59# ความรักที่ไม่มีวันหมดอายุ
ซื้อนมมา แช่ไว้กิน ได้คุณค่า
สรรหามา ต้องเก็บไว้ ให้ได้เห็น
บางครั้งคราว ช่วยหิวได้ ยามจำเป็น
หมดอายุ ถ้าลืมเหม็น ต้องทิ้งไป
ความเป็นเพื่อน ก็เช่นกัน นั่นแหละหนา
รู้จักมา เนิ่นนานช้า แต่ปางไหน
ยามลำบาก จุนเจือเค้า ช่วยกันไป
พอลืมตา อ้าปากได้ กลับลืมกัน
หรือต้องมี ผลประโยชน์ ให้กันก่อน
ไม่คิดตอน ตัวเองยาก ลำบากนั่น
ใครช่วยเหลือ เจือจุนให้ ในทุกวัน
พอหมดค่า ราคานั่น ทิ้งกันไป
มิตรภาพ อาบเคลือบแฝง น่าอดสู
ไม่เคยรู้ หมดอายุ ดูที่ไหน
สังเกตุกัน วันเดือนปี ณที่ใด
ได้รู้ไป ว่าใกล้หมด ปลดมิตรเทียม
สาบานได้ ไม่เคยคิด จะตีจาก
เพื่อนไม่มาก หากคบไว้ ไม่อายเหนียม
ยิ่งแก่ตัว เพื่อนยิ่งหาย ยิ่งต้องเจียม
เราต้องเตรียม หัดทำใจ ให้เคยชิน
《...รักของครอบครัวเราเชื่อถือได้ที่สุดแล้ว...》
ที่ว่าแน่ คือเอาแน่ ได้ที่ไหน
สนิทกัน จะเป็นตาย ก็คลายสิ้น
เวลาผ่าน เนิ่นนานไป ก็โบยบิน
ลืมสัมพันธ์ กันหมดสิ้น แล้วโรยรา
คือความจริง ให้ตัวเรา เฝ้าประจักษ์
ที่ว่ารัก นั้นแน่นหนัก เป็นนักหนา
ในวันหนึ่ง เคยรู้ใจ แค่มองตา
แต่วันนี้ ทำเหมือนว่า ไม่คุ้นเคย
เมื่อมีพบ ต้องมีพราก เตือนตนไว้
อย่ามั่นใจ คนให้มาก เพื่อนยากเอ๋ย
มิตรภาพ ยังมีหมด อายุเลย
เมื่อเฉลย ความจริงมา ให้เข้าใจ
ความรักของ ครอบครัวเรา นี่สิแน่
รักของเค้า มั่นคงแท้ กว่าสิ่งไหน
ไม่มีวัน หมดอายุ ตลอดไป
รักษาไว้ ให้ดีดี กันทุกคน
...นม1กล่องก็เป็นตุเป็นตะได้...
▪ตะกลอนสอนตน▪
《 กดไล้ค์...ถ้าชอบกลอน 》
《 กดฟอล...ถ้าชอบกัน 》
《 กดแชร์นั่นเอาใจไปเลย!》555
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
