หายหน้าหายตาไปวันหนึ่งเลย
คิดถึงกันหรือเปล่าครับ?
ไม่หรอกมั้ง
หายไปวันเดียวจะเก็บไปคิดมากทำไม(ฮา)
เดี๋ยวมาบอกนะครับว่าหายไปไหน
นั่งดื่มกาแฟทำงาน
เรื่องมันเป็นมาอย่างงี้
คุณจำโปรเจคที่ผมเคยเล่าไปได้ไหม?
โปรเจคนั่นทำให้ผมต้องเขียนบทความเพื่อเอาไปลงในโปรดักครับ
ทำให้ต้องใช้เวลาสักหน่อย ผมเลยไม่ได้เขียนบทความลงในนี้เลย
ช่วงสองสามวันมานี้
ผมเขียนบทความติดต่อหลายวันมาก ๆ
จนผมอดคิดไม่ได้ว่าผมจะหมดมุขเขียนไปหรือไม่(ฮา)
แต่เอาจริง ๆ
เนื้อหาของพุทธอินดี้อย่าง พุทธวจน เนี่ย
มันมีให้พูดถึงบานเบอะเลยครับ
จนผมอดคิดไม่ได้ว่า
เราจะเอาเรื่องไหนมาเล่าก่อนดีนะ
เพราะเนื้อหาแต่ละอันมันน่าเล่าทั้งนั้นเลย
ติดตรงที่ว่า ผมจะเขียนยังไงให้ ตรงตามที่อาจารย์โคตมะสอน
และเป็นการพูดคุยแบบชิว ๆ ไม่ใช่เหมือนกับพระมาเทศ
เพราะคอนเซปของเพจนี้คือการที่เรามาพูดเรื่องพุทธแบบที่เราเข้าใจ
ถ้าหากผู้อ่านท่านใดที่ชำนาญกว่าผมในเรื่องนี้
ก็สามารถคอมเมนต์มาได้เลยนะครับ รอตอบอยู่
การทำอะไรต่อเนื่องเนี่ยเป็นเรื่องที่ดีนะครับ
ผมเองก็เรียนภาษาญี่ปุ่นจะครบ 2 เดือนแล้ว
ก็เรียนไปตามแอปสอนภาษาทั่วไปนี่แหละครับ
แล้วอาศัยการฟังพอดแคสต์ญี่ปุ่นก่อนนอนเอา
ก็ทำให้ผมได้อยู่กับภาษาญี่ปุ่นมากขึ้นนะ
การจะทำอะไรแบบนี้ได้เนี่ย ต้องใช้ความรัก ความพยายาม ความตั้งใจเหมือนกันนะครับ
นั่นไง เริ่มเข้าสู่ธรรมมะแล้ว
ทุกท่านรู้จัก อิทธิบาท4 กันบ้างไหมครับ?
