“บุญยังไม่เต็ม ใจยังหิว”
คนเราต่างกันที่บุญและบาป ถ้าได้ทำบุญเต็มที่แล้ว ใจก็จะเต็มไปด้วยบุญ เหมือนน้ำเต็มแก้วแล้ว เติมเข้าไปอีกน้ำก็จะล้น ถ้ามีน้ำเพียงครึ่งแก้วแล้วไม่เติม ก็ยังจะมีน้ำเพียงครึ่งแก้ว ใจก็เหมือนกัน ถ้าบุญยังไม่เต็ม ใจก็ยังมีความหิวอยู่ ก็ยังต้องไปเกิดใหม่ มีคนถามว่า ถ้าไม่ทำบาปอย่างเดียวจะพอไหม เพราะไม่ชอบทำบุญ ก็ต้องตอบว่าไม่พอ เพราะบุญเป็นอาหารของใจ
ถ้าไม่ได้ทำบุญ ใจก็จะไม่ได้รับอาหารครบตามที่ต้องการ จึงต้องให้ทาน ต้องภาวนา ต้องฟังเทศน์ฟังธรรม ต้องมีความเห็นที่ถูกต้อง มีสัมมาทิฐิ มีปัญญา ถึงจะมีความอิ่มความพอ มีความสุข คนส่วนมากชอบทำแต่ทาน ไม่ชอบภาวนา เพราะการภาวนาเหมือนจับใจขังไว้ในกรง ใจไม่ชอบอยู่ในกรง ชอบออกไปเพ่นพ่าน ไปรอบโลก ถ้าจัดไปทอดผ้าป่าที่อินเดีย คงมีคนไปกันเยอะ ใจไม่ชอบเข้าข้างใน สู้กำลังของกิเลสของกามตัณหาไม่ได้ ที่ผลักใจให้ออกไปแสวงหารูปเสียงรสกลิ่น ถ้าสติมีกำลังมากพอ ก็จะดึงใจให้เข้าข้างในได้ ที่สู้กับกิเลสไม่ได้ ก็เพราะสติมีกำลังไม่มากพอ ที่จะดึงใจให้เข้าข้างใน ถูกกิเลสผลักให้ออกไปหารูปเสียงกลิ่นรสตลอดเวลา ทำให้ไปอยู่วัดไม่ได้ เพราะไม่มีอะไรให้ดูให้ฟัง.
จุลธรรมนำใจ ๒๔ กัณฑ์ที่ ๔๒๑
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
