รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี ไม่รู้ใครเป็นคนริริเริ่ม ใช้สุภาษิตนี้นะ ตอนเด็กๆไม่ชอบเลย
ปลายเดือนมีนาคม อายุ12 จำได้ว่า ขณะเลี้ยงควาย ไล่เล่น ตีจับกันอยู่ ในเขตชลประทานหน้าแล้ง ที่พอมีน้ำให้ควายกิน ที่เหลือก็คือทุ่งหญ้ากว้างขวาง เราใช้เป็นที่ปล่อยควายกินหญ้าตามสบาย
มีมอเตอร์ไซค์คนหนึ่ง ขับรถมาตามคันถนน คนขับเป็นลุง พ่อเพื่อน โดยมีเพื่อนสาวเกาะท้ายมาด้วย ร้องเรียกชื่อเรา …
“มาเร็วๆ ไปสมัครต่อ เรียนม. 1 กัน วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ แกอยากเรียนไม่ใช่เหรอ ไปกันเถอะ…” เพื่อนคะยั้นคะยอ
“ ถ้าแกไม่ไป ฉันอดเรียนด้วย พ่อฉันอยากให้แกไปสมัครฉันจะได้มีเพื่อน “ เพื่อนรีบบอก
“แต่ พ่อแม่ฉันไม่ได้ให้ฉันเรียนนี่หว่า ใครจะเลี้ยงควาย พ่อแม่รู้ตีตายเลย “ เราคร่ำครวญ แอบตื่นเต้น
“อย่าพึ่งให้พ่อแม่รู้ ไปสมัครไว้ก่อน วันนี้วันสุดท้าย นะ ควายฝากป้าสวนช่วยดูให้ ไปกันเถอะกว่าจะถึงเดี๋ยวเขาปิดรับสมัครล่ะอดเลยนะ” เพื่อน วางแผนเรียบร้อย
เราลังเล เพราะว่ากลัวพ่อแม่จับได้ อยากเรียนก็อยาก เพราะไม่อยากทำงานหนักจนตาย เราจึงแอบเตรียมเอกสาร เตรียมไว้พร้อมแล้ว พูดกับพ่อแม่ไปแล้ว โดนดุ จนร้องไห้ไปแล้ว ว่าเรามันจน จะเอาเงินที่ไหนส่ง จะกินจะอยู่ยังไม่มีเลย …..
เราเลยจนต่อคำพูดพ่อแม่ … แต่ครั้งนี้ เพื่อนพาพ่อมาชวน ขี่มอเตอร์ไซค์ไปแป๊บเดียวคงไม่ทันเย็น พ่อแม่คงไม่รู้หรอก …. “ ไปก็ไปวะ”
ภาพของผู้เขียน
“ป้า สวนฝากควายด้วยนะหนูจะมาให้ทัน ต้อนเข้าบ้านตอนเย็น… “ ตะโกนบอกป้าสวนที่นั่ง ปั้นลูกกระสุนดินเหนียวอยู่ เออๆไปเถอะ รีบไปรีบมาล่ะ
“ลุงไปบ้านหนูก่อน แวะเอาเอกสารกับชุดนั้กเรียนก่อน นะเดี๋ยวไปแต่งที่โรงเรียนเอา “
“เออดีจะได้รีบไปเดี๋ยวพ่อแม่เอ็งมาเห็นจะยุ่ง”
แล้วเราก็ซ้อนท้ายรถมอร์เตอร์ไซ ลุงมุ่งหน้าสู่โรงเรียนขยายโอกาสที่อยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณ15 กิโลเมตร ทางเกวียน ฝุ่นคลุ้ง 😅
ก่อนถึงโรงเรียน แวะแต่งตัว เข้าไปสมัคร อาจารย์ถามว่า “มา ยังไงกันเนี่ย หัวแดง หน้าดำ มีแต่ฝุ่นเต็มหน้าตาไปหมด มาๆ มากรอกใบสมัครและเอกสารที่นี่ ลูกเอ๋ย
สมัครเสร็จนัดวันสอบ เรียบร้อย ลุงกับเพื่อนชวนซื้อข้าวกิน เราบอกไม่หิวอิ่มแล้ว ที่ไหนได้ ไม่มีเงินซื้อ 😅
ลุงเลยซื้อเผื่อ ผัดหมี่ห่อสองบาท 😊 จำได้ไม่ลืม อร่อยมาก ….
กลับกว่าจะถึงบ้าน เล่นเอาเกือบค่ำเพราะว่าทางมันไม่ดี พอไปรับควาย มันก็อยู่ที่บ้านแล้ว เราถอดเสื้อผ้าชุดรักเรียนออก เดินจากบ้านลุงกลับบ้าน รับชะตากรรม อย่างรู้ตัว
ถึงบ้าน ควายอยู่ครบทุกตัว ใจชื้นขึ้น แต่พอเห็นหน้าพ่อ กับแม่เท่านั้นแหละ เดินไปยืนกอดอกทั้นที
แม่ถาม “ไปไหนมา ค่ำมืด ทิ้งควาย ไปไหน ฮึ!”
“ไปไหนมา ทำไม ไม่พูด! “ พ่อเริ่มโมโห
“ไปสมัครเรียนต่อมา ไปกับลุงพ่อเพื่อน” พูดไปน้ำตาเริ่มเอ่อ…..ยอมรับผิด
“ไปเรียน!! … ก็บอกกี่ครั้งกี่หน แล้วว่า ไม่ให้เรียน ไม่ให้เรียน ใครจะช่วยทำงาน เป็นผู้หญิง เป็นลูกคนโต เรียนทำไม ต้องทำงาน …ดื้อจริงๆ ไอ้นี่มานี่!!…
สิ้นเสียงตวาด เสียง ไม้ไผ่คันเบ็ด แหวกอากาศตามแรงเหวี่ยงของความโมโหฟาดมากลางหลัง เล็กๆอย่างสุดแรง !! วิ้ว ฟลิบ!!
