(2)
มาต่อกันในหัวข้อ
ประวัติศาสตร์เกาหลี
- ●ยุคราชวงศ์โคเรีย หรือ โครยอ
คำว่า " โครยอ มาจาก โคกูรยอ " หนึ่งในสามอาณาจักรโบราณของคาบสมุทรเกาหลี
วังฮูมาสถาปนาตนเองเป็นกษัตริย์แทโจแห่งราชวงศ์โคเรียหรือโครยอเมื่อพ.ศ. 1486 อาณาจักรนี้เจริญสูงสุดในสมัยกษัตริย์มุนจง ยุคนี้เป็นยุคที่ส่งเสริมพระพุทธศาสนา มีการทำสงครามกับพวกญี่ปุ่นและมองโกล ถูกจีนควบคุมในสมัยราชวงศ์หยวน จนเมื่ออำนาจของราชวงศ์หยวนอ่อนแอลง อาณาจักรโคเรียต้องพบกับปัญหาโจรสลัดญี่ปุ่นและการรุกรานของราชวงศ์หมิง ในที่สุดทำให้ฝ่ายทหารมีอำนาจมากขึ้นจนนำไปสู่การยึดอำนาจของนายพล อีซองกเย และสถาปนาราชวงศ์ใหม่ขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1935
พระนามเดิม พระนามหลังสิ้นพระชนม์ ช่วงเวลาครองราชย์ ( ค.ศ.)
วัง กอน แทโจ 918 - 943
วัง มู ฮเยจง 943 - 945
วัง โย จองจง 945 - 949
วัง โซ ควางจง 949 - 975
วัง ยู คยองจง 975 - 981
วัง ชี ซองจง 981 - 997
วัง ซง มกจง 997 - 1009
วัง ซุน ฮย็อนจง 1009 - 1031
วัง ฮึม ทอกจง 1031 - 1034
วัง ฮย็อง จองจง 1034 - 1046
วัง ฮวี มุนจง 1046 - 1083
วัง ฮุน ซุนจง 1083
วัง อุน ซอนจง 1083 - 1094
วัง อุก ฮอนจง 1094 - 1095
วัง ฮึย ซุกจง 1095 - 1105
วัง อู เยจง 1105 - 1122
วัง แฮ อินจง 1122 - 1146
วัง ฮย็อน อีจง 1146 - 1170
วัง โฮ มยองจง 1170 - 1197
วัง ทัก ชินจง 1197 - 1204
วัง ยอง ฮึยจง 1204 - 1211
วัง โอ คังจง 1211 - 1213
วัง ชอล โคจง 1213 - 1259
วัง ชิก วอนจง 1259 - 1274
วัง กอ ชุงนยอล 1274 - 1308
วัง จัง ชุงซอน 1308 - 1313
วัง มัน ชุงซุก 1313 - 1330
และ 1332 - 1339
วัง จอง ชุงฮเย 1330 -1332
และ 1339 - 1344
วัง ฮึน ชุงมก 1344 - 1348
วัง จอ ชุงจอง 1348 - 1351
วัง จอน คงมิน 1351 - 1374
วัง อู วังอู 1374 - 1388
วัง ชาง วังชาง 1388 - 1389
วัง โย คงยาง 1389 - 1392
อันนี้คือกษัตรย์ทั้งหมดของ ยุคโครยอ หรือ ยุคโคเรีย
- ●ยุคราชวงศ์โชซอน
ปกครองคาบสมุทรเกาหลีมานานกว่า 5 ศตวรรษ (1392–1897) โดยผู้ก่อตั้งโชซอน คือ อีซองกเย แม่ทัพตระกูลอี ขุนศึกยุคโครยอ ที่ทำรัฐประหารตั้งตนขึ้นเป็น พระเจ้าแทโจ พระราชาองค์แรกแห่งราชวงศ์โชซอน ก่อนย้ายเมืองหลวงมาที่
