พาไปชมแปลงผักเช่าปลูก ไปสำรวจโลกสำรองที่ให้ลูกได้หนีจากเกมออนไลน์กันค่ะ
หากถามคุณพ่อคุณแม่ว่า “รู้สึกอย่างไรเมื่อลูกต้องเรียนออนไลน์” เชื่อว่า 99% น่าจะกรอกตาบนไปมา ไม่ก็ส่ายหน้าเบือนหนีแทนคำตอบ ยิ่งอยู่ในสภาวะที่ต้อง work from home ด้วยแล้ว น่าจะเรียกว่าสภาวะความวายป่วงก็ว่าได้
เพราะสถานการณ์เช่นนี้ คุณสิรินทร์ กล้วยพนาวัน คุณแม่ลูก 2 ที่กำลังอยู่ในวัยเรียนรู้ กับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยในพื้นที่คอนโดมิเนียม จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับความแออัดที่ต้องพบเจอในแต่ละวัน และเมื่อคลาดสายตาลูกชายในวัย 11 ขวบ เขาเริ่มแอบเล่นเกมออนไลน์ ซึ่งนั่นไม่ใช่สัญญาณที่ดีสำหรับเธอเท่าไรนัก การสร้างสภาพธรรมชาติ ในวันที่ไม่สามารถออกไปไหนได้ จึงเริ่มขึ้นภายในระยะเวลาเพียง 6 เดือน
ที่ดินรกร้างขนาด 100 ตารางวา อยู่ไม่ห่างจากคอนโดมิเนียม สามารถเดินเท้าไปกลับได้อย่างสะดวก ถูกเปลี่ยนให้เป็นสวนผักขนาดย่อม เราอาจจะนึกภาพย้อนถึงภาพความรกชัฏในอย่างที่คุณสิรินทร์บอกเล่าให้ฟังไม่ออก เพราะสิ่งที่ปรากฎอยู่ในเบื้องหน้าคือแปลงผักที่เรียงร้อยอย่างเป็นระเบียบ ในโรงเรือนโปร่งสะอาด พร้อมมุมนั่งเล่นรับแสงอุ่นๆ ในช่วงเช้า
“มันเริ่มจากการเรียนออนไลน์ของลูกๆ ค่ะ คุณครูของน้องออร่าลูกสาวคนเล็กให้ทำโปรเจ็กต์ปลูกผักกาดขาว แต่เราก็ไม่มีที่ดินเพราะอยู่คอนโดมิเนียมกัน บวกกับความกดดันจากสภาพแวดล้อมที่เราต้องอยู่คอนโดด้วยค่ะ พื้นที่จำกัดแล้วยังไม่สามารถออกไปเจอโลกได้ ไหนจะต้องดูแลลูกตอนเรียนออนไลน์ พอพวกเขาอยู่บ้านก็ต้องการพื้นที่ได้เล่นได้เรียนรู้ จึงเลือกเดินหาที่ดินปลูกผักปลูกต้นไม้ค่ะ แล้วก็มาเจอที่ตรงนี้ซึ่งเดิมที่เป็นสวนปลูกแคคตัสของน้องอีกคน เลยขอแบ่งเช่าปลูกผักในแบบที่เราอยากทำ” น้ำเสียงและแววตาแห่งความภูมิใจของคุณสิรินทร์ทำให้รู้ว่าการทำสวนผักขนาดเล็กแห่งนี้ ในช่วงเริ่มต้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายนักสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว
มุมค้างผักเลื้อยในสวนที่น้องอิคคิวได้ลงมือปลูกตั้งแต่หว่านเมล็ดลงแปลง ทั้งบวบ แตงโม ถั่วฝักยาว
#ฤดูกาลคืออุปสรรค
