ปฐมฤกษ์... "ชีวศิลป์"
เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่เราออกไปตามหาแรงบันดาลในการทำอะไรสักอย่าง ที่ก็ไม่รู้ว่าคืออะไร...?
หลายคนอาจจะดูงงๆ ว่า เห้ย! ไม่รู้ แล้วออกไปเพื่ออะไร มันดูไร้จุดมุ่งหมายมากเลย🥲
เราเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ( ใช้คำว่า" เด็ก"ได้อยู่มั่ง😂) ที่กำลังจะออกฝึกงานในเดือนข้างหน้า และกำลังจะเรียนจบมหาวิทยาลัย แน่นอนว่า "เราเกิดปัญหาที่ใครหลายคนอาจจะเคยเจอ" คือ ไม่รู้ว่าแท้จริงตนชอบอะไร หาเป้าหมายแท้จริงของตนไม่เจอ...
ซึ่งมันก็เป็นปัญหาโลกแตกจริงๆนั่นแหละ😌 ในวิชาเอกที่เรียน(เรียนเกี่ยวกับชีววิทยา) เราก็ทำได้ดีในระดับหนึ่ง ด้านงานศิลป์ ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดไม่ได้ เราชอบเขียนบทความ แต่งเพลง เล่นดนตรี ชอบงานวาดเขียน (งานวาดเราถนัดเชยชมมากกว่า555) ชอบอ่านหนังสือเงียบๆ ในมุมเงียบๆ
และเราก็ชอบมีคำถามมากมายในหัว ว่าชีวิตคืออะไร เป้าหมายชีวิตคืออะไร ตายไปเราจะไปอยู่ไหน เราจะใช้อะไรเป็นตัวยึดในการดำรงชีวิต... นั่นแหละ🍃🥀
เราก็เลย คิดว่า ถ้าอยากรู้ก็ออกไปตามหา กล้าออกไป กล้าเผชิญ ออกไปหาผู้คนที่เขามีประสบการณ์ ออกไปหาสิ่งที่คิดว่าใช่...
เราก็เลยตัดสินใจ คว้ามอไซค์คู่ใจ กับเพื่อนสาวอีกคนไปที่นี้ Ma ma spece art (เราเล็งๆจะไปนานแล้ว ได้ไปซะที😅) จุดประสงค์หลักคือ อยากไปดูงานศิลปะ ไปหาแรงบันดาลใจ จุดประสงค์รองคือ ถ้าโชคดีเจออาจารย์ที่ทำงานศิลป์ขึ้นมา อยากเข้าไปพูดคุยด้วย☺️🤍 เราตัดสินใจทักข้อความไปในเพจ และเกิดบทสนทนาเล็กๆขึ้น นั่นคือจุดเริ่มต้นของเรา...
เรากับมอไซค์คันโปรด พ่วงเพื่อนสาวอีกหนึ่งคนควบซ้อนท้าย มาถึงที่ Ma ma spece art ประมาณบ่ายโมงครึ่ง สิ่งที่ต้อนรับเราครั้งแรกที่จอดมอไซค์ คือ "เสียงหมาเห่า" 😅 จากนั้นน้าผู้หญิงท่าทางใจดี ก็เดินออกมาต้อนรับ พร้อมรอยยิ้ม และพาเราไปชมนิทรรศการ "ธรรมดา"
@Ma ma spece art
เราและเพื่อนสาว เดินชม พร้อมถ่ายรูป ระหว่างรออาจารย์มาถึง...
Ma ma spece art เป็นพื้นที่เล็กๆ เอาเข้าจริงที่นี้คือ บ้าน หลังบ้านอยู่ติดแม่น้ำ สงบ ร่มรื่น ที่นี้จะเรียกได้ว่าเป็นบ้านศิลปะ และให้เด็กๆมาทำกิจกรรมงานศิลป์ที่นี้ และเปิดรับแขกไม่มาก เพราะเพจของมามะไม่ได้มีการโปรโมทมากนัก...คอนเซ็ปต์ของที่นี้คือ "เหมือนมาบ้านเพื่อน อบอุ่น เป็นกันเอง"
@Ma ma spece art
หลังจากนั้นอาจารย์ก็มาถึง เราทักทายสวัสดี และบทสนทนาอันมีค่าก็เริ่มขึ้น เราถามไถ่กันหลายๆเรื่อง เกี่ยวมา มะ รวมไปถึงผลงานศิลปะ นอกจากนี้เรายังสนทนาเรื่องความเรียบง่ายของชีวิต พวกเรา นั่งคุย เดินคุย จนเวลาล่วงเลยเกือบ 2 ชั่วโมง.... เราจึงขอตัวลากลับก่อน☺️🍃
เพียงแค่เวลาเท่านั้น แต่ทำไมความรู้สึกของเราเหมือนถูกเติมเต็ม อิ่มเอมใจ ประทับใจกับการสนทนาครั้งนี้ ทำให้เรากลับมาคิดถึงชีวิต ความธรรมดา ความเรียบง่าย ความสุข...(ธรรมดา เรียบง่าย เข้าถึง เติมเต็ม)...
และนั่น ทำให้เรามีแรงบันดาลใจเขียนบทความอีกครั้ง ซึ่งเมื่อก่อน เรามองว่าเรามีฝีมือไม่ถึง เขียนคำไม่สวย กลัวไม่มีใครอ่าน แต่วันนี้เราเปลี่ยนความคิดใหม่ว่า เราก็เขียนอะไรตามความธรรมดาของเรานี่แหละ เพราะสิ่งนี้ก็เป็นความสุขของเราเช่นกัน...
จึงเกิดเป็น "ชีวศิลป์" เพราะชีวิต คือ งานศิลปะ ดังนั้นจงใช้ความฝันเป็นน้ำหมึก ใช้ความมุ่งมั่นเป็นดั่งด้ามจับ รังสรรค์จิตวิญญาณให้สมบูรณ์...🤍🍃
(ข้อความปลุกใจนี้ ได้รับแนวคิดจากส่วนหนึ่งของพี่นักเขียนที่เราติดตามอยู่)
หวังว่าความธรรมดาจะพาเรามาพบกันอีกครั้ง
#parallel_211
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน บทความแรกของเรานะคะ☺️
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