ฮันยาง จนกระทั่งในปี 1897 ฝ่ายจีนพ่ายแพ้ญี่ปุ่นในสงครามอาณานิคมยุคใหม่ (ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1) ฝ่ายญี่ปุ่นจึงพยายามเข้ามายึดโชซอนต่อ ทำให้โชซอนต้องปรับตัวให้มีอารยะขึ้นเพื่อหลีกหนีจากวิกฤตครั้งนี้ ด้วยการยกระดับเป็น จักรวรรดิเกาหลี แต่ในท้ายที่สุดก็โดนญี่ปุ่นกลืนกิน รวบเกาหลีเป็นมณฑลหนึ่งของญี่ปุ่นอย่างเบ็ดเสร็จ ทำให้ตั้งแต่ปี 1910 จนถึงปี 1945 (สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2) เกาหลีเข้าสู่ยุคถูกปกครองโดยจักรวรรดิญี่ปุ่น และเกิดการแบ่งประเทศ กลายเป็น เกาหลีเหนือ – เกาหลีใต้
การเริ่มต้นของโชซอนในการปกครองของ ราชวงศ์อี เกิดขึ้นด้วยฝีมือต่อสู้ของ แม่ทัพอีซองกเย แต่แม่ทัพอีก็ยังมีขุนศึกรุ่นพี่ที่ตัวเองนับถืออีกคนชื่อ แม่ทัพชเวยอง ผู้ได้ชื่อว่าเป็นแม่ทัพที่ซื่อสัตย์ต่อบ้านเมือง (ยุคโครยอ) เป็นที่สุด ดังนั้นเมื่อแม่ทัพอีต้องรวบรวมอำนาจขึ้นเป็น "พระเจ้าแทโจ" (1392–1398) พระราชาองค์ใหม่แห่งคาบสมุทรเกาหลี หนึ่งในสิ่งที่จำเป็นต้องทำก็คือ
การประหารแม่ทัพชเวยอง
การที่พระเจ้าแทโจต้องการให้อีบังซอกขึ้นเป็นรัชทายาทตอกปมแค้นให้ อีบังวอน บุตรในพระมเหสีคนแรก จนเกิดเป็นการก่อรัฐประหาร ฆ่าพี่น้องในพระมเหสีคนที่ 2 และขุนนางที่สนับสนุนราชวงศ์อื่นเพื่อชิงบัลลังก์คืนมา ในตอนแรกอีบังวอนให้ อีบังกวา หรือ พระเจ้าจองจง (1398–1400) ขึ้นมาเป็นพระราชาองค์ที่ 2 แต่สุดท้ายหลังเกมการเมืองอันดุเดือด พระเจ้าจองจงก็สละราชสมบัติและให้ อีบังวอน ขึ้นมาครองราชย์แทน
อีบังวอน หรือ พระเจ้าแทจง พระราชาองค์ที่ 3 แห่งโชซอน (1400–1418) ผู้สร้างปมเคืองข้องใจในประวัติศาสตร์ด้วยการฆ่าพี่น้องและขุนนางมากมายเพื่อชิงบัลลังก์ขึ้นมาเป็นพระราชา แต่ด้วยความสามารถในฐานะผู้ร่วมรบสร้างชาติเคียงข้างพ่อมาตลอด
อีโด หรือ พระเจ้าเซจงมหาราช พระราชาองค์ที่ 4 แห่งโชซอน (1418–1450) ผู้สร้างตัวอักษรเกาหลี (ฮันกึล) ที่ใช้กันมาจนถึงปัจจุบัน พระเจ้าเซจง ยุคนี้ถือเป็นยุครุ่งเรืองของศาสตร์ศิลป์ต่าง ๆ มี ชิบฮย็อนจอน (집현전) สำนักศึกษาปราชญ์ขงจื๊อสถาบันสั่งสอนความรู้และแลกเปลี่ยนวิทยาการที่จะคัดเลือกผู้มีความสามารถเหมาะสมเข้ามาศึกษาโดยไม่แบ่งชนชั้นวรรณะ (จริง ๆ ก็แบ่ง แต่พระเจ้าเซจงก็สนับสนุนผู้มีความสามารถด้วยเช่นกัน) และในสถานที่นี้ก็ได้ให้กำเนิดขุนนางมากความสามารถขึ้นมา เขาคือ จางยองชิล ชาวนาชนชั้นล่างที่มีแม่เป็นกิแซงหลวงจึงได้เข้ามาศึกษาในสำนักนี้ แต่ด้วยความเก่งที่โดดเด่นจึงทำให้เขาเติบโตในหน้าที่การงาน และยังเป็นผู้ประดิษฐ์ “มาตรวัดน้ำฝน” ซึ่งเป็นวิทยาการที่ล้ำมากในยุคนั้น