“อาจจะเป็นเพราะตอนเริ่มต้นมันเป็นช่วงเดือนกันยายน ฤดูฝนพอดีค่ะ หลังจากที่เก็บกวาดเศษกิ่งไม้เคลียร์พื้นที่ด้วยตัวคนเดียวแล้ว การทำแปลงดินเป็นอะไรที่ยากสำหรับพี่มาก เพราะเราไม่เคยทำมาก่อน ขุดแปลงยังไงก็ไม่ตรง พอเจอฝนพายุก็เละตุ้มเป๊ะ ท้อแบบนั่งร้องไห้เลยค่ะ แต่พอเพื่อนบ้านเห็นว่าเรากำลังทำอะไรเขาก็มาลงแรงช่วยทำให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้น เจอฝนเข้าไปเราก็คิดได้เลยว่าจะต้องมีมุมนั่งพักหลบฝนจึงเริ่มทำโรงเรือน เอาแบบง่ายๆ ประหยัดๆ เพราะเราไม่ได้มีงบมากมาย ออกแบบเอง ซื้อวัสดุเอง จ้างช่างเอง กางซาแลนเอง จนเป็นอย่างทีเห็นในตอนนี้”
เหมือนว่าอุปสรรคของการปลูกผักในเมืองของคุณสิรินทร์จะเป็นเรื่องของงานก่อสร้างที่ต้องใช้กำลังแรงงานเป็นหลัก แต่ในส่วนทักษะของการปลูกนั้น เรียกว่าเธอน่าจะมีพรสวรรค์มากพอๆ กับความใส่ใจ
แปลงผักสลัดกรีนโอ๊ก ผักคอส ก่อนถูกประกอบเป็นแซนด์วิช จำหน่ายในคอนโดเป็นรายได้เสริม
ผักบุ้งจีน ปลูกง่าย โตเร็ว
ทักษะดั้งเดิมที่ไม่เคยจับเสียมจับจอบขุดดิน ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ทำเกษตร การปลูกผักของเธอจึงเริ่มต้นตั้งแต่ศูนย์และเรียนรู้ทีละขั้น จากการเตรียมดิน หัดทำจุลินทรีย์สังเคราะห์แสง ทำปุ๋ยหมัก หัดเพาะต้นกล้า จนวันนี้รู้ตัวเองว่าเป็นคนปลูกผักเป็น
#ผักชีที่ว่ายากต้องเจอกันหน่อย
“หลังจากต้นผักกาดขาวของออร่าเติบโต มันพาความภูมิใจมาให้เรามากๆ ค่ะ เลยลองปลูกผักอื่นๆ ดูอย่างผักสลัด เคล ผักชีลาว บวบ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ อ่านตามเพจ เสิร์จหาข้อมูลวิธีปลูก อย่างที่ที่ทุกคนบอกว่ายากสุดจะเป็นผักชีค่ะ ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมปลูกไม่ขึ้น เลยทดลองเพาะเมล็ดใหม่ ก็คิดค้นเองว่า ต้องทุบเมล็ดให้เปลือกมันแตกแยก เอาไปแช่น้ำ 2 คืนจากนั้นบ่มในผ้าขาว แช่ในตู้เย็น ห่อให้น้ำชุ่ม 3-4 วัน จึงโรยลงแปลง ปรากฎว่ามันเติบโตดีมาก”
“ผักเคลจะยากตอนที่เพาะเมล็ด เพราะเรามือหนักทำรากขาดต้นกล้าไม่เติบโต แต่พอปลูกลงแปลงรากเขาเดินจะดูแลได้ง่ายๆ มาก ปลูกกลางแจ้งโดยไม่ต้องกางซาแลนบังแดดให้ แล้วก็มีพวกบวบกับแตงโม ที่น้องอิคคิวหว่านเมล็ดทิ้งไว้แล้วต้นเกิดเอง เราก็ปลูกต่อทำค้างให้ต้นเลื้อย มันเหมือนว่าปลูกอะไรก็ขึ้นจะมีก็เพียงมะเขือเทศที่ปลูกยังไม่ประสบความสำเร็จสักที” คุณสิรินทร์กล่าว
ดอกอัญชันสีน้ำเงินสดเด็ดจากริมรั้วแต่งแต้มตามเรียวคิ้วของน้องออร่า กิจกรรมในสวนที่เธอบอกว่าอยากให้คิ้วดกดำ
#โลกสำรองในห้องเรียนธรรมชาติ
เสียงเจื้อยแจ้วของน้องอิกคิว เด็กชายวัย 11 ขวบที่อธิบายชื่อของเต่าญี่ปุ่น 3 ตัวและเล่าต้นกำเนิดของเต่าญี่ปุ่นที่ถูกนำมาจากแม่น้ำมิสซิสซิปปี สหรัฐอเมริกา ธรรมชาติของสีกระดองที่มีความต่างตามสีของแม่น้ำที่อยู่อาศัยเพื่อพรางตัวตามธรรมชาติ เรานั่งดูอิกคิวให้อาหารเต่าญี่ปุ่นที่เขาเลี้ยงด้วยไรทะเลที่เพาะเลี้ยงในอ่างน้ำเค็มให้เสมือนกับน้ำทะเลก่อนล้างน้ำเพื่อให้เต่าตัวจิ๋วได้กินมัน
