Inner bonding ตอน สี่
หากเราใส่ใจกับเสียงภายใน เช่น เสียงของเด็กน้อยที่อยู่ในแต่ละขณะ และในชั่วพริบตา คุณอาจจะประหลาดใจได้เรื่อยๆ กับการเชื่อมโยงเข้าสู่โลกภายในตนเอง ได้คุยกับเสียงของตนเอง ประหนึ่งดั่งเราเชื่อมกับเด็กเล็กๆของเรา และเรายังสามารถทำงานกับเสียงภายในเหล่านี้ไปสู่คนใกล้ชิดได้อีกด้วย โดยการบอกเล่าเสียงของเด็กน้อยออกมา จะส่งผลให้ระดับความตึงเครียดค่อยๆลดลง พลังชีวิตที่ดูเหมือนจะไหลออกไปจะกลับคืนเข้าสู่ร่างกายได้อีกครา แต่เมื่อเราละเลยการเชื่อมโยงกับเด็กน้อย จนถึงการมองไม่เห็นถึงความเปราะบางทางจิตใจ เมื่อสัมผัสถึงความตีบตัน บางทีเสียงด้านหนึ่งของคุณอาจจะพูดว่า “ฉันไม่รู้เลยจริงๆ ว่า ฉันรู้สึกหมดหนทาง และรู้สึกหนักใจเพียงใด เหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ถูกทิ้งให้ต้องเผชิญหน้ากับงานของผู้ใหญ่เพียงลำพัง
เคสยังคงรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กเล็กๆ ที่เฝ้ามองดูพ่อที่จริงจังกับการทำงาน ขี้หงุดหงิด และแบกหามการงานอย่างไม่รู้จบสิ้น โดยไม่มีเวลาให้พวกเราได้เล่นด้วยกันเลย และเมื่อพ่อส่งฉันเข้านอน ก็เป็นช่วงเวลาเดียวที่ฉันจะได้เล่น พ่อมักจะพูดว่า “การทำงานหนังเป็นสิ่งที่ดีและจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น..” พ่อเป็นคนใจดีและรักเด็กๆ และบอกกล่าวพวกเราอย่างอ่อนโยน ลูกสาวทั้งสี่คน ได้เรียนรู้ด้วยใจว่า “การเล่นไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกดี แต่เป็นการทำงานหนัก” และตอนนี้ เราทุกคนเป็นคนบ้างาน
แล้วใครคือผู้ใหญ่ในตัวคุณล่ะ ?
ผู้ใหญ่เป็นด้านของการคิดเชิงตรรกะของเรา ที่รวมความรู้ผ่านประสบการณ์ตรงของเราต่อโลกใบนี้ มันคือ สติปัญญาของเรา คือสมองซีกซ้าย การคิดวิเคราะห์ สติสัมปชัญญะ และเป็นความคิดหรือ การกระทำซึ่งตรงกันข้ามกับด้านอารมณ์ความรู้สึก การเป็น (ซึ่งเป็นอาณาเขตของ เด็กน้อยภายใน) ด้านผู้ใหญ่นั้นมักเป็นกังวลกับเรื่องการทำมากกว่า --> การเป็น และกับการแสดงออกมากกว่า --> การมีประสบการณ์
ด้านผู้ใหญ่ในเราคือผู้ตัดสินใจในเรื่องเจตนาและการกระทำ ดั่งเช่นผู้ใหญ่ตัวเป็นๆ ในครอบครัวที่คอยเลือกทำสิ่งต่างๆในชีวิตเรา เด็กเล็กไม่สามารถทำอะไรได้ทุกอย่างด้วยตนเองได้ ไม่สามารถชื้ออาหารหรือทำอาหารให้คนทั้งบ้านกินได้ ไม่สามารถหาเงินเพื่อค่าใช้จ่ายในครอบครัวได้เช่นกัน หรือก็ไม่สามารถโทรนัดนักบำบัดเมื่อต้องการความช่วยเหลือทางจิตใจได้ และเด็กน้อยในเราก็ไม่ต่างกันที่ไม่สามารถกระทำการเหล่านั้นได้ และด้านผู้ใหญ่ในเราจะคอยดูแลความรู้สึกภายใน ถือเป็นงานที่ทำต่อเด็กภายในตัวเรา ให้ความนึกคิดของเราเชื่อมโยงกัน สอดคล้องกันโดยไม่เกิดความขัดแย้ง เพราะเราสามารถเลือกกระทำด้วยใจเปิดกว้างและสามารถแสดงความรัก หรือจะเลือกกระทำสิ่งต่างๆด้วยระบบปกป้องและไม่แสดงออกซึ่งความรักก็ได้เช่นกัน
เมื่อเราเกิดมา เราไม่มีประสบการณ์ทางโลกและไม่มีประสบการณ์ของการเป็นผู้ใหญ่ แต่เราจะเพิ่มระดับพัฒนาการไปได้เรื่อยๆ เมื่อเราอายุ 2 ขวบ ผู้ใหญ่ในเราก็มีอายุ 2 ขวบ (มีประสบการณ์สองปีในโลกใบนี้) เมื่อเราอายุได้ 3-4 ขวบ เราเริ่มทำกิจกรรมของผู้ใหญ่มากมาย เลือกเสื้อผ้าของเราเอง แต่งตัวเอง ขอความช่วยเหลือเมื่อเราต้องการ ฉะนั้นในทักษะของการเป็นผู้ใหญ่ คือ การเรียนรู้วิธีการเป็นผู้ใหญ่จากผู้ใหญ่ที่อยู่รอบตัวเรา ผู้ใหญ่จึงเป็นบุคลิกภาพต้นแบบที่เราเรียนรู้และรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเราได้ และประเด็นหนึ่งที่เราเรียนรู้มาคือ การรัก หรือ การไม่รักเด็กน้อยภายในเรานั่นเอง
จับความและลองแปลบางตอน โดย ญาดา สันติสุขสกุล
จากหนังสือ inner bonding เขียนโดย Margaret Paul, PH.D.
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