สะดุ้ง!! เจ็บ แปลบ ถึงขั้วหัวใจ!!! ครั้งที่1 2 3 4…. ยืนเฉยๆให้ตี พร้อมกัดฟันกรอด น้ำตาไหลพราก …..
คำถามมากมายพรั่งพรูในหัว หนูผิดอะไร มากมายขนาดนี้ หนูแค่อยากมีความรู้ จะได้มีงานทำที่ดีกว่านี้ ช่วยเหลือครอบครัวให้ดีขึ้น …ทำไมไม่เข้าใจ .. ทำไมลูกคนอื่น พ่อแม่มีแต่อยากส่ง และดีใจที่ลูกอยากเรียน แต่ทำไม……
คิดไป ร้องให้กับความเจ็บปวดจิตใจ และร่างกายที่แสบสะท้าน ไป กับร่างเล็กๆที่แทบจะ ทนแรงไม่ไหว
เมื่อผู้ใหญ่เงื้อแขน ครั้งที่6 ..ก็กระโจนหนี สุดตัว …. ไม่วายวิ่งตาม จับแขนได้ หวดไม้เรียว อย่างไม่ยั้งไปทุกที่ ตามร่างกาย
เด็กน้อย เสียใจ …ดิ้นหลุดมือ ..วิ่งหนีสุดชีวิต…. ไปซ่อนที่กองฟาง ท้ายหมู่บ้าน…. นานแสนนาน จนหลับไป…
“รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี พ่อแม่คงรักเรามากมาย เหลือเกิน สมัยนั้น…..แต่ตอนนั้นทำไมเราเกลียดคำนี้ที่สุด
เราอยากเปลี่ยนเป็น
“รักวัวให้ปล่อย รักลูกให้ความรู้ สนับสนุนและให้กำลังใจ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็น😊”
เรื่องราวทั้งหมด แค่เอามาเตือนตัวเองในเรื่องของ ความคิด ความเชื่อและการตัดสินใจ
ความเชื่อ: พ่อแม่มีวิธีสอนสั่งลูกตามความคิดความเชื่อของท่าน ที่ท่านเองรับมาอย่างไร ก็ใช้หรือส่งต่ออย่างนั้น ไม่ตี ไม่ทำให้เรากลัว เราก็นอกกรอบ ปกครองยาก ท่านทำทั้งที่ไม่ได้อยากทำหรอก
ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รู้ว่า ความรู้คืออนาคตของลูก แต่การ มองเห็นอนาคตที่ตัวเอง ไม่รู้จัก ไม่กล้าคิดไม่กล้าทำ มันน่ากลัว จึงป้องกันดีกว่า …อีนนี้เรามาเข้าใจทีหลัง…ท่านคงเจ็บปวดไม่น้อยขณะตีเรา …..
ความคิด : ความคิดของเราที่เลือกอนาคตให้ตัวเอง บางครั้งไม่มีใครเขาเข้าใจลึกซึ้งกับความฝันหรือความคิดเราหรอก …. มันจึงไม่ง่าย
การตัดสินใจ : ทุกคน จะต้องตัดสินใจตลอดเวลา ในการเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง เด็กน้อย เลือกทิ้งงาน ยอมเสี่ยงทั้งที่ไม่รู้ว่าอนาคต จะเป็นอย่างไร สอบติดมั้ย พ่อแม่จะว่ายังไง เอาเงินที่ไหนมาเรียน
เธอไม่รู้หรอก แต่เธอตัดสินใจเลือกไปแล้วเพราะว่า เธอมองเห็นอนาคตที่เธอต้องการ รออยู่….
สรุปเด็กน้อย สอบติด อีนดับที่15 จากนักเรียน 300 กว่าคน พ่อแม่จำใจให้เรียน เทอมเดียว จะให้ออก แต่เด็กน้อย บอกว่าจะ หาเงินเรียนเอง ….ขอแค่ไม่บังคับให้ทำงานช่วยก็พอ…..
บทความนี้คือบทความขอบคุณการตัดสินใจของตัวเอง
ขอบคุณเพื่อนที่ลากเราไปด้วย
ขอบคุณพ่อแม่ที่ จำใจกัดฟันตี เราจนทำให้เรายอมแพ้ไม่ได้ ต้องสำเร็จเท่านั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
และเราก็ทำได้ 😍 ไม่ท้อนะคะคนเก่ง
ดีใจที่ สุภาษิตที่กล่าวมานี้ ไม่ได้ใช้กันแล้ว 😊
เจอกันบทความต่อไปค่ะ
เขียนและขายหนังสือชีวิตเราใครใช้
เพจชีวิตเราใครใช้byครูยุ
คนชอบพัฒนาตัวเอง กับชอบ วาดรูป ลองตามลิ้งค์ดูค่ะ👇
ชอบเขียน ได้นิยาย ก็แต่งนิยายเลยไปอ่านดูค่ะ นิยายแฝงข้อคิดของแม่ค้าต่างแดนกับความรัก ที่ไม่ง่ายนัก👇
#รับปรึกษาปัญหาความรักตัวเอง
#เป็นไลฟ์โค้ชเรื่องชีวิตและความรัก
#เป็นเชฟร้านกาแฟ
#กำลังฝึกเป็นนักเขียน
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
