[Half Poetry & Nobody Perfect] ต้นไม้ยังต้องทิ้งใบ (JapanStory EP.2)

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

23 ก.พ. 2022 เวลา 11:30 • ไลฟ์สไตล์

ต้นไม้ยังต้องทิ้งใบ (JapanStory EP.2)

●
ช่วงสายของวันที่ 3 พฤศจิกายน 2560 พวกเราทั้ง 6 เดินทางมาถึงบึง 5 สี โกะชิคินุมะ (Goshiki numa) วันนี้.. เป็นวันหนึ่งในต้นฤดูหนาวที่บรรยากาศรอบตัวอบอวลไปด้วยแดดอุ่น เมื่อเดินผ่านร้านขายของที่ระลึกมายังด้านหลัง พลันสายตาก็ปะทะกับกลุ่มใบเมเปิ้ลสีแดงที่กำลังพลิ้วไหว ผมสัมผัสได้ทันทีว่า... "สายลมหนาวในวันนี้ต้องเพลี่ยงพล้ำพ่ายแพ้ให้แก่สีสันอันสดใสนี้เป็นแน่แท้"

●
แม้บึง 5 สีแห่งนี้จะกว้างไกลไพศาล และมีเส้นทางเดินให้ลัดเลาะเที่ยวชมธรรมชาติเป็นแนวยาวหลายกิโลเมตร แต่พวกเรามีเวลาไม่มากนัก "ก็คงเหมือนกับหลายๆ ชีวิต"

●
เราเลือกแวะชมและถ่ายรูปกันแค่ในบางบริเวณของบึง ซึ่งจุดที่เราหยุดมองอยู่นานที่สุด คือภาพกว้างของบึงใหญ่สีฟ้าที่มีฉากหลังเป็นต้นไม้น้อยใหญ่ โดยมีเบื้องหน้าเป็นนักท่องเที่ยวที่พากันมาพายเรือเล่น ภาพที่เห็นมีทั้งมากันแบบคู่รัก กลุ่มเพื่อน และครอบครัวเล็กๆ บ้างก็พายเรือไปอย่างช้าๆ ซึมซับบรรยากาศอย่างเงียบๆ บ้างก็ส่งเสียงสนทนาชี้ปลาชวนชมกันอย่างเพลิดเพลิน

●
ตลอดการเดินทางในครั้งนี้ ผมสังเกตเห็นว่า นอกจากชาวญี่ปุ่นที่ออกมาท่องเที่ยวกันเองแล้ว ก็ยังมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเป็นจำนวนมาก และส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นชาวเอเชีย รวมถึงคนไทยอย่างเราก็พบอยู่ไม่น้อย

●
ที่เห็นได้ชัดอีกอย่าง และเป็นไปในแบบที่ทำให้รู้สึกแตกต่างจากการท่องเที่ยวในประเทศไทย คือการพบว่า นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ ทั้งยังดูแข็งแรงทะมัดทะแมงเป็นอย่างมาก

●
จากการสนทนาและคาดเดากันไปในกลุ่มเพื่อน เราสรุปกันได้ว่า คงเป็นเพราะผู้สูงวัยเหล่านี้ไม่ต้องทำงานหรือเลี้ยงดูบุตรกันแล้ว และน่าจะได้รับเงินสวัสดิการรัฐที่เพียงพอต่อการดำรงชีพ จนปันมาใช้จ่ายในการท่องเที่ยวได้แบบไม่ต้องกังวลใจกับอนาคต

●
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่โดดเด่นสะดุดตาและสร้างสีสันได้มากที่สุดในยามนี้ ก็อย่างที่กล่าวไว้ในตอนต้น คือความแดงสดของใบเมเปิ้ลที่แผ่กว้างพลิ้วสะพรั่งเต็มต้น ราวกับคิดว่าตนเองนั้นเป็นดอกไม้ที่กำลังประกวดประขันประชันโฉมให้แสงแดดส่องมายังตน

#ใบเมเปิ้ลแดงเต็มต้น

●
ด้วยความงามที่ตรึงตรานั้น... พวกเราจึงถ่ายรูปกันในบริเวณนี้อยู่นาน จนเลยเวลาที่กำหนดไว้ ใช่แล้ว... ถึงคราวต้องกล่าวคำอำลาเสียที

●
ก่อนหันหลังกลับ ผมก้มลงหยิบใบเมเปิ้ลสีช้ำที่หล่นร่วงนอนนิ่งอยู่บนพื้นขึ้นมาใบหนึ่ง พลันคิดไปว่า...

คนเราก็เหมือนต้นไม้

ที่ต้องสละบางอย่าง

เพื่อคงบางอย่างไว้

.....

สำหรับใครก็ตาม

ที่เคยผิดหวังในความรัก

การยึดติดกับอดีตก็มีแต่จะทำให้เจ็บช้ำ

.....

วันใดที่คุณกำลังก้มหน้าร้องไห้

แล้วเห็นใบไม้บนพื้น

โปรดรู้เถิดว่า

.....

ต้นไม้ยังต้องทิ้งใบ เพื่อยังลำต้น

คนเราก็ต้องทิ้งใจ เพื่อยังชีวิต

#naturenickname

#ใบเมเปิ้ลที่หล่นร่วง

★
Content Relate : หิมะแรก แทรกใบไม้เปลี่ยนสี (JapanStory EP.1) https://www.blockdit.com/posts/620cf096fc0fc54a03dfe649

★
Content Relate : ลำพังอย่างสุขใจ ใน กินซัน ออนเซน (JapanStory EP.3) https://www.blockdit.com/posts/6218cd020b17251a1fdcc6ee

โฆษณา