สวัสดีวันวาเลนไทน์ค่ะ
วันนี้ถ้าไม่เขียนอะไรเกี่ยวกับความรักก็กลัวจะตกขบวนกับเขา ก็เลยลองไปขุดงานเขียนเก่า ๆ สมัยเป็นวัยว้าวุ่นที่ยังมองว่าความรักคือทุกอย่างในชีวิต มาปัดฝุ่นเอาลงบล็อกกับเขาสักหน่อย ลองอ่านกัน...
เพราะในห้วงเวลาปัจจุบันเราไม่อาจรักกัน
1
...ฤดูหนาวคราวนั้น กลางคืนยาวนานกว่ากลางวัน
ความรู้สึกเหมือนวันหนึ่ง ๆ หมดไปอย่างรวดเร็ว
มีหลายสิ่งหลายอย่างต้องทำให้เสร็จ แต่ไม่ทัน... บางความคิดแวบเข้ามา แต่ต้องปล่อยให้ผ่านไป
2
Before sunrise
โชคชะตาทำให้คนสองคนที่อยู่คนละฝั่งมหาสมุทรโคจรมาพบกัน ณ สถานที่โรแมนติกที่สุดของโลก
เพียงเพื่อต้องจากเมื่อตะวันขึ้น ทิ้งไว้เพียงร่องรอยของความทรงจำ และเงาของความฝัน
3
Before sunset
การได้พบกันอีกครั้ง…คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
หากเป็นผลจากการดำเนินชีวิตที่ผ่านมา
มนุษย์ได้รับผลของการกระทำในอดีตของเขาเอง
ทว่า… ด้วยเงื่อนไขที่เปลี่ยนไป ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า
ความเพ้อฝันในวัยเยาว์ไม่อาจดำรงอยู่ได้
ความรักไม่ใช่ทางออกให้แก่หัวใจทั้งสองดวง
เมื่อยังมีหัวใจดวงอื่นต่างรอคอยพวกเขา
4
การร่ำลาจึงต้องจบลงเมื่อตะวันลับขอบฟ้า
แต่ไม่ว่าดวงตะวันจะขึ้นหรือตกอีกกี่ครั้งก็ตาม
เรารู้ว่าความทรงจำจะคงอยู่กับเราตลอดไป
เมื่อรักใครคนหนึ่ง จึงไม่สำคัญเลยว่าเราจะได้กอดกันหรือไม่ ความรักบางอย่างในชีวิตคนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้ เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู ไว้ชื่นชมอยู่ไกล ๆ
ดวงไฟประภาคารสวยล้ำค่า ยามที่เราล่องเรืออยู่ในทะเลลึกจนหาทางกลับไม่ได้ แต่เราจ้องดูดวงไฟ เพียงให้รู้ว่าควรเดินทางไปทิศทางใด แต่ใช่ว่าเราจะต้องเบนหัวเรือ เพื่อมุ่งไปจอดเทียบท่าหน้าประภาคารเสียเมื่อไหร่
จดหมายรัก โดย ปราย พันแสง
…ฉันควรปล่อยให้เธอมีอิสรภาพที่จะมีความรัก แม้ว่าความรักนั้นจะไม่ใช่เพื่อฉันก็ตาม
ฉันเพิ่งเข้าใจว่า ความรักแท้จริงไม่ใช่การครอบครองคนที่เรารักเอาไว้คนเดียว
เพราะนั่นจะเป็นการทำร้ายเธออย่างที่สุด
หากกรงขังแห่งความรักของฉันไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขอย่างที่เธอต้องการ
ฉันก็จะปล่อยให้เธอโบยบินไปด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี เพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเธอ
ฉันจะคอยเป็นรังอุ่นแห่งรัก คอยรองรับหัวใจที่บอบช้ำ ยามที่เธอหมดกำลังจะบินต่อไป…
ฉันไม่รู้ว่า…จุดเริ่มต้นและสิ้นสุดของขอบฟ้าอยู่ตรงไหน
ฉันไม่รู้ว่า…ต้นกำเนิดของดวงดาวเป็นมาอย่างไร
ฉันไม่รู้ว่า…วันที่โลกดับสูญจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่
เหมือนกับที่ไม่รู้ว่า…ความรู้สึกที่มีต่อเธอมากมายเพียงใด
มีอะไรอีกหลายสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว แล้วฉันหาคำตอบไม่ได้
เธอยังคงบอกว่า เราเป็นเพื่อนกันและจะเป็นเช่นนี้ไปชั่วนิรันด์
แต่ทำไม…หัวใจของฉันยังเอาแต่ตั้งคำถามที่เธอเองก็ตอบไม่ได้
ดวงใจของฉันมืดบอดเกินกว่าจะยอมรับความจริง
ฉันเป็นคนโง่หรือไร
เธอเอาความรักของฉันไปทิ้งขว้างไว้ที่ไหน
แล้วเธอยังมาบอกให้ฉันไปรักใคร ๆ
ทั้งที่เธอไม่เคยคืนความรักของฉัน
เก้าอี้แดงสองตัว เรานั่งในความมืดฟังเสียงเครื่องฉายหนัง
Love actually is all around
ความรักต่างโอบล้อมเราไว้
ฉันเจอแล้ว ความรักของฉัน
แท้จริงมันไม่ได้ไปไกลจากเธอเลย
ถ้าเราเป็นคนรักกัน ฉันคงได้กุมมือเธอไว้ และฉันจะไม่เหงาอีกต่อไป
แต่ในความมืด…หัวใจของฉันเงียบงัน
จนได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของความรัก
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
