สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “คน” กับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ”สัตว์” มีความเหมือน หรือ ต่างกันอย่างไรบ้าง ?
ผมชอบคำถาม คุณอาทิตย์เรือนสิบ มากๆเลยครับ คุณเป็นคนมีอะไรบางอย่าง
แล้วมีแง่คิดในเชิงปรัชญาดีครับ
คำถามแต่ละคำนั้น มีประโยชน์ และดึงศักยภาพทางความคิดของผู้ที่ตอบ
ได้อย่างมหาศาลเลยจริงๆ
ผมขอตอบในมุมมองของผมนะครับ
ก่อนอื่นเราต้องดูความหมายทีละอย่างก่อน
แล้วค่อยไปเทียบความแตกต่างกัน
คำว่าสัตว์ ส่วนใหญ่ หมายถึง เดรัจฉาน
แต่อีกนัยยะหนึ่งจะรวมถึงมนุษย์ด้วยก็ได้
โดยจะเรียกรวมๆว่าสัตว์โลก
แต่ในที่นี่จะยกตัวอย่างคำว่าสัตว์
เป็นเดรัจฉานก่อนก็แล้วกันนะครับ
สัตว์ มีคุณสมบัติที่แตกต่างกับมนุษย์ คือ
ไม่รู้เหตุผล แยกผิดชอบชั่วดีไม่ได้
สังหารเหยื่อได้อย่างไม่รู้สึกสงสาร
มีพฤติกรรมที่เน้นไปในทาง
สัญชาตญาณซะส่วนใหญ่
โดยไร้การสำนึก และระลึกรู้อะไรหลายๆอย่าง
เพื่อจะใช้สัญชาตญาณพื้นฐานที่ทำให้อยู่รอด
เช่น อยากนอนก็นอน หิวก็กิน ออกล่าเหยื่อ
และเมื่อถึงฤดูติดสัตว์ ก็ออกสมสู่กัน
ไม่เว้นแม้แต่กระทั่งญาติพี่น้อง แม่ตัวเอง พี่สาว น้องชาย สายเลือดเดียวกันก็สมสู่กันได้หมด
โดยที่ไร้จิตสำนึกควบคุม
และนี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้สัตว์แตกต่างจากคน
คนหมายถึง
สิ่งที่ใช้กวนอะไรบางอย่างที่นอนก้น
หรือเกาะกันอยู่เป็นกลุ่มก้อนให้กระจายออก
คำว่า คน คือความวุ่นวาย
หรือยุ่งอยู่ตลอดเวลา สับสนแตกแขนงหยิบย่อย
นำไปสู่ความไร้ระเบียบวินัย
ผสมผสานปนเปกันไปหมด
คำว่า คน แท้จริงแล้วต่างจากคำว่า มนุษย์
คนหมายถึงสิ่งมีชีวิตที่วุ่นวาย
มนุษย์หมายถึงสิ่งมีชีวิตที่มีใจสูง นิ่ง มั่นคง สงบ
ผมจะขอยกตัวอย่าง คนกับสัตว์
ว่าต่างกันอย่างไรบ้าง เพื่อความชัดเจนนะครับ
คนเราส่วนใหญ่มักคิดว่า คนมีคุณค่าสูงกว่าสัตว์
แต่ถ้าเราจะตอบในเชิงปรัชญาและแง่คิดที่ลึกซึ้ง
เราแทบไม่ต่างจากสัตว์เลยในพื้นฐานสัญชาตญาณ
ในคำว่า คน จะถูกจำแนกได้หลายอย่าง
บางคนก็ไม่ต่างจากสัตว์
แม้แต่จิตใจหรือวิญญาณก็เป็นเยี่ยงเดรัจฉาน
แต่กลับสูงศักดิ์ด้วยฐานะและเงินทอง
บางคนก็สามารถสังหารเพื่อนร่วมโลกได้
อย่างไร้จิตเมตตา อุ้มหาย อุ้มฆ่า เสพสมกำหนัด
ไม่เว้นแม้แต่กระทั่งสายเลือดตัวเอง
เพื่อสนองตัณหาและความอยาก
ในลาภ ยศ สรรเสริญ
ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่คุณค่าของความเป็นคน
และไม่คู่ควรกับคำว่า มนุษย์ เลยด้วยซ้ำ
อีกนัยยะหนึ่งคำว่า คน ก็หมายถึง มนุษย์
โดยในทีนี่จะไม่มีความวุ่นวาย ในกมลสันดาน
มีความสามารถที่จะอดทนฝืนใจ
อยู่เหนือต่ออำนาจกิเลสใฝ่ต่ำได้
แม้จะเกลียดจนอยากจะฆ่า แต่ก็ไม่ทำ
อยากสอดใส่ทางเพศจนจุกอกตาย ก็ฝืนทนได้
เพราะคนที่เป็นมนุษย์จะมีจิตสำนึก
ที่สามารถตระหนักระลึกรู้ถึงอะไรบางอย่าง
ที่แยกแยะถึงคุณงามความดีได้
โดยจิตที่คงความเป็นมนุษย์ได้โดยสมบูรณ์
(มีจิตใจที่คู่ควรในกายมนุษย์ )
โดยปกติคำว่ามนุษย์นั้น
หากไม่บกพร่องทางด้านจิตสำนึก
มันจะมีสัญญาณเตือนวัดระดับ
ความเป็นมนุษย์อยู่
หากสัญญาณเตือนเหล่านั้นรุนแรงขึ้น
มักจะนำมนุษย์ไปสู่คำว่า คน
และจากคำว่า คน ก็จะนำไปสู่คำว่าสัตว์
และจะกลายเป็นสัตว์ในร่างคนในที่สุด
สัญญาณเตือนเหล่านั้น ได้แก่
สัญญาณเตือนที่1 คือความรู้สึกผิดรุนแรง
สัญญาณเตือนที่ 2 เมื่อทำไประยะหนึ่งไม่เลิกได้แก่ความรู้สึกมืดมนและการมองโลกในแง่ร้าย
สัญญาณเตือนที่ 3 ได้แก่ความรู้สึกด้านชาและเหลือสำนึกผิดชอบชั่วดีน้อยลงทุกที
มนุษย์ที่มีจิตใจแข็งแกร่ง
และไม่บกพร่องด้านจิตสำนึก
แค่สัญญาณเตือนที่ 1 เขาก็เลิกทำแล้วล่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
