ในมุมของผมนั้น แยกได้เป็น 2 อย่าง คือ "การมีชีวิต" กับ "การใช้ชีวิต (ด้วยตนเอง)"
การมีชีวิต คือเมื่อตัวเรายังดำรงอยู่ได้ (ด้วยปัจจัย 4) หรือสามารถทำสิ่งต่าง ๆ มีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งต่าง ๆ รอบตัว ซึ่งการที่เรามีชีวิต เริ่มตั้งแต่วัยเยาว์ และมีคนรอบข้าง (ผู้อุปการะ ญาติพี่น้อง ฯลฯ) คอยสนับสนุนให้ตัวเรามีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้ และเรียนรู้ ขนขวาย สัมผัสกับสิ่งรอบตัวหลายรูปแบบ โดยที่ตัวเราดิ้นรนเองไปพร้อมกับมีผู้คนคอยช่วยเหลือหรือเกื้อหนุนตลอดเวลา จนกระทั่งแก่เฒ่า
ส่วนการใช้ชีวิต ถือเป็นสิ่งที่ตัวเราขับเคลื่อน หรือเลือกที่จะดิ้นรนด้วยตัวเองเป็นหลัก รูปแบบการใช้ชีวิต มีตั้งแต่การตั้งเป้าหมาย เลือกทำตามปฏิภาณของตน เอาตัวรอดได้ด้วยตนเอง หรือกระทั่งกำหนด Lifestyle ในแบบของตนเองได้ ซึ่งการใช้ชีวิต ต่างมีอิทธิพลต่าง ๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งในด้านเงินทอง การงาน สังคม หรือกระทั่งความคาดหวังของคนรอบข้างทุกระดับ ตรงจุดนี้เป็นสิ่งที่ตัวเราต้องบริหารให้ดี ซึ่งเป็นตัวกำหนดอนาคต และคุณค่าของตัวเราที่เป็นอยู่ได้ และมีผลต่อการมีชีวิตอยู่ของตัวเราด้วยเช่นกัน
ฉะนั้นแล้ว การที่ยังมีชีวิตอยู่ถือเป็นสิ่งที่โชคดี แต่ที่สำคัญกว่า คือการที่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่เราอยากเป็น อย่างมีคุณค่า สมหวังตามเป้าหมาย ได้เดินในเส้นทางที่ตัวเราอยากเป็น ซึ่งมองว่าเป็นสิ่งที่ยากและอาจต้องแลกหลาย ๆ สิ่งที่สำคัญไป (ความสัมพันธ์ เวลา เงินทอง สุขภาพ) แต่เมื่อถึงจุดในสิ่งที่จะเป็น ถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่าและภาคภูมิใจในความสำเร็จจากสิ่งที่ตัวเราได้ดิ้นรนในที่สุดครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
