🌈 ทิ้งไว้เพียงความทรงจำ 🌈 (Ep.8)
👩👦👦 ว่าด้วยเรื่องน้ำใจของคนอีสาน 👩👦👦
ยายนางจำได้ว่าเมื่อตอนที่เดินทางเข้ากรุงเทพในสมัยที่ยังเป็นสาววัยรุ่น เพื่อนร่วมงานจะถามว่าเราเป็นคนมาจากภาคไหนอยู่จังหวัดอะไร ยายนางจะตอบอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นอีสานบ้านอยู่จังหวัดศรีสะเกษ (ว่าซ่าน) ยายนางจะได้รับคำชมจากเพื่อนร่วมงานที่อยู่ภูมิภาคอื่น ๆ ทันที่ ว่าคนอีสานขยัน และมีน้ำใจ ยายนางหัวใจพองโต ภูมิอกภูมิใจที่เพื่อน ๆ ภูมิภาคอื่น ๆ ชื่นชมภาคอีสานบ้านเฮา นึกยากจะถามขึ้นมาทันทีว่าที่ว่าคนอีสานมีน้ำใจลองยกตัวอย่างให้ฟังหน่อยอยากรู้ว่ามีน้ำใจอย่างไร??????
จากที่ยายนางได้ศึกษาและได้เรียนรู้กับกลุ่มเพื่อน ๆ และคนทั่วไปที่ต่างคนเดินทางมาพบกันเพื่อหางานทำในกรุงเทพก็ได้คำตอบมาว่าคนอีสานอยู่ง่าย กินง่าย มีเพียงข้าวเหนียว มีส้มตำ มีปลาร้าเราก็อยู่รอดแล้ว ห้องพักเป็นเพียงห้องเล็ก ๆ พักอาศัยอยู่รวมกันหลาย ๆ คน ทุกคนรู้สึกโอเค เราเพียงต้องการมาทำงานหาเงินเพื่อส่งไปจุนเจือครอบครัว เพื่อให้พ่อแม่พี่น้องมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เป็นเพราะทางภาคอีสานถ้าไม่ใช่ฤดูทำนาและฤดูเก็บเกี่ยวข้าวคนอีสานบ้านเราก็จะว่างงานไม่มีอะไรทำเพราะจะมีแต่ความแห้งแล้ง (ถึงจะแห้งแล้ง แต่ไม่แล้งน้ำใจนะ) มีรายได้น้อย ความหวังของพวกเราคือเดินทางมาทำงานหาเงินที่กรุงเทพฯ
แต่พวกเราชาวอีสานถึงจะเดินทางมาไกลถิ่นฐานบ้านเกิด พวกเรายังคงความเป็นคนอีสานไม่ว่าจะเป็นความซื่อสัตย์ ความอดทน งานจะหนักและถูกนายจ้างหรือเพื่อนร่วมงานเอารักเอาเปรียบอย่างไรเราก็อดทนเพื่อเงินอย่างเดียว ความมีน้ำใจ คนอีสานจะมีน้ำจิตน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานทุนคน ถามสารทุกข์สุขดิบเพื่อน ๆ และคนใกล้ชิดเสมอ และอีกอย่างที่คนอีสานถือเป็นมารยาทที่สำคัญคือจะเชิญชวนหรือเรียกทานข้าวถ้ามีคนอยู่ใกล้หรือเดินผ่านไปผ่านในขณะที่เราทานข้าว (กรณีที่รู้จักกัน) ยายนางมากรุงเทพฯ ใหม่ ๆ ได้พบกับตัวเองที่ได้พบคนในกรุงเทพที่รู้จักคุ้นเคยกันเขาไม่เรียกเราทานข้าว แรก ๆ ก็ตำหนิในใจแต่พอได้เรียนรู้ถึงได้รู้ว่าภูมิภาคอื่น ๆ เขาไม่ทำเป็นธรรมเนียมเหมือนคนอีสานบ้านเรา
อีกเรื่องหนึ่งที่ได้ยินจากปากหลายคนและบ่อยมากคือการให้การต้อนรับเมื่อมีเพื่อนหรือคนต่างถิ่นไปเยี่ยมเยือน คนอีสานจะให้การต้อนรับดีมากไม่ว่าเป็นเรื่องอาหารการกินเรื่องที่หลับที่นอนหรือแม้กระทั่งของฝากที่คนอีสานจะมอบให้กับเพื่อนหรือกับคนที่เดินทางไปพบเจอ โดยเฉพาะไปงานผ้าป่า ผู้คนที่เดินทางไปด้วยจะยินดีปรีดาและอยากจะเดินทางไปจังหวัดทางภาคอีสานอีกครั้งถ้ามีโอกาสต
ส่วนน้ำใจของคนในหมู่บ้านด้วยกันเองในสมัยก่อนผู้คนก็จะให้ความช่วยเหลือมีน้ำใจต่อกันโดยไม่คิดสิ่งตอบแทน แต่ทุกวันนี้น้ำใจของคนอีสานด้วยกันเองเริ่มลดน้อยถอยลง ทุกวันนี้จะต้องมีเงินมีสิ่งของแลกเปลี่ยน น้ำใจที่ใสซื่อเหมือนแต่ลดลง จะอาศัยกันได้จริง ๆ ก็คือคนที่เป็นเครือญาติพี่น้องกันจริง ๆ เกิดเหตุอะไรขึ้นต้องว่าจ้างต้องใช้เงินจึงจะมีเพื่อนบ้านสนใจที่จะให้ความช่วยเหลือหรือให้ความร่วมมือ
จะสังเกตได้ว่าน้ำใจของคนอีสานเปลี่ยนไปหรือลดน้อยถอยลงอาจเป็นเพราะความเจริญทางด้านวัตถุต่าง ๆ เข้ามาแทนที่ ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เพิ่มขึ้น ถ้าทำอะไรแล้วไม่ได้มาซึ่งเงินชาวบ้านจะไม่ค่อยเสียเวลากับสิ่งพวกนี้
ถึงแม้ว่าน้ำใจของคนอีสานบ้านเราจะลดน้อยลง แต่ถ้าเปรียบเทียบกับภูมิภาคอื่น ๆ ภาคอีสานบ้านเราก็ยังเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศไทยเรา (ว่าซ่าน) และยายนางในฐานะที่เป็นคนอีสานคนหนึ่งก็จะสืบทอดเรื่องราวดี ๆ ให้เป็นเอกลักษณ์ของพวกเราชาวอีสานสืบต่อไป🥰🥰❤❤🙏🙏
ติดตามการกินอาหารอีสานทางยูทูบช่องแซ่บนัวครัวอีสาน ตามลิงก์นี้ 👇👇
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
