ไม่สู้ครับ ขี้เกียจคือความสุข เมื่อขี้เกียจก็ฉวยโอกาสเสพสุขจากความขี้เกียจนั้นให้เต็มที่ พอสักยระยะหนึ่งมันก็จะเบื่อที่จะขี้เกียจอีกแล้ว เพราะทุกอย่างมันมีจุดอิ่มตัวของมันเสมอ และเมื่อนั้นชีวิตก็จะเริ่มมีพลังที่สะสมไว้จากในช่วงที่ขี้เกียจมากขึ้น แล้วก็ใช้พลังอันนั้นไปทำงาน มันจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพกว่าดันทุรังทำไปอย่างขี้เกียจมากมายนัก