#จันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ,
#สี่ดรุณีตอนที่7
#บารมีองคต5,#ลมหวน,
สวัสดีครับ เพื่อนๆ,😇
คืนนี้ขออนุญาตส่งเพลง
ลมหวนให้เพื่อนๆฟัง เพิ่มอรรถรสในการอ่านสี่ดรุณี ค่ำคืนวันจันทร์นี้นะครับ 😇❤️💙🎶🎵🥛🎹
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะครับ
T.Mon
(7/3/2022)
-
บทที่ 1 สี่ดรุณี
ตอนที่ 7/5 บารมีองคต
ความเดิมตอนที่แล้ว:
คุณหนูแย้มได้พบกับสตรีปริศนา นามว่า “เมขลาพาริส” และ “คุณหนูภุชงค์” ในระหว่างที่เดินแหวกฝ่าฝูงชนอันคับคั่งบริเวณนั้น..
และ เมขลาพาริส ได้พรมน้ำอมฤตเมขลา ให้คุณหนูแย้ม ก่อนที่จะอันตรธานหายไป..
จากนั้นคุณหนูภุชงค์ ก็ได้ใช้วิชาย่นระยะทาง พาคุณหนูแย้มจนมาถึงคณะของเจ้าคุณสันติ ทันเวลา..
#บริเวณจุดนัดพบหน้าประตูศรีสุดาวงศ์มุขเขตพระราชฐานชั้นในด้านตะวันตก,
เวลานี้ร่างของคุณหนูพิศ บิดเกร็ง ด้วยความเจ็บปวดอยู่ในอ้อมกอดของคุณหนูเกษร..
อย่างทุรนทุราย
ดวงตาที่เบิกโพลงนั้น มีแต่เพียงลูกตาขาวเท่านั้นที่ปรากฏ ..ริมฝีปากบางก็เปลี่ยนจากสีชมพู กลายเป็นสีดำ และขยับร้องพึมพำด้วยเสียงสูงต่ำ เป็นภาษาแปลกๆ..อย่างน่ากลัว
“คิกคิกคิก....อมสัตตา แหลมมือกูแข็งกว่าฟ้า มือกูฆ่าไผก็ตาย มือกูบายพระยานาค ปากกูคาบตะวัน ตีนกูยันพระอาทิตย์อมสิทธิการ ครูกูกล่าวทั้งภูติ ก็ขว่ามครูกล่าวทั้งน้ำน้ำก็อมมีจะฮัก อมผี อมแง่น อมผีสางยักษ์ อมผีสางยอก เด็กน้อยมึงหนีปง ๆ และปานแดง ๆ และปานดำกระทิงเข้าบ้าน มึงหนีบ้านเข้าใฮ่ ตายคามึงหนีมึง บ่อหนีกูจับหัวผีขักสั่น ..ฮิฮิฮิ ครืดดดด”
..
“โถ.. หนูพิศของพี่เกษร.. “
คุณหนูเกษร พูดด้วยเสียงสั่นเครือ พลางเอาผ้าซับเหงื่อคุณหนูพิศอย่างทะนุถนอม..จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมอง ท่านเจ้าคุณสันติ ด้วยสายตาวิงวอน พร้อมกัยเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ว่า..
“ท่านเจ้าคุณเจ้าคะ..
จะพอมีวิชา หรือ พุทธคุณใด ที่จะรักษา ให้อาการอันทรมานของหนูพิศ หาย หรือ บรรเทาได้บ้าง หรือไม่ เจ้าคะ?!?.เกษร
กลัวและสงสารหนูพิศ เหลือเกินแล้วเจ้าค่ะ”
เจ้าคุณสันติ ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา แล้วกล่าวตอบว่า
“อันตัวกระผม จะมีก็แต่เพียงวิชาความรู้ด้านกฏหมายทางโลก และทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ เท่านั้นแหละขอรับ..
อาการของคุณหนูพิศ ที่เป็นเช่นในลักษณะนี้ กระผมเองนั้น มิอาจจะรักษาได้จริงๆขอรับ..”
จากนั้น ท่านเจ้าคุณสันติจึงหันหน้าไปปรึกษา เด็กชายภุชงค์ ว่า..
“พ่อภุชงค์ พ่อมีความเห็นประการใด และมีสิ่งใดที่พอจะช่วยรักษา บรรเทาอาการของคุณหนูพิศบ้างหรือไม่ รึ?”
เด็กชายภุชงค์ รับฟังแล้ว พยักหน้าตอบช้าๆ.. ก่อนที่จะถอดอะไรบางอย่างจากข้อมือของตน ยื่นส่งให้ท่านเจ้าคุณสันติ แล้วพูดว่า..
“ถึงแม้ ท่านเจ้าคุณจะไม่ได้ศึกษาศาสตร์ใดๆในโลกแห่งวิญญาณจิต..
แต่ด้วยความรักอันบริสุทธิ์ สัตย์ซื่อ มั่นคง ที่มีต่อชาติ ศาสนา และองค์พระมหากษัตริย์ ทุกๆพระองค์ ..
สิ่งนี้ คือ กำลังฝ่ายวิญญาณจิต อันวิเศษของท่านเจ้าคุณเลยขอรับ..
กระผมเอง เวลานี้ยังไม่มีวิชา และกำลังมากพอที่จะกำจัดอวมงคล ระดับสูงเช่นนี้ได้ขอรับ
กระผมคงกระทำได้เพียง ขอ
มอบกำไลนาคบาศนี้ ให้ท่านเจ้าคุณสวมข้อมือ คุณหนูพิศ แล้วเอ่ยกล่าวขับไล่อัปมงคล หนอนอเวจี ด้วยสิทธิวาจาแห่งข้าราชบริพารผู้ผ่านน้ำพิพัฒน์สัตยา น่ะขอรับ..ท่านเจ้าคุณ”
แต่ทันที ที่กำไลถูกปล่อยลงจากมือของเด็กชาย ภุชงค์..
ทันใดนั้น คุณหนูแย้ม ก็หลับตาลง คล้ายตกอยู่ในภวังค์ แล้วพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงกังวาน อันเศร้าสร้อย ว่า..
“แม้นไม่อาจ ร่วมชาติ
ครองรัก,
ก็มิอาจ ห้ามหัก
ใจท้อถอย,
แม้นใจรู้ อาจนาน
เกินรอคอย,
โปรดอย่าปล่อย
กำไลมาศวิสุทธิ์ภุชงค์..”
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
ร้อยเรียงสี่ดรุณี
(T.Mon)
7/3/2022
..
..
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
