งานเขียนอีกเรื่องของเราเอง อยากแบ่งปันให้อ่านกันนะ ๆ
"SIDDHARTHA
เดินทางมาถึงแม่น้ำสายหนึ่ง
เขาหยุดมองดูสายน้ำ
ที่ไหลเอื่อยเช่นที่เคยไหลมาอย่างนี้ชั่วนาตาปี
เขาพบคนแจวเรือข้ามฟาก
เขาบอกคนแจวเรือว่า
แม่น้ำสวยมาก
คนแจวเรือชื่อ วาสุเทพ
ว่า 'ใช่ ฉันรักมันเหนือทุกสิ่ง
ฉันมักฟังมัน มองมัน
และเรียนรู้บางอย่างจากมัน'
เราสามารถเรียนรู้มากมายจากแม่น้ำสายหนึ่ง”
📕📖 ข้อความข้างต้นนี้มาจากหนังสือชื่อ SIDDHARTHA วรรณกรรมภาษาเยอรมัน เขียนโดย เฮอร์มานน์ เฮสเส มีคำโปรยที่น่าสนใจเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ว่าตัวเอกของเรื่องคือ SIDDHARTHA
"เขาเรียนรู้ธรรมชาติที่แท้ของตน เรียนรู้จากกัลยาณมิตร และเรียนรู้จากแม่น้ำ…"
🌊 🌊 🌊 🌊 🌊 🌊 🌊 🌊
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 19 กันยายน เป็นวันที่น่ายินดีกับตัวฉันเองที่ได้มีโอกาสฟังเรื่อง "Rubicon" เป็นครั้งแรก ฉันได้เข้าร่วมฟังผ่านระบบซูมกับผู้ปกครองหลาย ๆ ท่านและเพื่อนครูอีกหลาย ๆ คน
ฉันได้เรียนรู้ว่าภาษาทางมนุษยปรัชญาเรียกวิกฤตของเด็กในวัย 9 ขวบว่า "Rubicon" ซึ่งเป็นชื่อของแม่น้ำที่จูเลียส ซีซาร์ ข้ามไปแล้วไม่อาจหวนกลับมาอีก หรือเรียกว่า "Point of no return" ของชีวิต ในช่วงวัยนี้เป็นวัยที่ดวงจิตของเด็กจะค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา และจะเริ่มรู้สึกถึงอารมณ์ของตนเองอย่างแท้จริงเป็นครั้งแรก และการกลับสู่สภาวะภายในของตนทั้งในด้านดีและด้านลบ
🏆 เมื่อผู้ฟังได้รับโจทย์ที่ต้องแลกเปลี่ยนกันในห้องย่อยคือ เรื่องที่เราทำแล้วประสบความสำเร็จจนเกิดความภาคภูมิใจ กับเรื่องที่ทำแล้วยังไม่สำเร็จและรู้สึกอย่างไร
จากการพูดคุยกันในห้องย่อยนี้ ฉันรู้สึกประทับใจในเรื่องเล่าของแม่ครูท่านหนึ่ง ที่กำลังอยู่ในช่วงเรียนหลักสูตร Biography และได้กล่าวถึงตัวอย่างของการจัดตั้งกลุ่มเล็ก ๆ ที่มีชื่อว่า 'โอเอซิส' ซึ่งมีแนวคิดว่า
“เรามีชุมชนเล็ก ๆ
ชุมชนหนึ่งเป็นที่ ๆ ปลอดภัย
ให้กับพวกเรา
ที่เราจะพูดอะไรที่เป็นความลับ
แต่ว่าเป็นความไว้วางใจ
มันทำให้เรา “ก้าวข้าม..”
เวลาเราพูดอะไร
หรือสิ่งที่เราสื่อสารออกไป
แล้วมีคนรับฟัง
มีคนให้มุมมองบางอย่าง
ประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคน
บางอย่างก็แตกต่างกัน
แต่พอคำตอบของอีกคนหนึ่ง
มันก็ทำให้อีกคนหนึ่ง
กลายเป็นคำตอบอีกคนหนึ่งได้เหมือนกัน....
มันเหมือนกับเรามีเพื่อน
ที่เดินจูงมือกันไป”
ในมุมมองส่วนตัวฉันเอง มีความคิดเห็นและรู้สึกกับวลีการ "ก้าวข้าม" นี้ก็คงจะเหมือนกับเวลาที่เรากำลังจะยกขาก้าวไปข้างหน้า
ชัยชนะแห่งการก้าวข้ามปัญหาหรือความยากลำบากใดอยู่ก็ตาม จะประสบความสำเร็จหรือไม่นั้น ฉันกลับมองว่าไม่ได้สำคัญเท่ากับการที่เราได้ลองเคลื่อนไหวร่างกาย แม้เพียงนิดหน่อยหรือแม้จะเป็นการก้าวเท้าก้าวเล็ก ๆ ออกไป ก็นับว่าเราได้ขับเคลื่อนไปข้างหน้าแล้ว เราไม่ได้อยู่กับที่อีกต่อไป
📝 ในวันนี้เมื่อฉันได้มานั่งลงกับตัวเอง และเขียนเล่าเรื่องราวนี้ออกมา ฉันรู้สึกอยากขอบคุณประโยค ๆ หนึ่งจากเพื่อนครูคนหนึ่งที่ฉันสนิทสนมด้วย ที่ได้คอยแบ่งปันทุกข์สุขให้ฉันฟังว่า
“ฉันก็อยากจะก้าวข้ามเรื่องนี้ไปให้ได้นะ..” แม้ว่าการบอกเล่านี้ออกมาจากน้ำเสียงของผู้พูดที่มีบุคลิกของความอ่อนโยน บวกกับน้ำเสียงที่ไพเราะอ่อนหวาน แม้น้ำเสียงที่ฟังดูจะนุ่มนวลเพียงใด แต่ด้วยความหมายที่เด็ดเดี่ยวของวลี “การก้าวข้าม” ทำให้ตัวฉันเองที่เป็นผู้ฟังอยู่สามารถ Connect อะไรบางอย่างไปถึงห้วงลึกภายในจิตใจของผู้พูดได้
สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือ ความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ภายในหัวใจดวงนี้ ผู้ที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าของฉันเอง ขอขอบคุณจากใจจริง ให้กับเพื่อนครูคนนี้ ที่มักจะมอบรอยยิ้มและน้ำเสียงที่อ่อนหวานให้กับฉันเสมอเวลาที่เราได้พบเจอกัน
เมื่อฉันสามารถ
Connect
กับบางสิ่งบางอย่าง
ที่กำลังปรากฏขึ้น
ภายในจิตใจของตัวฉันได้
ฉันเชื่อว่า
ฉันย่อมสามารถ
Connect
กับผู้คนรอบข้าง
และชุมชนแห่งนี้
ได้เช่นกัน
"Reconnect" 💞
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
