คุณเคยรักใครจริงๆ สักคนมั้ย? รักประมาณว่า คุณรู้ว่าเขาเกิดมาเพื่อคุณ
และคุณก็ขาดเขาไปไม่ได้ ไม่ว่าเขาจะทำให้คุณเสียใจ ช้ำใจขนาดไหน
คุณก็ยังคงรักเขาอยู่ดี…. และเขาก็รักคุณไม่เคยร้างลา
ผมรู้จักกับเธอตั้งแต่จำความได้ แม่ผมบอกว่า เราเข้ากันได้ดีมาก
ตอนที่ผมแบเบาะ (แม่บอก) ผมก็ได้เธอนี่แหละอยู่เป็นเพื่อน
คอยดูแล (แม่ผมทำอย่่างกับว่า เธออายุมากกว่าผมหนักหนา)
แม้อายุเราจะเท่ากัน แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างที่แม่บอกผมเลย
เธอคอยดูแล คอยใส่ใจผมตลอด
ไม่ว่าผมจะอยากได้อะไร แค่ผมคิดว่าผมอยากได้
เธอจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ผมได้สิ่งนั้นมาครอบครอง
เธอดีกับผมมาก ดีจนแม่ผมต้องอิจฉา
และบอกให้ผมห่างจากเธอบ้าง
เพราะเธอจะทำให้ผมเคยตัว
คุณว่าผมควรจะเชื่อแม่ผมมั้ย?
ในเมื่อผมอยู่กับเธอแล้ว ผมจะได้ทุกอย่างที่ผมต้องการ
พวกเราโตมาด้วยกัน ยิ่งโตยิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้น
ทุกคนที่เห็นพวกเรา ผมกล้าพูดเลย พวกเขาอิจฉาผม
เธอคอยเอาใจผมทุกอย่าง จนเพื่อนๆ แทบจะทุกคนเลย
บอกผมว่า ให้ห่างๆ เธอไว้บ้าง (พูดเหมือนแม่ผมเลย)
พวกเพื่อนๆ บอกว่า ระวังเธอไว้หน่อย เธอไม่ได้ดี
อย่างที่ผมเข้าใจ และเธอจะทำให้ผมเสียใจ
คุณคิดว่าผมควรจะเชื่อพวกเขามั้ย?
ก็ในเมื่อผมจะได้ทุกอย่างที่ผมต้องการ
เมื่อมีเธออยู่ข้างๆ
และแล้ววันหนึ่ง ผมพบว่า เพื่อนๆ ของผม
ค่อยๆ หายไปทีละคน ด้วยเหตุผลที่ผลรับแทบไม่ได้
ถ้าผมยังสนิทกับเธอ เพื่อนๆ อีกหลายคน
จะเลิกคบผม (“อิจฉากูใช่ป่ะ?” ผมคิด)
การที่ผมไม่ยอมเลิกกับเธอ ทำให้เพื่อนๆ
หลายคนเลิกคบผมไปจริงๆ ตามที่พวกมันบอก
(“เลิกคบไปก็ดี พวกขี้อิจฉา” ผมคิดในใจ)
การที่ถูกเพื่อนเลิกคบ เข้าใจว่าน่าจะส่งผลกระทบกับผม
และน่าจะมากจนแม่ผมต้องพูดให้ผมห่างๆ เธอไว้บ้าง
พอผมเริ่มโตมากขึ้น ได้เรียนรู้มากขึ้น
ผมถึงกับรู้สึกว่า โลกนี้ช่างโหดร้ายกับเรามาก
ไม่ใช่แค่เพื่อนแล้ว ที่ไม่เห็นด้วยกับการที่
ผมใกล้ชิดเธอ ผมว่าทุกคนบนโลกนี้
ไม่มีใครเห็นด้วยสักคน
จะบอกว่า ทุกคนบนโลกอิจฉาผม
ก็ไม่น่าจะใช่แล้วล่ะ พอคิดได้แบบนี้
ก็คงถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจ ทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะ
ผมตัดสินใจบอกลาเธอ
บอกลาเธอที่ผมรู้จักตั้งแต่จำความได้
บอกลาเธอที่คอยดูแลผมมาตลอดตั้งแต่อ้อน แต่ออด
บอกลาเธอเพียงเพราะคนทั้งโลกบอกว่า
เธอไม่ได้หวังดีกับผมจริงๆ คนทั้งโลกพูด
เหมือนกันทุกคนว่า สักวันผมต้องเสียใจเพราะเธอ
แล้วจริงๆ วันนั้นก็มาถึงไปแล้ว
วันนั้น วันที่เพื่อนๆ ผมเลิกคบผมคนแล้วคนเล่า
เพียงเพราะผมไม่ยอมเลิกกับเธอ
คุณเคยบอกเลิก คนที่รักคุณมากๆ มั๋ย?
คุณเคยบอกเลิก คนที่คอยดูแลคุณมา
ตลอดชีวิตของเขามั้ย?
คุณรู้สึกอย่างไร?
