Blockdit Logo (Mobile)
จับใจยัยน่ารัก
•
11 เม.ย. 2022 เวลา 17:01
เรื่องราว หน้าม่านของเด็กขี้อาย
(สมัยประถม)
The First Show of the Shy Girl
(When I was young)
เป็นเด็กที่ค่อนข้างเงียบขรึม ออกแนวเก็บกดสมัยอยู่ร.ร ฮ่าๆ จึงถูกหล่อหลอมกลายเป็นบุคลิกเราไปโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่รู้ดีว่าตัวเองเป็นเด็กซนๆกวนๆคนหนี่งเช่นกัน (อยู่บ้านนี้เต้นแร้งเต้นกาโชว์กันเองเป็นประจำกับพี่สาวคนงาม)
ในสมุดใบเกรดทุกๆปีการศึกษา จะมีประโยคแค่2ประโยคนี้จากคุณครู คือ เป็นเด็กเรียบร้อยและเงียบ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนชอบทำกิจกรรม ไม่ว่าจะเล่านิทาน/เต้น-ฟ้อนรำ/การแสดง
แต่มีอยู่วันหนึ่ง แค่ครั้งเดียวในชีวิตสมัยเด็ก ที่พยายาม"รวบรวมความกล้าหาญ" ทั้งๆที่ชอบเก็บตัวและขี้อายมากในสมัยป.4 การอยากเข้าร่วมวงดนตรีไทยของร.ร จึงไปขอสมัครเข้ากลุ่มกับคุณครูคนหนึ่งผู้ใจดีที่สวยที่สุดในร.ร. คือ ครูเจ๋ จารุวรรณ
ตอนนั้นยังไม่รู้จักว่ามีเครื่องดนตรีไทยอะไรบ้าง พอครูถามว่าอยากเล่นอะไร จึงตอบด้วยความมั่นใจอย่างเสียงดังฟังชัดว่า "อยากตีฉิ่งคะ" 555
ช่วงประถมปลาย คือ ช่วงชีวิตของเด็กเงียบๆ ขี้อายๆคนหนึ่งที่ได้รับคัดเลือกให้เล่นซอด้วงประจำวงดนตรีไทยของร.ร. และเข้าแข่งขันในระดับเขตการศึกษา (ที่จริงเหมาะมาก นั่งเงียบๆแล้วสีซอไป แฮ่ๆ) แม้จะไปแข่งวงดนตรีไทย(ประเภทเครื่องสาย-เครื่องคู่) แล้วไม่ได้รับชัยชนะมาเลย แต่ที่สุดแล้ว สิ่งที่ได้รับ คือ ความสุขที่ได้เล่นซอด้วง ร่วมวงกับเพื่อนๆ ชอบมากๆ ขยันฝึกทุกๆเย็นที่ร.ร. และทำได้ค่อนข้างดีทีเดียว เบร้ยย!! แม้ว่าตอนนั้นจะไม่มีตังค์ซื้อซอเพื่อมาฝึกซ้อมที่บ้านเอง ตั้งแต่ตอนหัดเล่นใหม่ๆ และในระหว่างการคัดเลือกตัวแทนของร.ร.เข้าร่วมวง ซึ่งมีเพียง 2 คนเท่านั้นที่จะถูกเลือก
ขอขอบคุณตัวเองสำหรับความกล้าครั้งนั้นที่พูดออกไปว่าอยากตีฉิ่ง จนครูเห็นความสามารถที่จะเล่นซอด้วงได้มากกว่าการตีฉิ่ง ทำให้ตัวเองได้มีโอกาสทำความฝันเล็กๆให้เป็นจริงสมัย 10 ขวบ ขอขอบพระคุณคุณครูอนุบาลคนนั้นที่เห็นแววเรา อิ อิ
ณ วันนี้ คิดว่า...คงยังไม่ส่ายเกินไป ที่ได้กลับมาทำความฝันที่ค่อยๆ...เกือบจะเลือนลางไป...อีกครั้ง
(ฝันนั้นยังมีอีกเยอะเลย ☺️)
(ขอยอมรับว่า สมัยเป็นนักเรียนจนกระทั้งเป็นนักศึกษา ไม่ค่อยจะชอบเข้าหาครูบาอาจารย์เท่าไหร่ อาจเป็นเพราะ...สมัยนั้นยังไม่ค้นพบอาจารย์ที่เป็นแรงบันดาลใจให้อย่างลึกซึ้งแท้จริง)
ที่สุดแล้ว ณ วันนี้...ขอขอบพระคุณอาจารย์แห่งชีวิตและจิตวิญญาณ ผู้ที่เราเพิ่งมาค้นพบในช่วงอายุการก้าวเข้าสู่ผู้ใหญ่ตอนต้น
อาจารย์อิเคดะ ผู้ให้คำชี้นำ ในเรื่องของเอกลักษณ์และคุณสมบัติเฉพาะตัวของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป เปรียบได้กับการยกย่องทุกๆความงามของต้นไม้ที่หลากหลายชนิด เราทุกคนไม่จำเป็นต้องงดงามให้เหมือนดั่งต้นซากุระ แต่เราก็มีคุณค่ามีเอกลักษณ์ และงดงามได้ตามแบบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น งดงามแบบต้นบ๊วย ต้นท้อและต้นสาลี่ได้เช่นกัน
โฆษณา