พระราชาองค์ที่ 5 พระเจ้ามุนจง (1450–1452) ผู้ครองราชย์ต่อจากพ่อ (พระเจ้าเซจง) ได้แค่ 2 ปีก็จากไปด้วยโรคภัย ถือเป็นการเริ่มต้นยุคแห่งการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายของขุนนาง ที่แต่ละฝ่ายสนับสนุนราชวงศ์ต่อไปต่างกันและต้องการผลักดันให้ฝ่ายตนขึ้นเป็นพระราชาให้ได้
องค์ชายซูยาง (ลูกพระเจ้าเซจง) ก่อรัฐประหารปลด พระเจ้าทันจง
พระราชาองค์ที่ 6 (1452–1455) ผู้เป็นหลานออกจากบัลลังก์ และตั้งตนก็ขึ้นเป็น พระเจ้าเซโจ พระราชาที่องค์ 7 (1455–1468) แห่งโชซอนแทน
พระราชาองค์ที่ 8 พระเจ้าเยจง (1468–1469) ลูกของพระเจ้าเยจง อีฮวี พระราชาผู้ถูกลืมและไม่ปรากฏในส่วนไหนของหน้าประวัติศาสตร์เลยแม้แต่น้อย โดยพระองค์ได้ปิดบังความลับอันใหญ่หลวงที่บอกใครไม่ได้ นั่นคือความจริงแล้วพระองค์เป็นสตรีที่กำลังครองบัลลังก์
พระเจ้าซองจง พระราชาองค์ที่ 9 (1469–1494) ผู้เป็นหลานของ พระเจ้าเซโจที่มี พระมเหสีที่ถูกปลดออกจากตำแหน่งและถูกพระราชทานยาพิษให้ พระองค์เป็นแม่ของ องค์ชายยอนซัน (ยอนซันกุน)
พระราชาองค์ที่ 10 ผู้เป็นพระราชาแต่ถูกบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ว่าเป็นเพียงองค์ชาย เพราะเป็นพระราชาที่อื้อฉาวที่สุดในราชวงศ์โชซอน ทำผิดธรรมเนียม เปิดอ่านพงศาวดารโชซอน อ่านแล้วก็โกรธ สั่งฆ่าล้างบางขุนนางทั้งราชวงศ์เพื่อแก้แค้นให้แม่ ไม่สนใจปกครองบ้านเมือง เสพสุขอยู่กับนางบำเรอมากมาย โดยกิแซงข้างกายของยอนซันกุนที่มีชื่อในประวัติศาสตร์มาก ๆ มีชื่อว่า จางนกซู (สนมซุกยง ตระกูลจาง)
พระเจ้าจุงจง พระราชาองค์ที่ 11 (1506–1544) ขึ้นครองราชย์ต่อ ซึ่งก็มีซีรีส์เกี่ยวกับเรื่องราวความรักของสองราชาและการช่วงชิงบัลลังก์โชซอนระหว่างยอนซันกุนและพระเจ้าจุงจง
พระเจ้าอินจง พระราชาองค์ที่ 12 (1544–1545) และ พระเจ้ามยองจง พระราชาองค์ที่ 13 (1545–1567) บทบาทของทั้งสองพระองค์ก็ปรากฏเป็นปมผูกวิ่งหนีโทษตาย หมอหลวงถูกคดีเกี่ยวกับพระราชาต้องลี้หนีภัยไปพร้อมกับลูกสาว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
