5 เม.ย. 2022 เวลา 18:30 • ความคิดเห็น
นานมากที่ไม่ได้เขียน blog ช่วงเวลา 3 เดือน ตะ้งแต่ปีใหม่ ที่ผ่านมา เจอเรื่องมากมายที่เปลี่ยนบางอย่างของชีวิต ทุกข์เศร้า หม่นหมองไร้ทางออก
จิตใจบอบช้ำมาก ขอไม่ลงลึกนะ แต่ก็อยากจะแชร์บางส่วนให้กับคนที่ได้อ่านข้อความนี้
ตั้งแต่โต ถามว่าเราได้คิดอะไร มีอิสระภาพในการใช้ชีวิตไหม ? มีนะ แต่ทำไมบางทีเราก็ยังคิดว่า ก็ไม่ได้ขนาดนั้น
พอเรามานึกย้อนดู: จริงอยู่เรามีอิสระคือไปไหนมาไหน ทำอะไรเอง แต่มันก็มีบางอย่างอยู่ คือเราเป็นคนที่พอมีใครบอก ขอให้ช่วย หรือขอให้เราไปทำตามเป้าหมายของเขา เราก็ไปนะ เราเชื่อมาตลอดหรือเราอาจจะติดกับคำว่า comfort zone ของเรา คือ คนชี้ทางให้ คือคำตอบที่ดีที่สุด แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันอาจจะไม่ตอบโจทย์ที่ดีในชีวิตเราก็ได้ เคยถามตัวเองไหม ว่าอะไรที่เรามีความสุข ? ไม่ ไม่เคย เคยทำตาทแต่คำคน ทาน คนอื่นชี้ให้ไปให้ทำ ก็ทำ จนไม่รู้ด้วยซ้ำตัวเองต้องการอะไร กะเกณฑ์เวลา ทำตามแบบแผน แต่สุดท้ายไร่ปลายทาง แล้วชีวิตที่มีความสุขคืออะไร ? ทิ้งคำถามไว้นะ คอมเม้นแนะนำได้
อยากทิ้งข้อความสั้นๆไว้ ในเมื่อเส้นทาง กาลเวลาเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา ทางเดินที่แม่ปูเคยนำ อาจจะมีน้ำทะเลซัดปิดเส้นทาง หรือหลุดอาจจะลึกจนลูกปูเดินข้ามไม่ได้ ตกหลุมเพราะขายาวไม่เท่าแม่ปู ดังนั้น จงเดินตามทางที่เราคิดว่าเราไปได้ ดีกว่าเดินตามทางที่มีคนบอก แต่ไปไม่รอด
โฆษณา