มรณา คือ วิชาสุดท้าย
“วิชาแรก วิชาชีวิต” ตามชื่อหนังสือ อาจารย์ ว. ซึ่งรวบรวม “วิชาที่ควรรู้ วิชาที่ควรเรียน เพื่อนำไปปฎิบัติ ขัดเกลาชีวิตให้ดีงาม”
มนุษย์ที่ดีจะมีปริญญา 2 ใบ ใบแรกเป็นปริญญาวิชาชีพ ไว้ทำมาหาเลี้ยงชีพอันสุจริต ใบที่ 2 คือปริญญาวิชาชีวิต เรียนกันทั้งชีวิต หลายคนเลือกเรียนวิชาง่ายๆ เช่น วิชาได้ลาภ ได้ยศ วิชาสรรเสริญ วิชามีกามสุข วิชายากๆ เราก็ไม่อยากเรียน เช่นวิชา ได้ลาภแล้วเสื่อมลาภ ได้ยศเสื่อมยศ วิชาโดนคนว่าคนนินทา วิชาที่โลกนี้มันไม่เป็นดั่งใจ และยิ่งวิชาความตายยิ่งไม่อยากเรียน ไม่อยากพูดถึงถือว่าอัปมงคล
มีคนเคยถามหลวงปู่ดูลย์ ว่าตายแล้วต้องไว้ทุกข์นานแค่ไหน ท่านก็ตอบด้วยคำถามว่า ทุกข์มันดีมั๊ย ถ้าไม่ดีแล้วเอาไว้ทำไม ทุกข์เกิดขึ้นมา ไม่ต้องไปแก้ความทุกข์เพราะมันเป็นผล ถ้าจะแก้ไปแก้ที่เหตุของมัน
มี ดร. ท่านนึงมาบวชที่สวนโมกข์ ท่านพุทธทาสถาม ‘ทำไมมาบวช’ ดร. สารภาพ ‘อกหักครับ’ ท่านถาม ‘จบอะไรมา’ เขาตอบ ‘จบจิตวิทยาครับ’ ท่านต่อ ‘ระดับไหน’ เขาตอบ ‘ดอกเตอร์ที่อเมริกาครับ’ ท่านพุทธทาสก็ว่า ‘แล้วอกหักทำไมแก้ไม่ได้’ ดร. ตอบ ‘ผมก็คิดอยู่นี่แหละว่าผมไปเรียนทำไม’
(ช่างเป็นบทสนทนาที่สร้างปัญญาอย่างยิ่ง 😀)
มีคาถาจากนักปราชญ์ท่านนึง ที่ชอบ
“จงระวังความคิด เพราะความคิดจะกลายเป็นคำพูด
จงระวังคำพูด เพราะคำพูดจะกลายเป็นการกระทำ
จงระวังการกระทำ เพราะการกระทำจะกลายเป็นนิสัย
จงระวังนิสัย เพราะนิสัยจะกลายเป็นบุคลิก
จงระวังบุคลิก เพราะบุคลิกจะกำหนดเป็นชะตากรรม”
วันนี้เราเรียนวิชาชีวิตไปถึงไหนแล้ว 🙂
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