“อิคคิวอยากเป็นสัตวแพทย์ค่ะ เขาตั้งใจมากๆ อยากทำโปรเจ็กต์เลี้ยงสัตว์ต่างๆ การมีพื้นที่ตรงนี้ทำให้เขาได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง แล้วยังได้ช่วยดูแลสวน เก็บเห็ดที่เกิดขึ้นจากฟางข้าวที่เราคลุมหน้าดินไว้ ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน ส่วนออร่าลูกสาวก็ช่วยกันรดน้ำต้นไม้ ถอนหญ้า เพาะกล้าผัก แล้วก็ชอบเล่นกับดอกไม้อย่างเอาดอกอัญชันมาเขียนคิ้ว ให้คิ้วเขาเข้มขึ้น เขาก็สนุกกันในตรงนี้” คุณสิรินทร์เล่า
เก็บดอกไม้ในสวน อีกกิจกรรมสนุกในตอนเช้าของน้องออร่า
กิจกรรมกำจัดเห็ดที่เกิดขึ้นบนกองฟางคลุมดิน หน้าที่หลักของน้องอิคคิว
#พื้นที่สร้างสัมพันธ์เพื่อนบ้านและอาหารที่ปลอดภัย
ความสำเร็จของมือใหม่หัดปลูกไม่ใช่แค่ได้ผลผลิตในแบบที่หวังไว้เท่านั้น แต่มันคือคำชื่นชมที่ชวนให้ชื่นใจจากผู้ที่ได้ลิ้มรสผักของเธอ
“หลังจากปลูกผักสำเร็จ เราก็เริ่มหาทางคิดแล้วว่าจะทำอย่างไรกับผักเหล่านี้ จึงนำมาทำแซนด์วิช เมนูสลัด ขายในคอนโด พอเริ่มมีคนได้ชิมแล้วชอบ ก็แนะนำส่งต่อๆ กัน ทำให้มีออร์เดอร์เกือบทุกวันค่ะ บางคนก็รู้ว่าเราปลูกผักนะก็จะมีสั่งผักจากสวนให้เราตัดไปส่งให้ ใส่ตะกร้าวางไว้ให้หน้าห้อง ส่วนราคาแล้วแต่จะให้เลยค่ะ หรือบางคนก็อยากมาตัดเองก็ได้เช่นกันอย่างเพื่อนบ้านที่มาช่วยเก็บกวาดกิ่งไม้ซากไม้ก็ได้เข้ามาเก็บผักในสวนเรา มันเป็นความสุขและภูมิใจที่ได้เห็นพวกเขามีความสุขค่ะ”
ข้อจำกัดเรื่องพื้นที่อาจจะไม่ใช่ปัญหาในการปลูกผักทำสวน และแม้ต้องลงกำลังแรง ใช้กำลังเงิน เพื่อได้ทำสิ่งที่หลายๆ คนตั้งคำถามว่าจะทำเสร็จไหม ทำเพื่ออะไร แต่ภาพความสำเร็จ ความสุขที่ได้จากสุขภาพจิตที่ดี และรอยยิ้มของลูกๆ ที่คุณสิรินทร์ได้พบเห็นในทุกๆ วัน อาจจะเป็นความคุ้มค่าที่ประเมินค่าไม่ได้จริงๆ
กองปุ๋ยหมักจากเศษหญ้า และจุรินทรีย์สังเคราะห์แสงที่เตรียมไว้สำหรับดูแลผักในสวน
มุมนั่งเล่นใต้โรงเรือนโปร่งสะอาด ตกแต่งด้วยไม้ประดับอย่างแคคตัส ไม้ใบ เป็นมุมหนึ่งที่คุณสิรินทร์จัดวางเพื่อพักผ่อนไม่ต่างจากอยู่ในคาเฟ่
เรื่อง : JOMM YB
ภาพ : ฤทธิรงค์ จันทร์ทองสุข
คลังสาระความรู้เรื่องบ้านและพรรณไม้ยังมีอีกมากมาย อ่านเนื้อหาเพิ่มเติมได้ที่ www.baanlaesuan.com
- 11
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
