ว้าว เราไม่ได้เจอกันนานมากเลยครับ
ช่วงนี้ผมหายหน้าหายตาไปเขียนนิยายลงในแพลตฟอร์มใหม่อยู่ครับ
ค่อนข้างเขียนมันส์พอตัวเลยครับ แม้ว่าช่วงนี้ออกจะตัน ๆ หน่อยก็ตาม(ฮา)
เรื่องราวของวันนี้เหมือนกับเป็นไดอารี่เสียมากกว่า
เพราะงั้นหากรู้สึกว่าอยากอ่านแนวเรื่องธรรมะบ้าง เดี๋ยวมีความคิดเมื่อไหร่จะมาเขียนนะครับ
อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่า ผมนั้นชอบศาสนาพุทธขนาดไหน
หรือท่านไม่รู้? ไม่เป็นไรครับ รู้ไว้แหละครับว่า ผมชอบศาสนาพุทธมาก
การเขียนนิยายของผมนั้นจึงอ้างอิงเรื่องพุทธวจนไปส่วนหนึ่ง
ส่วนอีกส่วน ก็แต่งเติมให้มันมีความไหลลื่น ไม่ออกแนวธรรมะเกินไป ให้มีความสนุกอยู่บ้าง
ผมค่อนข้างรู้สึกสนุกมากเลยครับ เพราะใช้จินตนาการในการแต่ง
ความสนุกของนิยายแต่งเองนั้น คือเราสามารถเดินเรื่องอย่างไรก็ได้ตามใจเรา
แม้ว่าถ้าหากเราอยากดัง ก็ต้องตั้งใจเขียนพล็อตเสียหน่อยก็ตาม
ผมเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางของชายคนหนึ่ง แล้วพบเจอเรื่องราวต่าง ๆ ที่น่าสนใจ
เรื่องที่น่าสนใจที่นี้คือเรื่องที่ผมคิดว่ามันน่าสนใจนั้นแหละครับ ไม่ได้เป็นความเห็นของนักอ่านเสียเท่าไหร่(ฮา)
พูดกันตามตรงนั้น ผมไม่อาจทราบได้เลยว่า ตอนจบของเรื่องราวนั้นจะจบอย่างไร แล้วตัวเอกจะเจออะไรบ้าง
ผมปล่อยไปตามอารมณ์และนึกคิดเหตุการณ์ที่เราอ่านแล้วสนุกก็เท่านั้นเอง
ผมรู้สึกว่าการเขียนในสิ่งที่เราอยากอ่าน มันสำคัญเป็นอย่างมาก
เพราะถ้าหากเรานั้นไม่ชอบเรื่องที่เราแต่ง เราจะแต่งมันเพื่ออะไรกัน จริงไหมครับ?
ผมเลยแต่งออกตามใจตัวเองสุด ๆ แล้วก็รอวันที่มีบรรณาธิการมากำกับผมอีกทีหนึ่ง
ผมไม่เคยทราบเลยว่า
ตัวผมในอนาคต จะหันมาเขียนบทความ หรือ เขียนนิยายตามเว็บไซต์
แม้ว่ามันอาจไม่ใช่งานที่มีรายได้ที่มั่นคงตั้งแต่แรก
แต่ก็เป็นงานที่เรามีความสุขอย่างหนึ่งในชีวิต
ผมจำได้ดีตอนที่ผมนั้นเริ่มวาดรูปครั้งแรกตอนเด็ก
ผมแต่งเรื่องราวของเพื่อนในจินตนาการ และออกแบบหน้าตา นิสัยของพวกเขาเหล่านั้นมาเป็นเพื่อนยามเหงาตอนผมอยู่บ้าน
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนเยอะเสียเท่าไหร่ เพราะงั้นการวาดเพื่อนในจินตนาการเป็นอะไรที่ผมมีความสุขเป็นอย่างมาก
และความรู้สึกนั้นก็ได้กลับมาอีกครั้งกับการเขียนบทความหรือเขียนนิยาย
แม้ว่าการเขียนบทความนั้นอาจไม่มีตัวละครที่ออกมาโลดแล่น แต่การที่นิ้วได้สัมผัสกับคีย์บอร์ดแล้วเคาะตัวอักษรไปนั้น เป็นความสุขอย่างที่สุด
และเมื่อเรามีจินตนาการบวกกับการพิมพ์ ทำให้เกิดเรื่องราวของนิยายในหัวเราอย่างสร้างสรรค์
ผมรู้สึกได้เลยว่า ได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง แม้ว่าผมนั้นจะอายุแค่หลัก 20 ต้น ๆ
และผมรับรู้ได้เลยว่า ผมเขียนบทความหรือนิยายมาต่อเนื่องเป็นสัปดาห์แล้ว และก็ไม่มีท่าทางที่จะเบื่อเลย
ก็ใช่ที่มันอาจมีทางตันบ้าง แต่เราก็แค่นั่งฟังเพลง แล้วก็จมอยู่กับพอดแคสต์พุทธวจนสักหน่อย เดี๋ยวมันก็โผล่ออกมาพร้อมไอเดียต่าง ๆ เอง
ชีวิตผมในตอนนี้ ผมว่าไม่แย่เท่าไหร่นะ
แม้ว่าเราต้องทำงานที่น่าเบื่อเพื่อได้ตังค์มาจ่ายค่าอินเตอร์เน็ต และค่าอื่น ๆ
และมีความหวังว่าสักวันเรานั้นจะสามารถหาเลี้ยงชีพด้วยการเขียนบทความ หรือ การเขียนนิยายได้ซักวัน
นั่นก็มากพอแล้วที่ทำให้ผมยังต้องเดินหน้าต่อไปในสายงานเขียน
ผมอยากที่จะเขียนหนังสือซักเล่มจริง ๆ ผมอยากที่จะเขียนที่มันพลั่งพลูอยู่ในหัว
เขียนถึงแนวคิดของตัวเอง แล้วรอคำตอบจากทางบ้านว่ามีความคิดเห็นอย่างไร
แม้ว่าเราจะต้องเจอกับคำดูถูก หรือ คำสบประมาท และการด่าทอกันเพราะเขียนไม่พูกจริตคนอ่าน
แต่ผมก็ยังคงเขียนบทความนี้ต่อไป
ถ้าหากมันเป็นงานหลักที่เลี้ยงชีพไม่ได้
ก็ขอเป็นงานอดิเรกที่เลี้ยงจิตวิญญาณผมก็แล้วกัน
คิมห์ณกาล
ด้วยรักและความเคารพ
คิมห์ณกาล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
