วันที่ 16 ก.พ. 2565
วันนี้ เป็นวันครบรอบ 2 ปี ที่ผมลาออก
จากงานเดิมที่เคยทำอยู่ มาหลายสิบปี
จำได้ว่า ที่ไปฝ่ายบุคคล เพื่อทำเรื่องลาออก
ยังรู้สึกกังวลกับตัวเองว่า จะยังไงต่อไป
ภาพถ่าย Leone Venter จาก unsplash.com
ค่อนข้างกดดันตัวเอง แต่อย่างว่า
คือ ทนไม่ไหวแล้ว อยากจะเปลี่ยนไปเลย
ดีกว่าที่จะอยู่อย่างเดิม ทำอะไรแบบเดิม ๆ
ความสนุกที่เคยมีต่องาน
มันไม่มีเหลือแล้ว
หลายอย่างที่ว่าทำแล้วสนุก ชอบ
มันไม่สนุกแล้ว ไม่ชอบแล้ว
แต่ถามว่า ยังรักไหม ยังรักอยู่
ไม่งั้นจะทำมันมาได้เป็น ยี่สิบปี ได้ไง
ความรู้สึกยังผูกพันธ์ แต่ไม่แสดงออกมา
บอกกับฝ่ายบุคคลไปว่า มาขอใบลาออก
เสียงที่บอกออกไปนั้น เบามาก แต่ก็พอได้ยิน
วันที่ ฝ่ายบุคคลเรียกมาคุย
ตัวเราเอง บอกไม่ถูก สับสน
แต่ก็บอกความต้องการของเราออกไป
เราก็บอกว่า ถ้าจะกลับมาวงการนี้
จะไม่ไปอยู่ที่อื่น นอกจากที่นี่ เท่านั้น
อันนี้ เป็นคำพูด หรือ อาจจะเป็น คำสัญญา
ที่ได้บอกไว้ ตอนเรียกมาคุย
สุดท้าย มันเกินที่จะทนไว้
หลายอย่างเริ่มไม่ใช่ เริ่มอึดอัด บอกไม่ถูก
เริ่มไม่ชอบ เริ่มไม่ไหว วิธีการ สิ่งแวดล้อม
ทุกอย่างค่อย ๆ เปลี่ยน
และมีการสะสม จนทนไม่ไหว
นึกย้อนหลังไปวันนั้น
พอถึงตอนนี้ คิดว่าตัดสินใจถูกแล้ว
ไม่เสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป
เดินหน้าต่อ
สิ่งที่ได้กลับมา คือ ความสบายใจ
เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น
มีเวลามากขึ้น อยากทำอะไรมากขึ้น
อะไรที่เดิม ๆ แบบเดิม ได้หายไปหมดแล้ว
เหลือแค่ความทรงจำเท่านั้น
มีแต่สิ่งใหม่ที่รออยู่ข้างหน้า
บันทึกของฉัน วันที่ 16 ก.พ. 65
วันมาฆบูชา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
