11 เม.ย. 2022 เวลา 08:51 • ความคิดเห็น
เมื่อตอนที่แม่ผมเสียตอนนั้นก็เสียใจทำอะไรไม่ถูกเลยครับ เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตด้วย
ใช้เวลาอยู่นานเป็นปีๆครับกว่าจะดีขึ้น
จนตอนนี้เข้าใจแล้วครับว่า ทุกอย่างมันมีเวลาของมัน ทุกอย่างเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปครับ
ตอนนี้ผมเหลือพ่ออยู่คนเดียว แล้วก็ตระหนักอยู่ในใจตลอดครับว่า จะช้าจะเร็วสักวันเขาก็ต้องไปเหมือนกัน เราเองก็ต้องไปเหมือนกัน
บางทีผมก็มีวิธีคิดเล่นๆตลกๆเพื่อช่วยให้เราไม่เครียดมากนะครับถ้าเกิดเหตุการณ์นั้นอีก ไม่ว่าจะเกิดกับคนที่เรารักหรือเกิดกับตัวเอง
จำไว้เลยว่า คนตายสบายสุด สบายจริงๆหนีไปนอนก่อน
คนอยู่เนี่ยต้องสู้ชีวิตต่อไปครับ ปล่อยคนที่จากไปแล้วให้เขาได้นอนหลับพักผ่อนสบายๆดีกว่าครับ
สู้ๆ
โฆษณา