนั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกซะหน่อย
เราผิดหวังในการสอบครั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่าเราจะผิดหวังกับทุกการสอบเข้าที่อื่น ๆ ตลอดไป
หลังจากวันนั้น ผมก็ตั้งความหวังใหม่ รอสอบตอน ม.4 อีกครั้ง
และผลการสอบครั้งที่สองที่ออกมาก็คือ...สอบไม่ผ่านเหมือนเดิม
ผมสอบเข้าหลักสูตรโน้น หลักสูตรนี้ ไม่รู้กี่ครั้ง ก็ไม่เคยสอบเข้าได้กับเขาสักที่ จนคิดว่าชาตินี้ คงต้องเลิกสอบเข้า..
แต่แล้วการสอบเข้ามหาวิทยาลัย กลายเป็นจุดปลี่ยน เพราะนั่นคือครั้งแรกที่ผมอ่านประกาศผลสอบแล้วมีชื่อตัวเองปรากฏ😭
แม้ว่าชีวิตจะเริ่มพบกับความสมหวัง แต่เรื่องราวความผิดหวังซ้ำ ๆ ซาก ๆ ก็ไม่ได้หมดไป เพราะตอนเรียนจบเริ่มสมัครงาน ผมก็สอบเข้าทำงานไม่ได้ ไม่รู้กี่แห่งต่อกี่แห่งเหมือนเดิม
กว่าจะผ่านเข้าไปทำงานที่แรกได้สำเร็จก็นานพอดู
แต่ก็นั่นแหละครับ ความผิดหวังที่เราต้องพบเจอซ้ำไป ซ้ำมา
มันทำให้เรากลายเป็นทายาทของความอดทนหรือที่เรียกว่าทนทายาท
จากนั้นมาจนบัดนี้
และจากบัดนี้ไปจนถึงบัดโน้น
ไม่ว่าจะต้องผิดหวังอีกสักกี่ครั้ง
ผมบอกกับตัวเองเสมอว่า ที่แล้ว ๆ มาก็ผ่านมาได้ ดังนั้นหากต้องพบเจอความผิดหวังต่อไปในวันข้างหน้า มันก็ต้องผ่านไปได้สิ...
แกร่งจริง ๆ นะ(ใจ)เรา
ติดตามอ่านบทความได้ที่
- 20
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
