๑๒. ผู้นำ-ผู้ตาม และ ธรรมบรรยาย
ธรรมบรรยาย (บทคัดย่อชิ้นที่ ๔ - ๔๕)
ธรรมะก็คือว่าธรรมดา กลางๆ เป็นเองของมันอยู่เรื่อย เราเกิดมาไอ้นี่มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนี้ เราตายไปแล้วมันก็เป็นของมันอย่างนี้ มันไม่ไปไหนรอด แต่เราเท่านั้นเกิดมาแล้วเอาอย่างโน้นเอาอย่างนี้กับมัน ตัวเราเองก็เป็นธรรมะอยู่แล้ว จะไปเอาอย่างโน้นอย่างนี้ทำอะไรอีก ใช่ไหม?
เราเรียกร้องให้ตัวเราเกินไป ตัวมันสั้นนิดหนึ่งอยากสูง จมูกโด่งอยากให้แฟบ ที่แฟบอยากให้โด่ง ไอ้นี่มันมีของมันแล้ว มันดำเนินของมันแล้ว มันมีกฎเกณฑ์ของมันอยู่แล้ว ก็คิดดูคนอยู่ภูเขาขาสั้นๆ เหมาะสำหรับปีนเขา คนอยู่เมืองหนาวผิวก็ขาวหน่อย เมืองร้อนก็ผิวดำหน่อย จะเอาอะไรกับมันอีก มันไม่มีความจำเป็นอะไรต้องไปทำอย่างนั้น
แต่มนุษย์มันมีปัญหาอยู่ตรงนี้ มันไม่เข้าใจสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะคืออะไร ธรรมะคือสิ่งที่มีอยู่แล้วเท่านั้นเอง อย่าไปคิดถึงว่า เอ๊! มีธรรมะนี่ต้องหลุดพ้นนะ ต้องเป็นพระอรหันต์ ต้องโน่น ไปโน่นเลย ไปคิดขึ้นมาเอง ไปสร้างเรื่องขึ้นมาเองไปสร้างเรื่องสร้างราว แหม! เราต้องพ้นทุกข์ พ้นให้ได้ในชีวิตนี้ เอาเป็นเอาตายขึ้นมา
คิดอย่างนั้นก็ดี แต่ว่ามันไม่จำเป็น เหนื่อยเปล่าๆ เหมือนเราจะกินข้าวสักมื้อหนึ่งนี้ เราบอกเดี๋ยวต้องกินให้อิ่มให้ได้ แต่ยังไม่ยอมกิน ทีนี้อีกคนหนึ่งไม่ต้องคิดเรื่องอื่นละ กินเข้าไปก่อนเดี๋ยวมันอิ่มเอง ตักเข้าไปเรื่อย พอถึงจุดหนึ่งมันอิ่ม เดี๋ยวนี้เราไปสร้างเรื่อง สร้างสิ่งที่ยังไม่มีให้มันมีขึ้น
ธรรมบรรยาย ณ วัดสนามใน นนทบุรี ขณะนั้นท่านเขมานันทะยังครองสมณะเพศ
ถอดเทปและจัดพิมพ์ (โรเนียว-เย็บเล่ม) โดยกลุ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อกันยายน พ.ศ.๒๕๒๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
