#เรื่องเล่าคนเฝ้าป่า...เสียงที่ไม่มีใครได้ยินกับชีวิตที่ถูกพรากจากครอบครัว
คุณเคยอยู่คนเดียวไหม ไม่ว่าพูดอะไรออกไปก็ไม่มีใครรับรู้ ความเดียวดายนี้ ยาวนานแค่ไหนที่จะทนไหว ....ไม่ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรกับความโดดเดี่ยวนี้ ลองมาฟังเรื่องของน้องปาย
ย้อนกลับไปในวันที่หนูถูกพามาอยู่ที่นี่ คือ เมื่อสิบกว่าปีก่อน,หน้าแล้งของปี 2553 ลูกชะนีอายุไม่กี่เดือนในห่อผ้าของพวกพรานที่ถูกชุดลาดตระเวนจับได้ในป่าบนเขาปลายห้วยขาแข้ง แม่ของเธอเป็นซากปนอยู่ในกองค่างแว่นที่จะเอาไปทำเนื้อส้ม และหวังว่าลูกชะนีกำพร้าตัวนี้จะทำราคาได้ดีในตลาดค้าสัตว์ป่า
“ปาย” อยู่ในความดูแลของสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ฟื้นฟูสุขภาพจนแข็งแรงดี เธอเองก็น่าจะใช้ชีวิตได้อย่างปลอดภัยที่นี่ หากแต่ ....
บนเกาะเล็กๆ ล้อมด้วยบึงบัว ต้นไทรใหญ่ และหมู่ไม้ท้ายสถานีเพาะเลี้ยง น่าจะดีพอต่อชีวิตที่ไร้ซี่กรง -- เราได้ยินกู่ของชะนีแต่เช้าตรู่ และไม่ว่าอยู่มุมไหนของสถานีเพาะเลี้ยงฯ ดูเหมือนเสียงจะกังวานมาถึงเสมอ
บางที อดคิดไม่ได้ว่า นี่คือเสียงธรรมชาติอันไพเราะ เป็นท่วงทำนองเปี่ยมชีวิตชีวา แม้จะไม่เข้าใจความหมายของเสียงที่ได้ยินเลยก็ตาม
ชะนีมือขาวอย่างน้องปาย ในธรรมชาติจะอยู่รวมกันเป็นครอบครัว พ่อ แม่ ลูกเล็ก และพี่น้อง ในอาณาเขตของตัวเอง เด็ก ๆ จะอยู่กับแม่ด้วยกันนานเกือบครึ่งชีวิต
เจ้าตัวเล็กจะกินนมอยู่ปีครึ่ง และเกาะติดอยู่กับอกแม่ไปอีกอย่างน้อยก็สองปี ผ่านชีวิตร่วมกันยาวนาน 8-9 ปี จึงจะยอมแยกออกไปตั้งครอบครัวใหม่ และผูกพันกับครอบครัวนั้นไปจนตาย เว้นแต่จะมีเรื่องไม่คาดฝัน
การอยู่กับแม่นานขนาดนี้ หมายความว่า มีรายละเอียดแห่งชีวิตที่ต้องเรียนรู้ การส่งเสียงร้อง คือ “ภาษา” เป็นสิ่งสำคัญเรื่องหนึ่ง ที่ใช้เป็นเครื่องมือในการแสดงปฏิสัมพันธ์ต่อกัน โดยเฉพาะการแสดงความรัก
นักวิจัยพบว่า พวกมันมีความจำดีมาก สามารถย้อนกลับไปกินลูกไม้บนต้นเดิม ในช่วงเวลาที่ถูกต้อง ใช้เส้นทางบนเรือนยอดอันแสนซับซ้อนได้อย่างแม่นยำ วิธีที่พวกมันไปถึงแสดงให้ประจักษ์ว่า จดจำทางได้ ไม่ใช่การไปแบบสุ่มด้วยสัญชาตญาณเท่านั้น
ถ้าเด็กๆ มีความจำดี การสอนจึงเกิดขึ้นได้ และสำคัญ การร้องเพลงบนเรือนยอด จึงมีโน้ตเฉพาะที่เด็กๆ จะต้องเรียนรู้เพื่อที่จะสื่อสารกับใครอื่น
เคยได้ยินมาว่า นกกางเขนดงตัวหนึ่งหมดโอกาสจับคู่ เพราะมันร้องเพลงผิดไปโน้ตหนึ่ง ตัวเมียจึงไม่สนใจ
