คนนอก Albert Camus เขียน, อำพรรณ โอตระกูล แปล,สำนักพิมพ์สามัญชน
ที่มาของการอ่านเล่มนี้ เกิดจากความคิดเห็นของคน ๆ หนึ่งที่แย้งต่อกระแสการโจมตีของคนในสังคม ที่วิจารณ์การกระทำของคนเป็นแม่ที่สังคมคาดหวัง
ในเรื่องนี้ผู้เขียนเล่าเรื่อง คล้ายว่าเป็นการสวมบทบาทของตัวละครหลัก นามเมอร์โซล ที่ชะตากรรมสุดท้ายกลายปลายเป็นนักโทษประหาร และพร้อมที่จะได้รับคำตอบรับด้วยความเกลียดชังของคนหมู่มากที่เขาคาดว่าจะมาต้อนรับในวันตัดสิน
ส่วนตัวรู้สึกชอบตั้งแต่ คำจากผู้เขียนที่ว่า ตัวละครหลักของเรื่องเป็นคนเลี่ยงที่จะพูดโกหก ซึ่งหมายถึงการโกหกในลักษณะของ การพูดเกินจริงกว่าที่รู้สึก เพราะตลอดเรื่องคำพูดของเมอร์โซลดูจะเป็นคนที่พูดอะไรตรงไปตรงมา การแสดงออกในเรื่องต่าง ๆ ที่ดูมีเหตุมีผลในแบบของตัวเอง ซึ่งมักตรงข้ามกับความคาดหวังทางสังคม/คนอื่น แต่การแสดงออกหรือพูดที่ตรงไปปตรงมา ไม่ว่าจะเป็นลักษณะใดมันก็คือเท่านั้น สารที่สื่อหรือการกระทำที่แสดงออก มันไม่มีอะไรมากเกินไปกว่าที่เห็น และได้ยิน แต่กลับกลายเป็นว่าบุคลิกเช่นนี้ถูกตัวละครอื่นที่เชื่อมั่นในศีลธรรมนำมาพิพากษา เพียงเพราะว่าเมอร์โซล ไม่ได้แสดงอาการเสียใจเมื่อแม่ของตัวเองตาย ด้วยหลักคิดเขามีความเชื่อกับตัวเองว่า
คนที่มีสุขภาพจิตที่ดีย่อมเผื่อใจใจว่าคนใกล้ตัวของตัวเองจะต้องตายสักวันหนึ่งเป็นเรื่องธรรมดา
ระหว่างถูกจำคุกเมอร์โซลยังต่อต้านความเชื่อเรื่องการยึดเหนี่ยวจิตใจของคนร่วมสมัยส่วนใหญ่ ขณะเดียวกันเขาก็อธิบายว่า คนที่เชื่อเหล่านั้นก็ไม่ได้ผิดอะไรเพราะมันก็เป็นสิทธิ์ของคนที่จะเชื่อเช่นเดียวกัน
เป็นหนังสือที่ภาษาอ่านง่าย ไม่ซับซ้อน เนื้อความเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ถ้าค่อยๆ อ่านและคิดตามก็เหมือนจะได้อะไรในหลายๆ ครั้งอยู่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
