"ป้าไม่หยุดบ้างหรอ"
ฉันถาม 'ป้า' ทั้งๆ ที่ก็พอรู้คำตอบ
'ป้า' เป็นพนักงานที่บริษัททำความสะอาดเจ้าใหม่ส่งมาให้มาดูแลความสะอาดที่ร้านของฉันได้ 2 เดือนแล้ว
'ป้า' มีรูปร่างผอม ตัวเล็ก ผมสั้น แต่ในวัยเกือบ 60 นั้นนับว่าแข็งแรง กระฉับกระเฉงมาก
ภาพที่เห็นบ่อยๆ คือ 'ป้า' มักจะเดินไปทั่วร้านขนาด 2,000 กว่า ตรม.ทั้งวัน เพื่อทำความสะอาด ไม่ใช่แค่กวาดถูร้าน แต่ยังมักปีนขึ้นไปเช็ดบนชั้นเหล็กวางสินค้าตรงนู้นบ้าง ตรงนี้บ้าง (ทั้งๆ ที่ชั้นวางสินค้า ไม่ใช่ส่วนที่ป้าต้องทำให้) นั่งยองลงบนพื้นเพื่อแกะสติ๊กเกอร์ที่ติดหล่นบนพื้นบ้าง
ฟีดแบ็กที่ได้จากทีมหลายคนคือบอกว่า ป้าเป็นคนขยัน ทำงานเรียบร้อย และละเอียดมาก
"ไม่ได้หยุดเลยค่ะคุณเก๋ ยังหาคนทำแทนไม่ได้" ป้าหยุดถูพื้น
"...แต่ก็ดี จะได้เงินเยอะหน่อยค่ะ" ป้ายิ้มพร้อมคำตอบ
"แล้วสุขภาพจะโอเคหรอคะ ไหวหรอ"
"ป้าเริ่มชินแล้วค่ะ ทำที่นี่ดีกว่าที่เก่า ตรงที่มีเวลาพักเยอะ ตื่น 6 โมงก็มาทำงานทัน 6 โมงเย็นก็ได้กลับบ้านแล้ว ทำแค่ 8 ชม."
"ที่เก่าป้าทำกี่ ชม.คะ"
'ที่เก่าเค้าให้ทำ 11 ชม. ค่ะ ต้องตื่นแต่มืด ถึงบ้านก็ดึกแล้ว แต่ดีอย่างเดียว ได้เงินเยอะหน่อย"
"แต่ที่นี่ทำงานทุกวัน ป้าไม่มีคนมาแทนเลย ไม่ได้หยุดเลย ไหวหรอ " ฉันยังถามคำถามเดิม
"ทำทุกวันก็ได้เงินเยอะหน่อยค่ะ ที่นี่ทำแค่ 8 ชม. ให้ทำทุกวันก็ไหวค่ะ" ป้าตอบพร้อมรอยยิ้มเหมือนเคย
"...ป้าต้องเลี้ยงแม่ด้วย เลยต้องหาเงินเยอะหน่อย" ป้าอธิบายเพิ่ม
"ป้าอยู่กับแม่หรอคะ"
"ใช่ค่ะ อยู่กันแค่ 2 คน แกอายุ 78 แล้ว"
"แล้วป้ามาทำงาน ใครดูแลแม่อ่ะคะ"
"ไม่มีค่ะ แกก็อยู่คนเดียว แต่แกแข็งแรง ยังตื่นมาหุงข้าวให้ป้าทุกวัน" รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าป้าทันทีที่พูดจบ
"เสียดาย ที่ตอนนั้นไม่มีแฟนใหม่ ถ้ามีคงสบายกว่านี้.....หลังตอนที่แฟนเสียไปน่ะค่ะ"
ป้าคงเห็นฉันทำหน้างง เลยหันมาอธิบายเพิ่ม พร้อมกับลงไปนั่งยองๆ บนพื้น พยายามแกะเศษสติ๊กเกอร์ที่ติดบนพื้นออก
"เก๋ว่าบางที สำหรับบางคน ไม่มีอาจจะดีกว่าก็ได้นะคะ บางคนถ้ามีแล้วไม่ดี อาจจะทำให้แย่กว่าเดิม"
"ไม่ต้องมีห่วงอะเนอะ" ป้าพูดไปพยักหน้าไป มือก็ยังแกะเศษสติ๊กเกอร์ไป
"เก๋หมายถึงบางคน อยู่คนเดียวก็อาจจะสบายใจกว่าค่ะ"
มือที่แกะสติ๊กเกอร์บนพื้นหยุดชะงัก ป้าเงยหน้าขึ้น...
"ขอบคุณนะคะ...ขอบคุณ"
ป้าพูดราวกับคำพูดของฉันเมื่อกี้ช่วยปลอบประโลมบางเหตุการณ์ - บางอย่างในตัวป้า
ป้าลุกขึ้น จับไม้ถูพื้นก้มเช็ดต่อ
"แม่ของป้าเคยเป็นมะเร็งค่ะ แต่หายแล้ว
ตอนนี้เป็นเบาหวาน ตอนเช้าแกจะลุกมา นั่งมอไซค์ไปตลาด ทำข้าวให้กิน หุงข้าวให้ป้ากินทุกวัน
....กลับถึงบ้านเจอหน้าแม่ก็ชื่นใจค่ะ"
รอยยิ้มของป้าใต้แมสก์เวลาพูดถึงแม่ ถึงจะเห็นได้แค่ตา แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่ใครได้มาเห็น ก็คงรู้สึกได้จริงๆ ว่าการกลับบ้านไปเจอหน้าแม่ของป้า มันเย็นชื่นใจจริงๆ
"เวลาทำอะไร พอนึกถึงแม่ มันก็มีความสุขค่ะ
เวลาทำงาน กลับถึงบ้านไปเจอหน้าแม่ ก็ชื่นใจ"
ป้าพูดถึงสาเหตุที่ทำให้ป้ายิ้มออกมาอีกครั้ง
"เก๋ว่า คนที่นึกถึงพ่อแม่ ทำอะไรเพื่อพ่อแม่ตลอด มักจะมีแต่คนคอยช่วยเหลือ สนับสนุนนะคะ"
ป้ายิ้มหลังฟังฉันพูดจบ
ฉันว่า แวบนึงฉันเห็นดวงตาของเด็กผู้หญิงที่รักและเทิดทูนแม่เหมือนดวงใจ อยู่ในร่างของ 'ป้า' วัยเกือบ 60 ตรงหน้า...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
