แง่คิดที่ได้จากช่วงชีวิตที่ผ่านมา (repost from my personal feed post)
1. พูดให้น้อย แต่ทำให้มาก
2. เป็นตัวของตัวเองก็เป็นสิ่งดี แต่อย่าให้ถึงขนาดว่า ใครพูดก็ไม่ฟัง เพราะตัวที่เราเป็นนั้นอาจไม่ใช่คนน่ารักมากก็ได้ คือมั่นใจในตัวเอง แต่ยอมรับคำสอนคำเตือนจากคนอื่นที่หวังดีกับเราจริงๆ (อันนี้อาจต้องใช้ประสบการณ์ในการแยกแยะว่าใครมาดี ใครเตือนแบบหวังร้าย ทำให้เรารู้สึกแย่กับตัวเอง)
3. อย่าทำร้ายจิตใจใคร ถ้าการพูดหรือแสดงออกทำให้คนอื่นเจ็บปวด สู้นิ่งเสียดีกว่า ให้ดูเหมือนคนโง่ ไม่ทันคน (จริงๆ รู้ทัน แค่ไม่พูด) ไม่จำต้องแสดงออกถึงความเก่งกาจ เงียบๆ ไว้ ยังดีกว่า แต่ละคนมีบุคลิกไม่เหมือนกัน
4. ยิ้มเยอะๆ ยิ้มจากหัวใจ แล้วโลกจะสดใสขึ้นเอง คนอื่นเห็นก็สดชื่นไปด้วย
5. อย่าบ่นหรือพูดถึงคนอื่นในแง่ร้าย แม้คนๆ นั้นจะเลวร้ายจริงๆ อาจจะเล่าให้ฟังแบบคร่าวๆ แต่อย่าใส่อารมณ์มาก บางครั้งคนฟังไม่ได้สงสารเราหรือเห็นใจเรา แต่สมเพชหรือแอบสมน้ำหน้า หรือบางคนก็ออกแนวเสพข่าวไปเพื่อเม้ามอยต่อเท่านั้น
6. พูดขอบคุณให้ติดนิสัย
7. คิดเสมอว่ามีคนเก่งกว่าเรา แต่ให้มั่นใจในความรู้ที่เรามี (ที่เป็นความรู้ที่ถูกต้อง)
8. พูดต่อเมื่อแน่ใจและมั่นใจในสิ่งที่พูด ถ้าไม่มั่นใจแต่จำเป็นต้องพูด อาจบอกว่า ขอไปศึกษาเพิ่มเติมก่อนแล้วจะมาคุยใหม่
9. ใครทำอะไรให้ไม่พอใจ ดูลึกๆ ดูนานๆ ว่าจริงๆ นิสัยเป็นยังไง บางคนก็ทำตัวเย็นชาหรือไม่ค่อยเฟรนด์ลี่ แต่ก็มีความจริงใจและตรงไปตรงมา ยังรับมือง่ายกว่าคนที่เฟรนด์ลี่สุดๆ แต่เนื้อในอาจไม่ได้จริงใจก็ได้ ให้ดูเวลาที่เราเดือดร้อน เขาคิดถึงเราไหม บางคนไม่ค่อยพูด แต่เสนอตัวช่วยเหลือทันทีเมื่อเราลำบาก อาจไม่ใช่คนพูดหวาน แต่ก็ยังดีกว่าคนที่พูดหวานหูอย่างเดียว แต่พอเรามีปัญหาก็กลายเป็นนินจา (หายแว้บ)
10. จากข้อ 9 คบใครก็ต้องดูนานๆ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบใด ดังนั้น ควรทำตัวเสมอต้นเสมอปลายไว้ก่อน ไม่กระพือไปตามแรงกระทำของคนอื่น เป็นตัวของตัวเอง มีขอบเขตในความสัมพันธ์ ถ้าอีกฝ่ายล้ำเส้นมาก ก็ควรถอยห่าง เราไม่ใช่ผ้าเช็ดเท้าของใคร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
