11 มี.ค. 2022 เวลา 19:06 • ปรัชญา
ทุกท่านครับ
ทุกท่านเคยทำงานกลุ่มกันบ้างไหมครับ?
ส่วนตัวผมเป็นคนชอบที่จะทำงานกลุ่มครับ
แม้ว่าจะมีเรื่องของความคิดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแล้วมาถกกันรู้ดำรู้แดงไปเลยว่า อันไหนที่เราจะเอาไปใช้ในงาน อยู่ก็ตาม
แต่ผมก็ชอบในแนวคิดที่ว่า
เราทำด้วยกัน เพื่องานที่รวดเร็ว และได้ประสิทธิภาพ
ตามคำสอนของอาจารย์โคตมะ
เขาก็บอกว่า การไม่แตกแยกจากกัน มัน "ดีย์"
การอยู่ด้วยกัน การสมานฉัน การทำงานเป็นทีม
มันทำให้เราทำอะไรก็สำเร็จลุล่วง ผมเลยชื่นชอบการทำงานเป็นทีมครับ
จนมาวันนี้ผมก็ได้ร่วมกับโปรเจคหนึ่งจนได้
ผมได้ร่วมโปรเจคของงานหนึ่งมาครับ
บอกตามตรง
หัวหน้างานทุ่มเทสุด ๆ และใฝ่ฝันได้อยากมีประสิทภาพ
คำพูดของเขาทำให้เราได้แรงบรรดาลใจในการร่วมงาน
จนผมก็เคลิ้มตาม ๆ กันไป
แต่นั่นแหละครับ
Snap back to Reality
เราก็ไม่ควรที่จะคิดฝันแต่ในโลกของจินตนาการ
แม้แต่หัวหน้างานเอง ก็เตือนตัวเองเหมือนกันว่า เราฝันไกลไปนิดหน่อย
ผมกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ก็ต่างนั่งเกร็ง
ไม่กล้าพูดอะไรมากเท่าไหร่ เพราะเราต่างไม่รู้จักกัน
ผมเลยอยากทำการ Ice Breaking กันสักเล็กน้อย
แต่นั่นแหละ
จบที่ว่าผมก็ทำไม่สำเร็จ เพราะผมไม่รู้จะพูดอะไร
ในขณะที่ประชุมกันเราต่างแสดงความคิดเห็นโดยอาศัยหัวหน้างานเป็นสะพานเชื่อมกัน
และคุยนัดแนะว่า เราจะทำการทดลองอย่างไรบ้างกับโปรดักชิ้นนี้
ว่ากันตามตรง
ตอนแรกเหมือนขายแชร์ลูกโซ่มากครับ
แต่เขาก็เอา Fact ข้อมูลต่าง ๆ มาให้ผมได้เสพกัน
ก็พอทำให้สมองอันไม่ใหญ่ไม่โตและไม่เล็กเกินไปของผม ได้ทำการพิจารณาว่า เราควรทำอะไรต่อไป
ในหัวผมตอนนั้นคือ
ตัวเองกำลังนั่งพิมพ์งานงก ๆ อยู่บ้านพร้อมกับเงินในกระเป๋าประมาณ หนึ่งแสนบาทถ้วน
ตัวเองที่กำลังพักผ่อนกับครอบครัวด้วยการนั่งกินหมูปิ้งหมูย่างอยู่หน้าบ้าน
คือผมฝันไปไกลในระดับหนึ่งเลยครับ
Snap back to Reality
ผมก็กลับไปคิดได้ก็ตอนที่นั่งคุยกับรุ่นพี่สาวที่มากประสบการณ์(ไม่แก่ขนาดนั้น)
แล้วเขาก็เล่าเรื่องที่เขาเองก็โดนหัวหน้างานของผมทักไปเพื่อโฆษณาสินค้าเขา
ยับเลยครับ
รุ่นพี่ผมให้ข้อคิดไปปรับปรุงแก้ไขกันยาว ๆ กว่าจะคุยจบก็ตีหนึ่ง
มันทำให้ผมอยู่กับปัจจุบันขณะมาก ๆ เลยครับ
ผมรู้สึกขอบคุณรุ่นพี่คนนั้นมาก
และขอบคุณหัวหน้างานของผมเช่นกัน
ที่ทำให้ผมได้รู้จัก "ภพ" มากขึ้นกว่าแต่เก่า
เรื่องของภพนั้น ผมขอพูดในความคิดของผมก่อนเลยละกัน มันก็คือ
"ความคิด"
พอเราคิดอะไรขึ้นมา นั่นแหละ ภพเกิดแล้ว
แต่ผมขอเคลมไปเลยว่า อย่าพึ่งเชื่อผมร้อยเปอร์เซ็น
แนะนำว่าให้คุณไปอ่านหนังสือพุทธวจนหรือไม่ก็ไปดูเพจ พุทธที่แท้จริง น่าจะเป็นการตอบโจทย์กว่า
(พอไปดูเพจพุทธที่แท้จริง ก็อย่ามัวแต่เพลิดเพลินในวาทศิลป์ของแอดมินมากนะครับ แนะว่าดูสิ่งที่เขาโพสต์สอนด้วย นั่นแหละของดี ผมลองมาแล้ว)
ภพเนี่ย อาจารย์โคตมะพูดว่า มันเหมือนกับ "ขี้" ครับ
คุณนึกภาพว่าคุณนั่งถ่ายในโถส้วมประจำตำแหน่ง
แล้วพอกำลังจะกดชักโครก ก็ดันไปเห็น "ขี้" ลอยตุ๊บป่องอยู่บนชักโครก
นั่นแหละครับ
ความน่าเกลียดของภพ
มีปริมาณเท่าเม็ดข้าวโพด ก็หาประโยชน์ไม่ได้
(คิดภาพว่าขี้มีเมล็ดข้าวโพดติดอยู่)
...