แม่ชะนี จะส่งเสียงร้องนำขึ้นก่อน พ่อก็จะตอบรับ และร้องประสานกัน แต่ถ้าวันใด ร้องแล้วไม่มีใครตอบรับทันที ก็บ่งแสดงว่า เจ้าของเสียงนั้นเป็นโสด หรือความผิดปกติบางอย่างได้เกิดขึ้นแล้ว
เสียงร้องมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งเรียกหากัน เรียกหาคู่ แม่เรียกหาลูก ลูกเรียกหาแม่ ร้องเตือนภัย ร้องบอกเขตบ้าน เสียงแสดงความพึงพอใจ ความซับซ้อนที่บอกความหมายเหล่านี้ คงไม่ใช่มาจากพันธุกรรมเท่านั้น แต่เกิดจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่ และโอกาสฝึกหัดเลียนเสียงที่ถูกต้อง
ซึ่งนักวิจัยยังพบว่า เสียงของชะนีในแต่ละกลุ่มยังแตกต่าง มีลักษณะพิเศษของแต่ละครอบครัวจนแยกได้ว่าเป็นเสียงของบ้านไหน
ด้วยเหตุนี้ ถ้าไม่ได้เรียนรู้ และใช้สื่อสารกันในครอบครัวมาก่อน ก็ไม่มีวันที่เธอจะ “พูด” กับใครรู้เรื่อง
เมื่อน้องปายเริ่มโตขึ้น เธอเข้ากับใครไม่ได้เลย และมีท่าทีที่กร้าวร้าว .... ถ้าในธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งต้องอยู่กับครอบครัวยาวนานถึง10 ปี จึงจะเติบโตสมบูรณ์ โอกาสได้แนบอยู่กับอกแม่แค่ชั่วเดือน คงไม่ง่ายกับเธอที่จะปรับตัวได้ เพราะแม้แต่โอกาสได้เริ่มต้นหัดก็ยังไม่มี ...
ที่แย่ก็คือ เราพบว่า ชะนีฉลาด และมีความจำดี -- บางทีช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดที่เธอจดจำได้ ก็คือ อกอุ่นๆ และน้ำนมคำสุดท้ายนั้น การจดจำได้ดีสำหรับปายจะเจ็บปวดไหมหนอ ในเมื่อความทรงจำในชีวิตมีเพียงเท่านั้น ...
และสำหรับเรา ผู้ได้ยินเสียงเธออยู่ทุกเช้า ก็คงเจ็บปวดไม่น้อยกว่ากัน ถ้าคิดว่า ปายบอกอะไรผ่านเสียงร้องของเธอ
เสียงร้องที่ไม่มีใครได้ยิน ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครกู่ตอบมาเลยตลอดครึ่งชีวิตอันเดียวดาย และอีกครึ่งทางที่เหลืออยู่
++++++++++
น้องปาย ชะนีเพศเมีย อายุ 10 ปี คือ ตัวอย่างของสัตว์ป่าเดียวดายที่ถูกพรากแม่ไปตั้งแต่ยังเล็กจากการล่า และขบวนการค้าสัตว์ป่า สถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ยังมีหมีควาย หมีหมา เลียงผา และสัตว์ป่าอื่นๆ จำนวนมาก ที่มีสภาพไม่แตกต่างจากน้องปายอยู่ในความดูแล
แม้จะเลี้ยงดูแลอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็เยียวยาได้เฉพาะทางกายเท่านั้น เราไม่มีทางรู้ได้ว่า การหมดโอกาสถูกสอนโดยแม่ และบาดแผลลึกในใจนั้นได้ทำร้ายพวกมันมามากแค่ไหน และอีกเนิ่นนานเพียงใด...
#ไม่ซื้อ #ไม่ล่า #ไม่หามาขาย #ไม่เป็นโรคร้าย #สัตว์ป่าไม่สูญพันธุ์ #พบการกระะทำผิด #แจ้งสายด่วน1362
ขอบคุณ : ห้วยขาแข้งสืบสาน
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
