ความสุขกับเรื่องเล็กๆตามแบบฉบับคนญี่ปุ่น
วันนี้จะมาแชร์สิ่งที่เราได้จากการรู้จักมักจี่คุ้นเคยกับคนญี่ปุ่นมา 8 ปีนะ เรามาแชร์วันนี้เพราะเรารู้สึกตกตะกอนได้แล้ว
เมื่อก่อน เราจะแอบคิดว่าคนญี่ปุ่นเป็นคนที่เยอะ เป็นคนที่ชอบลงรายละเอียดมากเกินไป หรือทำไมคนญี่ปุ่นเค้าถึงได้รู้สึกภูมิใจในสิ่งเล็กๆที่เค้าทำกันมากนัก
บางทีเรายอมรับ เรารู้สึกว่ามันจริงไหมไอ้ความรู้สึกแบบที่เค้าแสดงออกมาจากการที่เค้ารู้สึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัว แม้ว่าบางทีเค้าจะแพ้อะไรหรือเสียใจอะไรเค้าก็ขอบคุณอยู่ดี
หรืออย่างเรื่องเล็กๆน้อยๆ อาจจะดูตลกในสายตาคนไทย เช่น เค้าได้จัดโต๊ะทำงานใหม่ เค้าก็รู้สึกภูมิใจที่ได้ทำ ยอมรับเราเข้าไม่ถึงความรู้สึกนี้ เราสงสัยว่ามันจริงไหมมาโดยตลอด
จุดเปลี่ยนของเราคือหลังคลอดริโกะมาเราเผชิญกับสภาะซึมเศร้า เราขาดความนับถือตัวเอง ในใจคิดอย่างเดียวว่าอยากออกจากตรงนี้หนีไปทำงานๆ ไม่ว่าสามีหรือแม่สามีจะบอกว่าเธอเก่งมากแล้วที่ทำมาได้ขนาดนี้คนเดียวเราก็ไม่ฟัง สามีกลับมาบ้านดึกเราเหนื่อยเราเลยไม่ทำกับข้าว สามีอยากคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กับเรา เช่นเรื่องงาน เพราะเราเคยทำงานมาก่อน เราก็เอาแต่วิจารณ์พูดถึงแต่หลักการๆ ถ้าอย่างนั้น ถ้าอย่างนี้ ถ้าคนนั้น ถ้าคนนี้ ถ้าๆๆๆ เพราะเราโมโหคนเหล่านั้นที่ทำให้สามีต้องกลับดึก จนสามีคือแบบเสียใจที่เราเอาแต่โมโหเอาแต่บอกว่าอยากไปทำงานจะได้มีความสุข
วันนึง เราหันมามองสามี ทำไมวันนี้ไม่มีข้าวให้เค้ากิน เราลองคิดพิจารณาตัวเองพบว่าเราติดอยู่กับคำว่าความสุขของเรามันต้องเป็นการที่เราต้องได้ทำสิ่งใหญ่ๆ สิ่งที่ต้องมีคนเห็น คนยอมรับเท่านั้น เช่น ไปทำงานก็ต้องไปทำให้สุดตัวจนทุกคนยอมรับ เราเลยคิดเอาแต่ว่าต้องไปทำงานจะได้มีความสุข
ทำไม การที่เราทำกับข้าวดีๆ อยู่หลังครัว ให้สามีและลูกๆกินมันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?
เราตั้งสติใหม่ วันนี้เราจะจัดบ้าน ขอเคลียร์พื้นที่ตรงนี้ๆ ต้องการภาพออกมาแบบไหนเราลิสต์ไว้ ออกไปซื้อกลับมาจัดเรียบร้อย เห้ย รู้สึกดี
เอาอีก วันนี้จะทำซุปที่มีประโยชน์ เสริชหาๆ วัตถุดิบอะไรบ้างลิสต์ไว้ ออกไปซื้อ กลับมาทำ สามีกลับมาทานหมด ลูกสองคนทานหมด ทุกคนบอกอร่อยมาก
เห้ย รู้สึกดี
เอาอีก วันนี้ขอจัดมุมเด็ก ออกไอเดียกับลูก ลิสต์ไว้ต้องการอะไรบ้าง ออกไปซิ้อ กลับมาจัด ลูกบอกหนูจะตั้งใจเรียนค่ะแม่ เห้ย รู้สึกดี
ทำไมเรารู้สึกดีขนาดนี้ ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องเล็กๆที่เราเคยมองข้าม
แปลกอีกพอลูกบอกว่าหนูจะตั้งใจเรียนจากการจัดมุมเด็กให้หรือสามีบอกกับข้าวอร่อย เรารู้สึกขอบคุณพวกเค้าที่ทำให้เรารู้สึกดีขนาดนี้
เวลาสามีกลับบ้านดึกเราเลิกโทษคนอื่น เรามองว่าเค้าเหนื่อยมากเมนูอะไรที่จะช่วยเพิ่มกำลังใจ กำลังกายให้เค้าได้ พอเราทำแล้วเค้าทานและบอกว่าสดชื่นก่อนจะออกไปทำงาน เห้ย เรารู้สึกดีมาก
นี่หรือคือความรู้ของคนญี่ปุ่นที่ภาคภูมิใจที่ได้ตั้งใจทำสิ่งเล็กๆน้อยๆและขอบคุณสิ่งต่างๆรอบตัวไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม
เราไม่ได้อยากเป็นคนญี่ปุ่นนะ เราเป็นคนไทย คนไทยที่ได้มีโอกาสมาเรียนรู้วิธีคิดแบบคนญี่ปุ่นที่พอเราทำตามมันทำให้เราดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น เราลบภาพในใจที่เราเคยคิดว่ามันไม่จริงหรอกความรู้สึกแบบนี้ออกไปได้เลย คนญี่ปุ่นไม่ได้โลกสวย เค้ามองหาความสุขที่อยู่ตรงหน้าและทำมันให้ดี ขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้เค้ามีวันนี้ เป็นความสุขเรียบง่ายที่ทำได้ทันทีจริงๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