(ขอโทษคนที่กินข้าวด้วยนะครับ)
แล้วเชื่อไหมครับว่า
คนเราอยู่ในกองขี้นี่ทุกวัน
ย้ำ
ทุกวัน!!!
ไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่คิด เราคิดไปเรื่อยเลยครับ เรื่องนั้น เรื่องนู้น เรื่องนี้
แต่เชื่อไหมครับ
ว่าขนาดที่ผมมองภพว่าเป็นขี้ขนาดนี้ แต่ผมก็ยังออกจากภพไม่ได้เลยครับ :P
แน่ล่ะ ผมก็เป็นคนทั่วไปนี่หว่า (แค่ว่าสนใจศาสนาพุทธมากกว่าคนอื่นนิดหน่อย)
แต่ว่าก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าคุณจะสร้างภพขึ้นมา
เพราะถ้าหากคุณละมันได้ทันที ก็ถือว่า Very Good แล้วครับ
ผมเองก็พอจะละมันได้สักหน่อยแล้วล่ะครับ
ใช้เวลาฝึกนานหน่อยครับ และคงต้องฝึกไปเรื่อย ๆ ไม่มันวันหมด
หรือจนกว่าผมจะบรรลุระดับพระอรหันต์เสียกระมั้ง
เพราะงั้น
ภพเนี่ย คนรามันสร้างทุกวันอยู่แล้วครับ ไม่ต้องไปเสียใจไป
แค่เราละได้ก็ถือว่าดีแล้วครับ
การละ มันก็ง่ายนิดเดียวครับ
มีสติ หายใจเขา-หายใจออก
อาจารย์โคตมะ
พูดน่ะมันง่ายกว่าทำเสมอ
เพราะงั้นทำเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของตัวเองในอนาคตที่เราตายไป
การหายใจเข้าหายใจออก แล้วมีสติรู้เนี่ย
อาจารย์ผมเรียกว่า
"อานาปานสติ"
อาจารย์ผมบอกเคล็ดลับมาด้วยว่า
ถ้ารู้ระลึกการหายใจเข้าหายใจออกงี้นะ
อย่างต่ำก็ อนาคามี(ไม่ต้องกลับมาเกิด)เลยนะคุ๊ณณณณ
เพราะงั้นทำเถอะครับ ถือว่าช่วย ๆ กันพ้นจากนรก
หรือถ้าคุณเชื่อว่า
นรกก็แค่ชื่อน้ำพริก
ก็อยากจะเรียนเชิญ ให้มาลองอ่านหนังสือพุทธอินดี้ ๆ อย่าง พุทธวจน กันเถอะครับ
สนุก เชื่อผม อ่านแล้วหลับสบายเลย เอ๊ะ? ยังไงนะ
อ่านแล้วเพลินจริงครับไม่ติงนัง
แม้ว่าบางครั้งจะไม่เข้าใจภาษาบาลี
แต่เราก็ Don't give a F@#K anymore
เพราะเราอยากอ่านเพื่อที่จะนำไปใช้ได้ ส่วนงงคำไหน เราก็ไปถามอาจารย์สมณะที่เรียนพุทธวจนเอา
(คำใบ้ที่อยู่คือ วัดนาป่าพง ผมอวยจริง แม้ผมไม่เคยบวชเรียนมาก่อน)
หรือไม่ก็เอาไปค้นใน Google เอาก็ได้นะ ผมเองก็ใช้วิธีการนั้นอยู่เหมือนกันครับ
หากชอบใจในบทความนี้
อย่าพึ่งกดหัวใจก็ได้ ถ้าไม่ชอบจริง
แค่เห็นผ่านตา ผมก็กำไรละครับ
ผมไม่อยากหวังว่าตัวเองจะดังอะ ผมแค่อยากลงบทความเฉย ๆ :P
ด้วยรักและความเคารพ
คิมห์ณกาล
โฆษณา