ต่อมาพ่อคงขี้เกียจให้เงินวันละ 5 บาททุกวัน พ่อเริ่มให้ 100 บาทแทนให้ไปบริหารเอง ก็ใช้วันละ 5 บาทเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่ให้รู้จักบริหารเงินก้อนที่ได้รับไป มันก็มีขนมที่ราคาแพงกว่า 5 บาท บางกล่อง 7 บาท เช่น กลูลิโกะป๊อกกี้ และของโน่นนี่นั่นอีก เช่น โบว์ ราคา 20 บาทที่อยากจะซื้อกับแก๊งค์เพื่อนเพื่อนแสดงสัญลักษณ์ว่าเราเป็นกลุ่มเดียวกัน แต่เพื่อนบอกว่า ‘เราไม่มีเงินซื้อหรอก แม่คงไม่ให้ซื้อด้วย’ อันที่จริง ก็จริงของแม่แหละเพราะทุกคนไว้ผมทรงนักเรียนสั้นหมด ฉันเพียงแต่อยากได้ของที่ราคาพอหาซื้อได้เพื่อแสดงความเป็นกลุ่มเดียวกันโดยไม่ได้คำนึงถึงประโยชน์ใช้สอยอะไรเลย