อิทธิบาท 4 เนี่ย แบ่งออกเป็น
- 1.ฉันทะ
- 2.วิริยะ
- 3.จิตตะ
- 4.วิมังสา
ฉันทะ คือ ความชอบในงานนั้น ๆ
วิริยะ คือ ความพยายาม ความตั้งใจในงานนั้น ๆ
จิตตะ คือ ความเอาใจใส่ในงานนั้น ๆ
วิมังสา คือ การพิจารณาในงานนั้น ๆ ด้วยการใช้ปัญญา
อาจารย์บอกกับผมว่า
อิทธิบาท 4 นี่แหละ ที่ทำให้งานหลายงานประสบความสำเร็จ
แล้วคนที่ Simp อาจารย์อย่างผมจะเหลือหรือที่จะไม่เชื่อ
แต่อย่างแรกที่เราควรทำก่อนที่จะเชื่ออาจารย์
คือการพิจารณาว่า มันเป็นจริงหรือไม่
ด้วยการปฏิบัติ
อะไรที่สงสัย ก็ลองทำไปดูก่อนว่ามันถูกหรือไม่
ผมก็เลยลองทำตามที่อาจารย์บอกดู เพราะมันไม่ได้เสียหายอะไร
ปรากฏว่า
มันเป็นจริงอย่างที่อาจารย์พูดจริง ๆ
การที่เรามีความรักในงาน ทำให้เรานั้นทำมันได้เรื่อย ๆ
แม้ว่ามีความรักในงาน แต่ถ้าไร้ซึ่งความพยายาม งานนั้นก็ไม่สำเร็จ
และความพยายามก็จะมาคู่กันกับความเอาใจใส่ในงานนั้น
โดยมีปัญญาที่เราเห็นแล้วว่า งานที่เราทำ มันมีประโยชน์เช่นไรกับตัวเรา หรือคนรอบข้างตัวเรา
พอองค์ประกอบในอิทธิบาท 4 ครบ
ทำให้งานนั้นมีคุณภาพ และผู้คนต่างชื่นชมเราอยู่ร่ำไป
ความเอาใจใส่งาน คือการที่เราอยู่กับมัน ทำมันให้บ่อย ๆ
เหมือนกับการที่ผมเรียนภาษาญี่ปุ่นติดต่อกันอย่างนี้นี่เอง
แล้วจู่ ๆ สิ่ง ๆ หนึ่งที่ได้เพิ่มขึ้นมาในการใช้ชีวิตประจำวันของผมก็คือ
การมาเขียนบทความคุยเล่นทั่วไป
ผมรู้สึกชอบ และรู้สึกสนุกกับมันมาก
ผมพยายามอ่านหนังสือหรือบทความอื่น ๆ เพื่อเพิ่มพูนคลังศัพท์ของผมให้มากขึ้น
แต่ปกติผมชอบอ่านบทความมากกว่านิยาย
แต่นั่นแหละ
นิยายก็มีประโยชน์ของมันอยู่ ผมเลยต้องอ่านมันบ้าง
ผมซื้อหนังสือมาอ่าน และอ่านหนังสิอที่ผมซื้อ
แม้ว่าช่วงนี้ผมจะฟังแต่พอดแคสต์พุทธวจน
แต่ถ้าหากยามที่ผมอยากอ่านหนังสือ ผมก็จะอ่านมันจนหมดความอยากอ่าน
การเขียนบทความพวกนี้ ทำให้ผมมีความสุข
และถามว่ามันเกิดประโยชน์อะไรกับผู้อ่านอย่างท่านหรือไม่?
ผมไม่ทราบ
ผมเพียงเขียนมันออกมาเท่านั้น
ผมศรัทธาในพระตถาคต, คำสอน และลูกศิษย์ที่เดินตามท่าน(แม้ว่าส่วนมากเราจะเจอลูกศิษย์ที่ไม่ทำตามท่านเยอะก็ตาม)
ผมแค่ชอบการพิมพ์เท่านั้นเอง
เมื่อใดก็ตามที่ผมได้พิมพ์ข้อความในสิ่งที่ผมคิดออกไป
มันช่างฟินจนบอกไม่ถูก
จนมันทำให้ผมได้อยู่ในโปรเจคนี้
ผมรู้สึกขอบคุณตัวเองจริง ๆ ที่เราได้เข้าห้องสมุดที่โรงเรียนเพื่ออ่านหนังสือ
และขอบคุณอีกครั้ง ที่ได้มาพิมพ์บทความลงในเว็บไซต์โดยไม่ทันตั้งตัว
ผมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะทำเงินให้ผมมากน้อยแค่ไหน
แต่ผมก็หวังว่าสักวันมันจะเป็นอาชีพในอนาคตผมได้
ก็หวังว่าวันนั้นจะมีคนชอบในสำนวนของผมนะครับ
แล้วก็
ถ้าหากโปรเจคมันสำเร็จลุล่วงดี
ผมจะมาบอกเล่าให้ทุกท่านได้อ่านกัน
หวังว่าจะรออ่านกันนะครับ
สวัสดีครับ
ด้วยรักและเคารพ
คิมห์ณกาล
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
