“สิบสองปริศนาธรรม”
หนึ่ง "ทองแท่งจะไร้ค่า" น่าอนาถ
คำพระศาสดาเบือนหน้าหนี
ใครหยิบยกมาสนทนาพาที
มองไม่มีแก่นสารประการใด
สอง "พระปฏิมาเป็นกากปูน"
จะศรัทธาเทิดทูนก็หาไม่
เข้าวัดถ่ายรูปอวดสวยกว่าใคร
มิสนใจแก่นธรรมพระสัมมา
สาม "กลากเกลื้อนจะเพิ่มพูน" พานรังเกียจ
จะหยามเหยียดคุณธรรมต่ำคุณค่า
"เห็นกงจักรเป็นดอกบัว" บานโสภา
ความเถื่อนถ่อยธรรมดาชักพาไป
สี่ "พระพิรุณจะซบเซา" น่าเศร้าโศก
สังคมโลกอาดูรโดยล้วนโหยไห้
เอารัดเอาเปรียบปวงสิ้นห่วงใย
หลากหลายแล้งน้ำใจไร้ปรานี
ห้า "ผ้าเหลืองจะโดนย่ำ" ให้ต่ำต้อย
พระปฏิบัติเหลือน้อยทำหน้าที่
ลืมคำสอนพระศาสดาสร้างราคี
สังคมมีตราบาปอาบอธรรม
หก "ตะกวดดำจะเป็นเจ้า" เข้าครองเมือง
คนชั่วเรืองอำนาจชาติตกต่ำ
"กินสินบาทคาดสินบน" คนก่อกรรม
ความมืดดำคลุมครอบอยู่รอบกาย
เจ็ด "ดอกตูมโรยแต่เช้า" ชวนอดสู
รีบมีคู่สู่สมนิยมหมาย
ลืมพ่อแม่ลืมคำสอนลืมอับอาย
รู้มิควรด่วนง่ายก็สายเกิน
แปด "หมาหัวเน่าผึ้งจะตอม" เพราะหอมกลิ่น
คนชั่วสิ้นยางอายไม่ขวยเขิน
"ผู้ดีเดินตรอกขี้ครอกเดิน
ถนน" ดุ่มดำเนินไม่อายใคร
เก้า "บุปผาจะเป็นหมัน" ผันคุณค่า
คนชั่วสร้างศรัทธาพาเลื่อมใส
พร้อมนับถือเงินตรากว่าสิ่งใด
นับถือหัวโขนคนใส่ไม่สมควร
สิบ ทุก "คืนและวันจะสั้นเข้า"
หลงมัวเมาเขลาใจไม่คิดหวน
รื่นเริงบันเทิงใจไม่ทบทวน
ชีพเร่งด่วนหาเงินเพลินจนตาย
สิบเอ็ด "นกน้อยจะลืมเหย้า" ลืมเผ่าพันธุ์
ลูกหลานนั้นลืมพ่อแม่หมดความหมาย
ลืมแผ่นดินถิ่นเกิดกำเนิดกาย
ลืมเชื้อสายโลหิตผิดคลองธรรม
สิบสอง "โคถึกเฒ่าจะวังเวง" เอกา
สิ้นลูกหลานเยียวยาอุปถัมภ์
ต้องทนทุกข์ทรมานพานระกำ
ชีพชอกช้ำหลั่งน้ำตาทารุณจริง
"สิบสองปริศนาธรรม" นำครวญคิด
เป็นวิกฤตพิษภัยเลวร้ายยิ่ง
เป็นหน้าที่ทุกคนควรท้วงติง
ร่วมสร้างสิ่งดีงามสร้างสังคม
คำ : ว่าที่ร.ต.พิทักษ์ บุณยะโอภาส
credit:เวทีนักกลอน
Thanks like love comments follow all fc @min Rookie
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
