ความเศร้าของคนที่ป่วย
เป็นโรคซึมเศร้า+แพนิค
ฉันยอมรับว่าตัวฉันนั้นป่วยเป็นซึงเศร้า+แพนิค
อาการหลักๆคงเป็นการที่กลัวการเข้าสงคมการใช้ชีวิตในสงคม
ถ้าให้บอกว่ากลัวอะไรมากกว่ากันละหว่าง
ผีกับคน ฉันคงตอบได้อย่างไม่ต้องคิดเลยว่า
ก็ต้องเป็นคนอยู่แล้วละ
ในหัวของฉันมันคิดฆ่าตัวตายไปวันละ1,000รอบได้มั้งนะ แต่ฉันกับไม่เคยทำร้ายตัวเองเลย อาจจะเคยลงมือฆ่าตัวตายครั้งหนึ่งแต่ไม่สำเร็จ หลังจากนั้นก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา
ฉันเริ่มเย็นชากับทุกอย่างบนโลก แทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ว่าจะเป็นความเสียใจต่อผู้คนที่ตายไป หรือดีใจกับผู้คนที่โชคดีมันเป็นความรู้สึกที่เฉยๆ
ฉันตั้งคำถามกับตัวเองว่าถ้าสักวันหนึ่งมีคนไดคนหนึ่งในครอบครัวจากไป ตัวฉันจะรู้สึกอะไรไหมนะ จะเสียใจไหม จะร้องไห้ไหม หรือจะเฉยๆให้กับมัน
ถ้าพูดถึงอาการ แพนิค คงจะพูดได้ว่าฉันตัดทุกคนออกไปจากชีวิตได้จริงๆนะ รักสันโดด รักอิสระ ใช้ชีวิตคนเดียวมาโดยตลอดอาจจะเข้าสงคมได้แต่อยู่ได้แค่แป็ปๆ ถึงกะนั้นก็มีคำพูดที่พูดว่า เพราะเพื่อนไม่คบสินะถึงได้อยู่ตัวคนเดียว
ไม่ใช่เพื่อนไม่คบหรอกนะ
แต่เป็นฉันเองต่างหากละที่เลือก
จะไม่คบใคร
ฉันเป็นคนเลือกเองได้ว่าจะให้ใครเข้ามาในชีวิตของฉัน ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมา
เลือกหรือตัดสินใจแทนฉันหรอกนะ
ผู้คนมากมายต่างมอง โรคนี้เป็นเพียงโรคที่เอาแต่ใจ จริงๆจะพูดแบบนั้นก็ได้นะ มันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ละหว่าง โรคซึมเศร้ากับความเอาแต่ใจ
ฉันคิดว่าผู้คนส่วนใหญ่ที่มีอายุ40+อาจจะยังไม่เข้าใจในโรคนี้มากนัก มีพ่อแม่อีกมากมายที่ตัดสินลูกตัวเองทั้งๆที่ก็ไม่รู้จักตัวตนของลูกจริงๆ แสร้งทำเป็นเหมือนเข้าใจแต่จริงๆกับไม่เข้าใจเลยสักนิด
ในสงคมไทยมีผู้คนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเยอะขึ้น อาการจะแตกต่างกันออกไปไม่มีอะไรมาวัดค่าหรือตีกรอบของอาการได้ อาการมันขึ้นอยู่ในแต่ละตัวบุคคล ความรุนแรงก็เช่นกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่พูดได้อย่างชัดเจนเลยว่าโรคนี้เกิดได้อย่างไร เหตุผลของอาการ
1.หลักๆก็คงมาจากสารเคมีที่ผิดปกติในสมอง
2.สิ่งแวดลอมความเป็นอยู่
3.ที่สำคัญหลักๆและเป็นต้นตอของโรคที่พบบ่อย คงหนีไม่พ้น ครอบครัว
คนเรามีความอ่อนแออยู่ในตัวมันเหมือนกับลูกโปร่งที่รอเวลาจะแตก เมื่อความดันแก๊ซมีจำนวณมากขึ้น ความอดทนก็ถึงขีดจำกัด
มันไม่ต่างอะไรกับคนเราเมื่อมันเดินมาถึงจุดหนึ่งความอดทนของคนเราก็หมดลง
เพราะงั้นการที่เราอ่อนแอไม่ใช่เรื่องผิดอะไร การที่เราจะล้มเหลวในชีวิตก็ไม่ผิดอะไร เราไม่ผิดเลย สงคมต่างหากละที่ตีกรอบวัดค่าผู้คนไปเอง เอาบรรทัดฐานของตัวเองมาตีกรอบให้คนอื่น ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลย ทุกคนสามารถป่วยได้ทุกคนสามารถอ่อนแอได้ ไม่มีใครบนโลกนี้หรอกที่จะเข้มแข็งได้ตลอดเวลา
คนเราก็ต้องมีหลากหลายอารมณ์ มีสุข มีเศร้า ปะปนกันไปนั้นแหล่ะชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
