เรื่องของการปลงผม โกนผม เราก็ลองเรียบเรียงเอาว่า ในสมัยต้นพุทธกาล พระที่ท่านมาบวช ท่านก็มีการปลงผม ที่เรียกว่าบรรชา ลอยการกระทำท่ีไม่ดีออกไปจากจิต ลอยสิ่งของวัตถุปัจจัยทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต ที่เป็นพันธะเป็นภาระให้แก่จิต ลอยทรัพย์สมบัติ ยศฐานบรรดาศักดิ์ ลอยญาติสนิทมิตรสหาย (อารมณ์ที่อยู่ข้างจิต)ต้องตัดสวาททั้งเรือนกาย (ความรักตัวกลัวตาย กายนี้ต้องเน่าเปื่อยเมื่อถึงเวลา) มันจะตายที่ไหนก็ชั่งมัน เราจึงได้ยินเรื่องราวเศรษฐีทิ้งทรัพย์สมบัติ บรรดาศักดิ์มาบวช เรื่องราวการของการบรรพชาออกบวช พระที่ท่านบวชแล้วท่านก็ไปอยู่ตามป่าตามเขา เราก็คิดดูว่า ถ้าคนที่อยู่ตามป่าเขา ไม่ปลงผมโกนหนวดมันจะเป็นอย่างไร แล้วก็ครองผ้าไตรแต่สามผืน