เรามาดูนิสัยมนุษย์ในโลกนี้
สมัยนี้ทุกคนเกิดมาก็ได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ อะไรมากมายที่เกิดขึ้นในแต่ละยุคสมัย ทำไมถึงมีสงครามเกิดขึ้น สงครามกลางเมือง สงครามชิงบ้านชิงเมือง สงครามอะไรมากมาย เรื่องราวอะไรที่ต้องรบกัน แล้วสัตว์ที่หวงแหนถิ่นที่อยู่อาศัย ก็กัดกันเป็นตัวอย่างให้เราดูนิสัยสัตว์เมื่อรบกันก็ล้วนอาศัยความรู้ทางโลกที่ร่ำเรียนกัน เอามาใช้ห้ำหั่นกัน เวลารบกัน คนที่อยู่คนละฝ่าย ไม่รู้จักกัน เจอะเจอกัน ก็เห็นอีกฝ่ายเป็นศัตรู ต้องทำลายให้สิ้นซาก ใครมีเล่ห์ มีชั้นเชิง มีไหวพริบ ก็นำออกมาประหัตประหารกัน
เรื่องทำนองนี้ เป็นเพราะอะไรล่ะ ต่างฝ่ายต่างก็ล้วนมีความรู้ เสาะแสวงหาหาความรู้ ต่างๆ นำมาพัฒนา พัฒนาอะไรมากมายให้ผู้คน ขณะเดียวกัน ก็พัฒนาอาวุธไว้ปกป้อง ทำลายอีกฝ่ายที่เห็นเป็นศัตรูเป็นคู่แข่ง เกรงกลัวว่า ถ้าไม่แอบพัฒนาลับๆ ให้มีอะไรๆที่เหนือกว่า ตนเองก็จะเสียเปรียบ แล้วนั้น มันก็ล้วนเป็นนิสัยที่ปะปนในมนุษย์ ที่มีการรวมตัวกัน แบ่งฝักแบ่งฝ่าย นี้หรือความดีทางโลก ที่เหล่ามนุษย์เสาะแสวงหา ที่สุดแล้ว ก็นำมาหักล้างทำลายกันเอง
ยิ่งพัฒนาไปมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพัฒนาให้มนุษย์เดือดร้อนรวดเร็วมากขึ้น ทำลายกันได้มาขึ้น เมื่อเกิดศึกสงคราม เรื่องราวทำนองนี้ โลกจึงหาสันติสุขที่แท้จริงกันไม่ได้เลย ก็เพราะผลประโยชน์ ความโลภ แย่งชิงให้มีอำนาจ ให้เหนือกว่าผู่ที่เห็นเป็นคู่แข่งศัตรู เมื่อเห็นใครเป็นศัตรู ก็ต้องหาเรื่องปรุงแต่ง หลอกหลอน โฆษณา เพื่อทำลายอีกฝ่ายหนึ่ง ทำอย่างไรก็ได้ใส่งร้ายป้ายสี อีกฝ่ายที่ตนเองเห็นไม่เป็นมิตร ให้หลอกให้ผู้คนที่ได้เห็นได้ยินได้ฟัง เรื่องราวที่ฝ่ายตนเล่ามานี้ ให้น่าเชือถือ ด้วยสรรเสริญปั่นแต่งเรื่องราวต่างๆ มันจับแพะชนแกะ สร้างอุปโลกน์ ให้คนเค้าหลงเชื่อ นั่นก็เพราะมนุษย์ด้วยกัน มันเป็นคนชั่ว มีความรู้มากมายในเรื่องราวของโลก ก็กระทำเรื่องชั่วๆได้ ไม่ต้องปราณีใคร
ทุกคนที่เป็นมนุษย์ก็ล้วนมีปัญญาเป็นของตน ก็สามารถดูแยกแยะ ได้ว่าอะไรที่เกิด กระทบมีผลกับการดำเนินชีวิตของมนุษย์ด้วยกันเองอย่างไร ทุกคนก็เรียกร้องหาความยุติธรรม สันติภาพ สันติวิธี อะไรต่างๆ แต่จิตใจในใจก็ยังเห็นนั้นคนนี้เป็นศัตรู แบ่งพรค แบ่งพวก กลัวใครได้เปรียบเสียเปรียบมากกว่า เพราะโลกมันก็เป็นแบบนี้ มีความทะเยอทะยาน อยากเป็นใหญ่เป็นโต ต้องมีพวกพ้องบริวาร มีผู้สนับสนุน ให้ขึ้นสู่อำนาจ หวังจะได้ในสิ่งที่ตนปรารถนา ทรัพย์สินเงินทองชื่อเสียงเกียรติยศ ให้รู้สึกมีความมั่นคงปลอดภัยในชีวิตของตน
นี่แหละ นิสัยมนุษย์ที่ยังไม่มีการพัฒนา ที่วนเวียนอยู่ ศึกสงครามจึงเกิดมาได้ทุกยุค ก็ไปไล่เรียงดูว่าจริงมั้ย เมือพันปี กี่พันปี ก็รบกัน รุ่นโน้น รุ่นนี้ ก็รบกัน ทุกรู่นที่เกิดมา ก็มารบกันต่อไปอีก ก็มีการพัฒนาการรบให้มากขึ้นทันสมัย ที่มนุษย์เรียกร้องหาคำว่า เจริญ แต่ไม่เคยหันเข้ามาดูใจตัวเองว่าเจริญอะไรกัน หยิ่งยโสทรนงได้เมื่อกายนี้ยังแข็งแรง มีเรี่ยวแรงดี มีกำลังวังชาดี เจ็บป่วยใกล้ตาย ก็เรียกร้อง ใครก็ได้ ช่วยด้วยๆ ทุกข์ทรมานเหลือเกิน ช่วยด้วยๆ มันน่าสงสารกับน่าสมเพช ละคนกันปะปนกันเมื่อพบเห็น เราก็ดูเอาช่วงโรคระบาดCovid-19 นี้เป็นยังไงกัน วุ่นวายกัน กลัวเจ็บกลัวตายกัน มันแสดงให้เห็นว่าคนเรามาอาศัยชั่วขณะหนึ่ง เจ็บป่วยก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว มีเงินมีทองต้องหมดไปกับกายที่ต้องรักษา เหมือนเค้ามาเตือนว่า อยู่กับโลกนี้ ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น จะเอาอะไรไป เมื่อหมดลม
นี่มิใช่ว่าจะไปซ้ำเติมคนที่เจ็บป่วยใกล้ตาย แต่เพื่อศึกษาทบทวนตนเองต่างหาก จะได้ไม่ประมาทกับชีวิตของตน จะได้มีความสุขกับชีวิตในโลกชั่วขณะหนึ่ง ที่เราเป็นเพียงจิตน้อยๆ มาอาศัยชั่วขณะหนึ่ง ก็ต้องจากลาโลก เหมือนบรรพบุรุษรุ่นแล้วรุ่นเล่าที่จากไปเหมือนกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
