และอีกตอนที่ชอบคือ
ตอนที่ทุกคนเจอกันอีกครั้งตอนโต
ที่มาเจอกันในงานศพของพ่อ จีซึงวาน
ความรู้สึกเหมือนเราในตอนนี้เลย
เหนื่ือยร้า หมดแรง ความสดใสค่อยๆหายไป
และเจอกันแต่ละครั้งก็อาจจะเป็นงานศพ
งานแต่ง หรือใครสักคนป่วย.....
แทบจะไม่มีเวลามาเจอ หรือเที่ยวเล่นกันเลย
พอโตแล้วมันก็จะเหนื่อยไปอีกแบบนึง
ตอนเป็นเด็ก อยากจะโตไวๆ ทำงานเร็วๆ
อยากจะบอกเด็กๆทุกคนว่าอย่าพึ่งรีบโต
โตไปตามวัยนั่นแหละดีที่สุด...
ชีวิตมีอะไรที่สนุกมากกว่างาน และความรับผิดชอบ
อยู่กับชีวิตที่สนุกไปก่อน
อย่างน้อยๆจะได้มีช่วงเวลาไว้ให้คิดถึง
ตอนที่หมดพลัง..... 😊