ผมทรมานใจมาก ที่ต้องทนเห็นเธอพยายาม
เข้ามาใกล้ชิดกับผม ทั้งๆ ที่ผมพยายาม
บอกเลิกกับเธอ
หลายครั้ง หลายหนที่ผมทนการเรียกร้อง
ของเธอไม่ได้ กลับไปใกล้ชิดกับเธออีก
แล้วก็มาเจ็บใจตัวเอง ที่ใจไม่แข็งพอ
แล้วมันก็เป็นแบบนี้นานหลายปี จนผม
เริ่มรู้สึกหมดศัทธากับตัวเอง
เริ่มรู้สึกหมดความนับถือตัวเอง
ท้อแท้ สิ้นหวัง
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนบอกผมว่า
ผมไม่จำเป็นต้องเลิกกับเธอเลย
ตรงข้ามเลย ผมยิ่งต้องใกล้ชิดเธอให้มาก
ดูแลเธอให้มากกว่านี้
คนๆ นั้นบอกผมว่า เธอไม่ใช่คนไม่ดี
ตรงกันข้ามเลย เธอเกิดมาเพื่อผม
เธอทำทุกอย่างเพื่อให้ผมได้ในสิ่งที่ต้องการ
เธอเกิดมาเพื่อให้ผมประสบความสำเร็จ
ผมตื่นเต้นมาก อย่างน้อยก็มีหนึ่งคนบนโลกใบนี้
ที่เห็นด้วยกับการที่ผมจะมีเธออยู่เคียงข้าง
ผมกราบเขาเป็นอาจารย์ทันที
สอนผมด้วย ผมต้องทำอย่างไร
ผมถึงจะอยู่กับเธอได้อย่างมีความสุข
อาจารย์สอนว่า
ข้อแรก ผมต้องรู้ก่อนว่า ผมต้องการอะไรในชีวิต
ความสำเร็จในชีวิตของผม รูปร่างหน้าตามันเป็นอย่างไร?
สอง ผมต้องใส่ใจเธอให้มากขึ้น
ผมต้องทำความเข้าใจเธอใหม่
ต้องทำความเข้าใจเธอให้มากขึ้น
ต้องรู้ว่าเธอชอบ ไม่ชอบอะไร
ต้องรู้ว่าเธอทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้
สาม ผมต้องทำความเข้าใจกับเธอ
สื่อสารให้เธอรู้ว่า ผมต้องการอะไร
และเธอจะประสานเสริมได้ตรงไหนบ้าง
และสุดท้าย
ผมต้องเป็นฝ่ายดูแลเธอ ไม่ใช่ให้เธอ
ดูแลผมฝ่ายเดียว เพราะไม่ว่าอย่างไร
ไม่ว่าผมจะดูเลเธอรึไม่ ยังไงเธอก็จะดูแล
ผมอยุู่ดี แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เธออาจจะ
เหวี่ยงใส่คนอื่น นั่นคือเหตุผลที่คนอื่นๆ
ให้ผมเลิกกับเธอ
อาจารย์ยังบอกอีกว่า ไม่ว่าผมจะทำตัวแย่กับเธอ
แค่ไหน เธอจะดูแลผมอย่างดีตลอด
เพราะเธอเกิดมาเพื่อผม
เพราะฉะนั้น การที่ผมฟังคนอื่นแล้วจะทิ้งเธอไป
มันเป็นการใจร้ายกับเธอมากๆ แล้วถ้าเธอเสียใจ
แน่นอนที่สุด ผมก็จะได้รับผลกระทบนั้นไปด้วย
อาจารย์ยังบอกว่า อารมณ์…
(เธอที่ผมหมายถึง คือ อารมณ์)
ทุกอิริยาบทของอารมณ์ เกิดขึ้นเพื่อเรา
อารมณ์ทุกอารมณ์เกิดขึ้นเพื่อสื่อสารอะไรบางอย่างกับเรา
สิ่งที่มันไม่ดี ไม่ใช่อารมณ์ แต่เป็นพฤติกรรมของเรา
เป็นการกระทำของเราเองต่างหากที่ส่งผล
กระทบในทางที่ไม่ดี แล้วก็ใช้ข้ออ้าง
ที่สมเหตุสมผลว่า “ทำไปด้วยอารมณ์”
เราเกิดเป็นคน เราทิ้งอารมณ์ไปไม่ได้หรอก
เพราะถ้าเราทิ้งอารมณ์ = เราทิ้งความเป็นคน
ถ้าเรารู้ว่าอารมณ์ไม่ดี เราก็พัฒนาอารมณ์ให้ดี
พออารมณ์ดี เราก็จะอยู่กับอารมณ์ได้
อย่างมีความสุข
เราปล่อยให้อารมณ์ดูแลเรามานานมากเกินไปแล้ว
เกรงใจอารมณ์บ้าง ถึงเวลาที่เราต้องหันกลับมา
ดูแลอารมณ์บ้างแล้วหละ!!!
ขอให้ทุกคนสนุกและมีความสุข
กับการดูแลอารมณ์นะครับ
จำได้นะครับว่า
“อารมณ์ทุกอารมณ์ เกิดขึ้นเพื่อสื่อสาร เพื่อบอก
อะไรกับเราบางอย่าง และที่สำคัญ พวกเธอ
เกิดมาเพื่อทำให้เราประสบความสุข และ
ความสำเร็จในชีวิต”
#โค้ชจ๋าย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
